خبرگزاری تسنیم نگاهی به مهمترین عناوین سرمقاله های روزنامه های آمریکایی داشته است که در ادامه ملاحظه میکنید:
عراقی ها باید اختلافات را کنار گذاشته تا با تروریسم مبارزه کنند
جو بایدن معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سرمقاله امروز واشنگتن پست، به موضوع همبستگی عراق و مقابله با تروریسم در این کشور پرداخته است. در ماه های اخیر گروه تروریستی معروف به دولت اسلامی بخش هایی از عراق را در دست گرفته است این گروه در پی تجزیه عراق و ایجاد خلافت است. اما گروه های مختلف عراق با یکدیگر متحد شده تا با این گروه مبارزه کنند. با وجود تهدیدات بی شمار گروه دولت اسلامی، حدود 13 میلیون عراقی در ماه آوریل به پای صندوق های رای رفتند تا با آراء خود سرنوشت پارلمان و دولت جدید را تعیین کنند. به دنبال این امر حیدر العبادی به عنوان نخست وزیر جدید عراق معرفی شد. این گام بسیار معنی دار است چرا که نشان می دهد عراقی ها فهمیده اند که باید فراتر از اختلافات رفتار کنند و زمانی که در این امر موفق شوند نه تنها می توانند کشور را متحد سازند که می توانند بر دولت اسلامی نیز غلبه نمایند.
اقدامات وحشیانه دولت اسلامی همچون قتل روزنامه نگار آمریکایی و مردم بیگناه دیگر نشان می دهد که هیچ راهی برای مذاکره با آن ها باقی نمانده است.
اما حتی اگر دولت اسلامی هم وجود نداشته باشد بقای عراق به توانایی مردمش برای کنار گذاشتن اختلافات و اتحاد با یکدیگر بستگی دارد. موفقیت در عراق نیازمند مصالحه همه طرف ها و دولت جدیدی که بتواند نیازهای همه جوامع عراقی را بر طرف سازد، است. به همین دلیل تشکیل دولت بسیار مهم و حیاتی است. حیدر العبادی به دنبال تشکیل کابینه و نقشه راهی است که دستور العمل دولت جدید عراق را تعریف می کند. ما نیز رهبران عراق را تشویق می کنیم تا این پروسه را در سریع ترین زمان ممکن به پایان رسانند. سیاست های امنیتی عراق باید همکاری همه گروه ها را در بر بگیرد. از آنجایی که تلاش های عراق برای پیشرفت افزایش یافته ما نیز حمایت خود را از آن ها برای مبارزه با دولت اسلامی ادامه می دهیم و از جامعه بین الملل می خواهیم که در این راه به کانادا، استرالیا و متحدین اروپایی ما بپیوندند. این جنگی است که عراق با کمک آمریکا و سایر جهان می تواند و باید برنده آن باشد.
تانگوی ناکارآمد اوباما و نتانیاهو
آرون دیوید میلر نویسنده سرمقاله امروز لس آنجلس تایمز است. بحران غزه ظروف بسیاری را در روابط آمریکا و اسرائیل شکسته است. حملات مخربی علیه جان کری وزیر امور خارجه علی رغم موضع گیری های اوباما صورت گرفته است.
با وجود روابط نامناسب میان اوباما و نتانیاهو، پیوستگی آمریکا و اسرائیل بر اساس ارزش های مشترک، سیاست و منافع مشترک حتی در زمان تنش پایه گذاری شده است. تهدیدات جدید از سوی دولت اسلامی و جهادی های دیگر نیز بر این پیوند تاکید می کند. اما ارتباط میان آن دو در بهترین شکل خود نیست. عدم کارکرد در سطوح بالا نیز جود دارد، رئیس جمهور و نخست وزیر هیچ اعتمادی به یکدیگر ندارند. نتانیاهو بر این نظر است که اوباما درکی از شرایط نامساعد اسرائیل به عنوان یک ملت کوچک در منطقه ای پرخطر ندارد. اوباما نیز نتانیاهو را فردی می داند که به منافع آمریکا بی احترامی می کند.
