به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، «خودزنی تولیدکنندگان برای خروج از رکود» سرمقاله امروز روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید:
تاکید و تمرکز دولت بر مسئله خروج از رکود ضرورتی است که ادامه حیات اقتصادی کشور منوط به تحولی دراین عرصه می باشد.
توام شدن رکود اقتصادی و تورم، به حدی وضعیت کار و تولید را متزلزل ساخته که بخش اعظم صنعت گران و تولیدکنندگان کشور را مجبورساخته تا کارخانجات را تعطیل و اعلام ورشکستگی کنند. درچنین وضعیتی هیچ صاحب سرمایه و کار آفرینی این ریسک را نمی کند که دست به فعالیتی اقتصادی بزند.
چون هیچ تضمین و پشتوانه ای وجود ندارد که در طی مسیر، قانونی تغییر نکند و مصوبه ای جدید از سوی نهادها منتشر نگردد و یا از سوی بانک ها سود تسهیلات اضافه نشود و یا هرگونه کمک مالی قطع گردد، و... ، این رویه نه تنها بازده اقتصادی ندارد بلکه فعالان اقتصادی را در ورطه نابودی و ورشکستگی می کشاند. فشار مضاعفی که در طی این چند سال برآنها وارد شده به حدی است که بسیاری ازآنها را به ورشکستگی کشانده و برخی از آنها دست به خودکشی هم زده اند!.
«اخیرا یکی از صنعت گران ایلامی درجلوی یکی از بانک های دولتی دست به خودسوزی زده است که هیئت رییسه اتاق ایران این موضوع را تایید کرد.
در ادامه بی اهمیتی ها به حمایت از تولید و تولید کننده، بانک مربوطه قرار بوده به این صنعتگر ایلامی که در زمینه تولید پروفیل فولادی فعالیت می کرد وام 5 میلیارد تومانی بدهد که به طور کامل این رقم را پرداخت نمی کند و در عین حال از وی وثیقه 6 میلیارد تومانی نیز می گیرد که در نهایت وی مشمول جرایم سنگینی می شود که به همین دلیل وی از بانک کمک می خواهد اما گویا بانک مربوطه پاسخگوی وی نبوده است. وی در نهایت اقدام به خودسوزی نمود و جان خود را از دست داد».
این سطح از فشار برروی تولیدکنندگان به این علت است که نگاه اصولی و حمایت منطقی از این قشر به خوبی صورت نگرفته و صرفا به چشم دوشیدن سرمایه آنها در طی چند سال گذشته به فعالیتشان توجه شده است.
این بی توجهی ها در کنار فشار روزافزون مالیاتی و دیگرهزینه آفرینی ها برای آنها، چرخ تولید کشور را از حرکت بازداشته است. لذا ارائه طرح ها و بسته های خروج از رکود و حمایت از تولید کشور باید به صورت جدی ازسوی تمام قوا مدنظر قرار گیرد.
واقعیت این است که با دست خالی و بدون خرج کردن نمی توان از رکود خارج شد. آمریکا در جریان بحران مالی 2008 بالغ بر 805 میلیارد دلار پول به بخشهای مختلف به ویژه صنایع این کشور تزریق کرد که در نهایت این اقدامات منجر به خروج آمریکا از رکود شد اما درعوض ما به جای حمایت از صنایع مدام بارهزینه های اضافی و کسری های مالی را برآن تحمیل می کنیم.
سازمان مالیاتی عملا تنها از کسانی مالیاتی می گیرد که دارای شناسنامه مشخص هستند که عمدتا نیز شامل تولیدکنندگان می شوند اما برخی دیگر از افراد که درآمدهای میلیاردی نیز دارند به راحتی از پرداخت مالیات فرار می کند.
درحالی صنعت گران دوران سیاه رکود را تجربه می کنند و نیازمند حمایت و تسهیلات مالی شده اند که درطی این چند سال بیش از نیمی از وام های کلان بانکی به کمتر از 100 نفر رسیده است که هیچ کدام قصدی برای بازپرداخت ندارند و حتی هویت آنها نیز در پس پرده باقی مانده است.
امروز وضعیت اقتصادی و نحوه عملکرد نهادهای مالی در حمایت از تولید به حدی ضعیف و پرحاشیه شده است که تولیدکنندگان را مجبور به دست کشیدن از فعالیت های تولیدی نموده است. وقتی یک صنعتگر از کار و تولید باز بماند فشار سنگینی به لحاظ مادی و معنوی براو وارد خواهد شد.
نهایتاً کار به جایی رسیده است که بسیاری از کارخانه داران ما با فروش ملک و تجهیزات تولیدی سرمایه خود را به بانک های داخلی و خارجی سپرده و از سود پول خود استفاده می کنند و از اشکال تراشی ها و هزینه آفرینی های نهادهای مالیاتی، دارایی،شهرداری و ... رهایی می یابند!
این جفا به حق تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی کشور درکنار آمارهایی که هرروزه از آمار تخلفات مالی میلیاردی به گوش می رسد، این افسوس را درمیان جامعه و قشر کار آفرین کشور دوچندان می کند که چرا سرمایه های این مملکت دستخوش امیال و تخلفات عده ای خاص گردیده که امروز باید توان آن را مردم و تولیدکنندگان بدهند.
امیدواریم طرح ها و برنامه های جدید دولت بتواند اقتصاد کشور را از این رکود سیاه خارج سازد و افق های تازه ای را پیش روی فعالان اقتصادی قرار دهد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.