به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، سحرگاه 19 رمضان سال 40 هجری شمشیر جهالت در محراب مسجد کوفه فرق عدالت را شکافت و 2 روز بعد یعنی در 21 رمضان جهانی در ماتم فرو رفت.
علی(ع) را هیچکس قدر ندانست تا در محراب کوفه به خون غلتید، بنده متواضع و پرهیزکار پروردگار که خشمش بر کفار چنان بود که هنگامی که با کودکان یتیم بر خاک مینشست و دست مهربانی بر سر و سیمایشان میکشید کسی را گمان نمیرفت که این همان علی(ع) باشد.
مولای متقیان(ع) اگرچه با زهر شمشیر عداوت از دنیای خاکی رخت بربست به معبود پیوست ولی راهی که یعسوب الدین(ع) برای بندگان خالص خدا ترسیم کرد تا ابد پر رهرو است و علی(ع) تا قیامت پیشوای متقیان خواهد بود.
اندرزهای سید الأوصیاء تا ابد آویزه گوش کسانی است که میخواهند سعید الدارین باشند: «هر که تنگدست شد و نپنداشت که این از لطف خدا به اوست، یک آرزو را ضایع کرده و هر که وسعت در مال یافت و نپنداشت که این یک غافلگیری از سوی خداست، در جای ترسناکی آسوده مانده است»، «همانا بر شما از دو چیز میترسم: درازی آرزو و پیروی هوای نفس. اما درازی آرزو سبب فراموشی آخرت شود، و اما پیروی از هوای نفس، آدمی را از حق باز دارد»، «دو تن به خاطر من هلاک شدند: دوستی که اندازه نگاه نداشت و دشمنی که بغض مرا در دل کاشت».
مردم شریف و متدین استان کردستان که کسی در محبت آنها به اهل بیت پیامبر مهر و رحمت(ص) کمترین تردیدی ندارد دیشب و امروز با حضور در مساجد، حسینیه و تکایا بر مظلومیت علی(ع) گریستند.
مردم کردستان که مسلمان شافعی مذهب هستند در دهه پایانی ماه مبارک رمضان در مساجد شب زندهداری کرده و با معبود به راز و نیاز میپردازند و این شب زندهداری دیشب حال و هوایی داشت که در اوصاف نمیگنجد چرا که این شب به روزی منتهی میشد که روز شهادت یکی از خالصترین بندگان پروردگار است.
ای علی که جمله عقل و دیدهای
شمهای واگو از آنچه دیدهای
تیغ حلمت جان ما را چاک کرد
آب علمت خاک ما را پاک کرد
باز گو ای باز عرش خوش شکار
تا چه دیدی این زمان از کردگار
چشم تو ادراک غیب آموخته
چشمهای حاضران بردوخته (مولانا)
انتهای پیام/ج