بحران غزه نیز شرایط را بدتر می کند. نتانیاهو نگران است که دولت اوباما درک نمی کند که حماس و قطری هایی که از آن حمایت می کنند، واقعا چگونه هستند. کری و اوباما ناراحتند که نتانیاهو در چارچوب توافق با محمود عباس حرکت نمی کند و معتقدند نخست وزیر هیچ استراتژی صلح آمیزی ندارد تا از تعداد تلافات غیر نظامیان در جنگ با حماس بکاهد. اما بدون توجه به اینکه این دو نفر چه فکری درباره یکدیگر می کنند، آن دو هنوز به یکدیگر نیاز دارند. نتانیاهو می داند که عدم مدیریت روابطش با واشنگتن، دوران ریاستش را تضعیف خواهد کرد. اوباما نیز متحد چندانی در منطقه خاورمیانه ندارد.
فرگوسن جنبشی گذرا یا ماندنی؟
فردریک هریس استاد علوم سیاسی و مدیر مرکز سیاست و جامعه آمریکاییان آفریقایی تبار در دانشگاه کالیفرنیا، نویسنده یادداشتی برای روزنامه واشنگتن پست درباره واقعه شهر فرگوسن است. نویسنده با مرور وقایع مشابه در ایالات متحده، این سوال را مطرح می نماید که آیا بحران فرگوسن، یک واقعه گذرا همچون بسیاری از خشونت های پیشین پلیس علیه سیاهان است یا این واقعه ظرفیت تبدیل شدن به یک جنبش ضد تبعیض را دارد؟ آیا تاریخ از مایکل براون یاد خواهد کرد یا در صفحات پر از خشونت تاریخ، نام وی از یادها پاک خواهد شد؟
هریس امیدوار است که حادثه فرگوسن منجر به تغییرات واقعی در عرصه سیاسی آمریکا شود. وی چهار ویژگی متمایز کننده برای وضعیت شهر فرگوسن را بر می شمارد: اول اینکه تاثیر روز افزون موارد مشابه مربوط به بدرفتاری پلیس علیه سیاهان در سرتاسر آمریکا به خاطر بحران اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، دوم اینکه لفاظی ها و روایت پلیس از صحنه حادثه و متهم کردن جوان سیاه پوست از سوی پلیس با انتقادات شدیدی رو به رو شده است، سوم اینکه از تاکتیک های نوآورانه و جدیدی برای اعتراض بهره گرفته شده است، و نهایتا اعتراض به پلیس و حمایت از سیاهان فراتر از جامعه سیاهان بوده و سطح وسیعتری از مردم خواهان اعمال عدالت برای براون و اصلاح رفتار پلیس شده اند.
این استاد دانشگاه با برشمردن حوادث مشابه در سال ها و ماه های اخیر اینگونه استدلال می کند که سوء رفتار پلیس در مواجهه با سیاهان یک مساله محلی محسوب شده اما حادثه فرگوسن این مساله را تبدیل به یک چالش ملی نموده است. برای این رفتار پلیس علت های مختلفی برشمرده می شود که از نحوه لباس پوشیدن و طرز صحبت کردن جوانان سیاه پوست تا عدم ابتکار عمل آنها ذکر می شود. از جمله ابتکاراتی که می توان برای ادامه دادن این جنبش تا اصلاح رفتار پلیس به کار گرفت یکی بیان درست و بی چون و چرای واقعیت و متهم کردن پلیس با ارائه شواهد کافی، استفاده از ظرفیت شبکه های اجتماعی و فضای اینترنتی و اقدامات اصلاحی به جای فعالیت های خشونت آمیز است. نویسنده در پایان با اشاره به حوادث مشابه پیشین و سرد شدن انگیزه معترضین، حادثه فرگوسن را فرصتی می داند که مردم آمریکا باید از آن استفاده کنند تا اقدام اصلاحی اساسی در رفتار پلیس آمریکا نسبت به اقلیت ها صورت گیرد.
انتهای پیام/ع