خبرگزاری تسنیم نگاهی به مهم ترین عناوین سرمقالههای آمریکایی داشته است که در زیر ملاحظه میکنید:
پوتین شکست را نمیپذیرد
یکی از مقالات هفته نامه پولتیکو به موضع مهم روسیه و بحران اوکراین پرداخته است. تضاد و درگیری در شرق اوکراین وارد فازهای جدید و خطرناک می شود. درگیری میان نیروهای دولت اوکراین و هواداران پوتین افزایش یافته است. تمایل کیف برای پیروزی در این میدان جنگ قابل فهم است چرا که این پیروی به دولت آن قدرت می دهد تا کشور را به شکل یک واحد منسجم تحت کنترل در بیاورد. از سوی دیگر روسیه نیز تمایلی به شکست ندارد و اکثریت مردم روسیه یعنی چیزی حدود 87 درصد مسیر فعلی پوتین در قبال اوکراین را پذیرفته و تایید می کنند، بنابرین شکست گزینه پیش روی مسکو نیست.
بر اساس گزارش های ناتو، روسیه نیروی نظامی شامل 20 هزار نفر را در مرزهای اوکراین سازماندهی کرده است و احتمال دخالت نظامی روسیه بسیار زیاد است. در همین حال دیپلمات های روسی از شورای امنیت سازمان ملل خواسته اند تا جامعه بین الملل در بحران های حقوق بشری شرق اوکراین دخالت کند. اعضای شورای امنیت این درخواست را رد کردند. اما باید این نکته را نیز در نظر گرفت که حتی دستور شورای امنیت نیز نمی تواند روسیه را از دخالت در کرملین متوقف سازد. رهبران روسیه از محکومیت های بین المللی و خطرات اعتبار خود ترسی ندارند و اگر روسیه حمله و اقدام نظامی جدید داشته باشد، غرب نیز تحریم های خود را شدت خواهد داد.
مواجهه چین با مشکل ذغال سنگ
شورای سردبیری نشریه نیویورک تایمز در یادداشتی به موضوع چین و منابع زغال سنگ آن پرداخته اند. دولت چین تمایل زیادی برای کاهش وابستگی خود به زغال سنگ نشان داده و در این راه پیشنهاداتی نیز ارائه کرده اند. این امر می تواند زمینه توسعه برای مردم چین و سراسر دنیا را به همراه داشته باشد. اما هنوز جزئیات چندانی از استراتژی پکن در دسترس نیست و مشخص نیست آیا این امر می تواند تاثیر چشم گیری بر کیفیت هوای محیط و تغییرات آب و هوا داشته باشد یا خیر.
بنا بر گزارش رسانه های دولتی چین، دولت این کشور استفاده از زغال سنگ در پکن و مناطق حومه شهری را تا سال 2020 ممنون کرده که این تصمیم در راستای کاهش آلودگی های سمی هوا که بسیاری از شهر ها را در بر گرفته، اتخاذ گشته است.
چین بزرگ ترین مصرف کننده زغال سنگ دنیاست و حدود 45 درصد از مجموع مصرف جهانی را در اختیار دارد. این کشور همچنین بزرگ ترین انتشار دهنده دی اکسید کربن محسوب می شود. بنابر این سیاست های انرژی چین برای محدودیت و خطرات آب و هوایی بسیار با اهمیت خواهد بود. رئیس جمهور این کشور نیز کاهش آلودگی را اولویت دولت خود اعلام کرده است. اما تاکنون جزئیات چندانی از برنامه های دولت در این راستا اعلام نشده است. برای مثال اعلام شده که 50 تاسیسات صنعتی در غرب چین سوخت زغالی خود را به گاز طبیعی مصنوعی تغییر می دهند. این اقدام می تواند منجر به کاهش آلودگی هوا در پکن و شانگهای گردد. اما این تصمیم می تواند منجر به افزایش میزان کلی کربن منتشره و مصرف مقدار زیاد آب در این مناطق نیز گردد.
