به گزارش گروه سایر رسانه های خبرگزاری تسنیم، «غزه به مثابه یک گفتمان»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم محمدعلی وکیلی است که در آن می خوانید؛هر گفتمان مجموعه ای از نشانه هاست و هر نشانه نیز متشکل از دال و مدلول است. دال در حکم علامت و مدلول در حکم معنا و مفهومی است که دال به آن دلالت می کند. همچنان که آنچه مشخص کننده هر نشانه است آن چیزی است که نشانه های دیگر نیستند،هر گفتمانی در نقطه مقابل گفتمان دیگری است. شصت سال است که فلسطین درمقابل غصب و تجاوز ایستادگی میکند و از دل این ایستادگی، گفتمان مقاومت متولد شده است. دالِ گفتمانِ مقاومت، تسلیم نشدن و تن ندادن به راههای دیپلماسی است.
"دالِ" مقاومت "دالِ" سازش را به حاشیه می برد. مردم فلسطین به تجربه دریافته اند که سازش کردن حتی حقوق حداقلی شان را ایفا نکرده و آنان را همواره مجبور به عقب نشینی می کند.
دالِ مقاومت در تقابل با خصلت اصلی رژیم صهیونیستی شکل گرفت. رژیم صهیونیستی با پیروی از ایدئولوژی انعطاف ناپذیرِ " از نیل تا فرات"، حاضر به پذیرفتن حقوق حداقلی مردم فلسطین نیست. این رژیم حتی قواعد بازی دیپلماسی را رعایت نمی کند. برای او دیپلماسی ابزارِ تامین خواسته های یکسویه اش است.
نظام جهانی نیز در هسته این تمامیت خواهی و ظلمِ تاریخی قرار دارد. انقلاب اسلامی ایران با طرحِ یک گفتمان بالا دست توانست گفتمان مقاومت را با قدرت بیشتری باز تولید کند و با ادبیات سازی، پاد گفتمانهای مقاومت را تضعیف کند و به حاشیه ببرد. هر روز گفتمانِ مقاومت ارزش بیشتری پیدا می کند و از یک ایده آرمانی و اسطوره ای پا فراتر می گذارد.
تاثیرات عینی گفتمانِ مقاومت بر مبارزات مردم مظلوم فلسطین باعث شد تا پاد گفتمانهای مقاومت، که در قالب گفتمان سازش، نا امیدی و واگرایی تعریف شده بودند، به حاشیه بروند و هر روز که از عمر گفتمان مقاومت گذشت، موازنه بیشتر به نفع گروههای مقاومت تغییر کرد.
گفتمان شکست ناپذیری رژیم صهیونسیتی در جنگ های مختلف محو شد و گفتمان مقاومت قوت گرفت و به هنجار عمومی تبدیل شد. گفتمان مقاومت توانست پاد گفتمان ادامه حکومتِ ذلیلانه حکامِ عرب را با مشکل روبرو کند.
گفتمان مقاومت نقش یک رسانه را پیدا کرد و خصلت افشاگرانه یافت و نظام ناعادلانه بشری را افشا و ادعاهای قدرت های بزرگ مبنی بر دفاع از حقوق بشر را رسوا کرد. گفتمان فلسطین نمایندگی گفتمان مظلومیت بشر در مقابل گفتمان ظلم تاریخی را بر عهده گرفت و تصویرگر نزاع تاریخی حق و باطل شد؛ اما امروز غزه خونین، با تن غرق به خون خود، کودکان به مسلخ کشیده، آوارگان و خانه های ویران شده اش، فریادگر مظلویت تاریخی است.
غزه نماد گفتمان انسان مظلوم در مقابل انسان غافل، ظالم و بی تفاوت است. غزه یک قطعه خاک نیست.
غزه صدای تمام مظلومان عالم و افشاگر نظام مدعی دموکراسی و اومانسیم است.
غزه توانسته نقاب فریبنده دنیای جدید را کنار بزند و جوهره مشمئز کننده آن را بر ملا سازد.
غزه ماهیت نظام نابرابرِ جهانی را به نمایش گذاشته و ناتوانی روشنفکران و رسانه ها درتبیین نظام نابرابر را نشان داده است. هیچ رسانه و روشنفکری مانند غزه قادر به نمایش ساختار ناعادلانه جهان کنونی و پوچ بودن ادعاهای انسانی قدرتها نیست.
امروز غزه کاری حسینی انجام داده است. ماهیت نظام یزیدی و اموی در سال 61 تنها با خون امام حسین و فرزند خردسالش قابل شناسایی بود. هر اقدام و حرکتی، به غیر از خون حسین علیه السلام، درانجام رسالت افشاگری ناتوان بود. این نقش را امروز غزه ایفا می کند. خون ریخته شده فرزندان و کودکان غزه، خون منجمد کاروان بشر را به جوش می آورد و صدای آنان در حلقوم انسانهای آزاده ای همچون دکتر بلژیکی، پژواک پیدا می کند.
به عبارتی هیچ اقدامی مانند وضعیت امروز غزه، توانایی به تصویر کشیدن شقاوت، خباثت و پلیدی رژیم صهیونیستی را ندارد. این رژیم با این شقاوتها، آدم کشی، کودک کشی و نسل کشی موقعیت و چهره واقعی خود را در افکار عمومی ثبت می کند و جایگاه نظام جهانی را به نمایش می گذارد. نمایش هر صحنه از مظلومیت مردم غزه، تبری بر قلب تمدن غربی است.
غزه تبدیل به نمایشگاه هبوط آدمی، در لوای فرهنگ و تمدن ساخته غرب، شده است. سرانجامِ جهانِ موعودِ غربی، غزه و عراق امروز می باشد؛ اما اراده خداوند رجحان گفتمان مظلومیت بر گفتمان ظلم می باشد:
« وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ» و می خواستیم بر کسانی که در زمین ستم دیده اند منت نهیم و آنها را پیشوایان مردم و وارثان روی زمین قرار دهیم.
انتهای پیام/