به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، محمد جعفر یوسفیان، استادیار دانشگاه مدرس در نخستین کارگاه آموزشی فیلمنامه نویسی با اشاره به مثمر ثمر بودن این نوع کارگاههای آموزشی اظهار کرد: زبان، نخستین و مهمترین اصل برای نگارش فیلمنامه بوده که باید مورد توجه هنرمندان این عرصه قرار گیرد.
وی افزود: زبان نگارشی که فیلمنامه نویس انتخاب میکند باید برای مخاطب ملموس بوده و او را مجذوب اثر نماید و در این راستا فیلمنامه نویس باید زبان نگارش را انتخاب کند و از ورود به صحنه های نامفهوم بپرهیزد و از نگاشتن دکوپاژ (تقطیع فیلمنامه) خودداری کند.
استادیار گروه ادبیات نمایشی در دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به اهداف برگزاری این کارگاههای 3 روزه گفت: هدف از برگزاری این کارگاه تخصصی، آسیب شناسی عملی فیلمنامهها و آگاهی بیشترعلاقمندان است.
یوسفیان تصریح کرد: ویژگیهای یک فیلم نامهنویس، بکار بردن جملات کوتاه و استفاده کمتر از حروف ربط است نه این که در امر نوشتن به گنگ نویسی، ترکیب نویسی، ایهام نویسی و مرکب نویسی پرداخته شود، در نگارش باید به جد از این موارد پرهیز شود تا فیلم از سوی مخاطب پذیرش شود.
وی افزود: در فیلم نامه نویسی نمیتوان از تخیل و ذهن سازی استفاده کرد، باید با پرهیز از ایجاد توهم در ذهن مخاطب، کنش رفتاری را به مخاطب نشان داد و بر این اساس در نگاشتن فیلمنامه باید به منظور ابهام افزایی از مونولوگ بهره گرفت و با تعلیق نمایش، جذابیت مخاطب را افزایش داد و بیشتر روشهای کلاسیک، داستان گویی با کمک حوادث، تعلیق زا است.
استادیار گروه ادبیات نمایشی در دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به تفاوت بین داستان نویسی و فیلمنامه گفت: تفاوت میان این دو دوری جستن از شرایط احساسی مبهم است که نویسنده فیلمنامه نباید به مخاطب اطلاعات بدهد بلکه باید اطلاعات را از صحنه جمع آوری کرده و با ایجاد ابهام آفرینی سبب جذب تماشگر شود.
یوسفیان تصریح کرد: تفاوت یک فیلمنامه خوب در مکانیک آن است و فیلمنامهای صحیح بوده که با کمترین نقص، مخاطب را به تمرکز وادار نماید.
وی افزود: در دنیای نمایش باید به خلق درهم اتعاد وجودی پرداخت و به این منظور و رسیدن به این هدف فیلمنامه نویس نیاز به روند خلق فضای تصویری در همه ابعاد و وجود نمایش دارد.
استادیار گروه ادبیات نمایشی در دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به خلق آثار برتر گفت: ملزومات یک فیلمنامه خوب توسعه خلاق ذهنی تصاویر و اصوات یا حرکات آن است به شکلی که فیلمنامه قاب ذهنی نویسنده بوده که در حقیقت فیلمنامهنویسی با کارگردانی فاصله زیادی دارد.
یوسفیان تصریح کرد: نمایش نیازمند صحنهپردازی برای ارائه به مخاطب دارد و بهترین وسیله برای این صحنهپردازی نمایشنامه خوب و عالی است که در این راستا باید از به کار بردن هرگونه نماد، نشانه که سبب آشکار شدن نتیجه فیلم در آنی میشود دوری جست.
وی افزود: باید اجازه داده شود تا تماشاگر با ذهن خود حوادث را بسازد و با شخصیتهای فیلم سازگارشود، و سپس نتیجه فیلم را خود دریابد و از این طریق میتوان تماشاگر را مبهوت و جذب فیلمنامه نمود.
استادیار گروه ادبیات نمایشی در دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به برگزاری پنجاهمین جشنواره سینما منطقهای جوان گفت: آینده سینمای کشور در همین سینماهای جوان رقم میخورد و برگزاری کارگاههای آموزشی در کنار این جشنوارهها سبب شناسایی استعدادهای جوان در عرصه هنر میشود.
انتهای پیام/ ب