چین در حال حاضر دو تاسیسات تبدیل زغال به گاز را در حال فعالیت دارد و قرار است سه تاسیسات دیگر نیز به آن افزوده شود. این استراتژی تاکنون در کشورهای دیگر نیز به کار گرفته شده و آن ها نیز با استفاده از روش های مختلف استفاده زغال سنگ را کاسته اند. روش های مختلفی برای تشویق صنایع و مصرف کنندگان به افزایش بهره وری انرژی وجود دارد. چین نیز همانند برخی کشورهای اروپایی و آمریکا به تازگی سیستم های کاهش منطقه ای را در پیش گرفته است. مقامات این کشور همچنین سخن از اعمال مالیات بر کربن را مطرح نموده اند که می تواند صنایع را به سمت سوخت های پاک پیش برد. چین همچنین به سرمایه گذاری در حوزه انرژی های تجدید پذیر و انرژی اتمی برای کاهش آلودگی خود نیاز دارد. هوای به شدت آلوده و اسفبار شهرهای چین مقامات این کشور را به تغییر سیاست های انرژی خود واداشته است. اگر آن ها بتوانند کاری برای آلودگی انجام دهند این امر تاثیر زیادی بر تغییرات آب و هوایی نیز خواهد داشت.
آیا هیلاری میتواند خرابکاری اوباما را جبران کند؟
ویلیام مارشال رئیس «موسسه سیاست مترقی» در شماره جدید مجله پولیتیکو عملکرد باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده در عرصه سیاست خارجی را بررسی کرده است. وی در ابتدا با برشمردن ویژگیهای سیاست خارجی اوباما و مقایسه آن با دوره جورج بوش، نقش آمریکا در عرصه جهانی در دوره اوباما را نامشخص می خواند. بنا به استدلال نویسنده، بوش در دوره خود از ابزار نظامی، بدون تردید و معطلی استفاده می کرد اما همتای وی در حرف و عمل نشان داده که تمایلی ندارد تا از قوه قهریه برای حل مشکلات سیاسی پیچیده بهره ببرد. همچنین بوش، درست یا غلط، رسالت گسترش آزادی را بر دوش خود احساس می کرد اما در عوض اوباما از اخلاقی کردن مسائل سیاست خارجی اجتناب می کند. یک جانبه گرایی بوش دل متحدان آمریکا را می آزرد اما باراک اوباما خوشحال است که چند جانبه گرایی را دنبال نموده و مسئولیت حل مشکلات را به گردن ائتلاف های چند جانبه می اندازد.
نویسنده شرایط اقتصادی آمریکا در زمان روی کار آمدن اوباما در سال 2009 را تاثیرگذار بر روندهای سیاست خارجی وی می داند. اما در طول شش سالی که از عمر دولت اوباما می گذرد به نظر می رسد بازیگران جهانی چندان با سیاست های اوباما همراهی نکرده اند. روسیه با بحران اوکراین، غرب را به چالش طلبیده و متحدان اروپایی آمریکا نیز در مواجهه با زیاده خواهی های پوتین بیش از پیش تعلل می کنند. بعلاوه اوج گیری فعالیت گروه های افراطی در خاورمیانه، رویای خروج آرام اوباما از خاورمیانه به ویژه عراق را بر باد داده است.
مارشال با اشاره به جو افکار عمومی در داخل آمریکا و تمایل آنها مبنی بر عدم مداخله بیشتر آمریکا در بحران های جهانی، بحث پیشی گرفتن افکار انزواطلبانه در بین آمریکایی را مردود دانسته و عدم دخالت آمریکا در سوریه را پرخطر و پرهزینه می داند. در ادامه مطلب، افکار و اظهارنظرهای هیلاری کلینتون مطرح شده و در قیاس با اوباما، وی از موضع مداخله گرایی ایالات متحده حمایت بیشتر می نماید. کلینتون فقدان یک استراتژی جامع برای مقابله با گروه های افراطی در منطقه را عاملی در جهت انزوا هر چه بیشتر آمریکا می داند.
نویسنده معتقد است آمریکا و در راس آنها دموکرات ها باید نقش فعال ایالات متحده برای دنبال کردن آزادی، دموکراسی و شفافیت را فعالانه تر پیگیری نمایند و کسی همچون هیلاری کلینتون را برای سکونت در کاخ سفید برگزینند تا بتواند از آزادی در مقابل دشمنان آن دفاع نموده و این نکته را درک نماید که دیپلماسی آمریکا با پشتیبانی قدرت نظامی و تهدید استفاده از زور است که بهترین نتیجه را خواهد داد.
انتهای پیام/ع