به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، 40 روز از شهادت مرد مقاومت و جانبازی گذشت، کسی که 31 سال با دردهای جانبازیاش سوخت و ساخت و با استقامت به آنها افتخار کرد. حالا فقط این اعضای خانواده هستند که میتوانند از سختیهای لحظه به لحظه زندگی شهید محمد جعفریمنش روایت کنند، از نامهای که او در آخرین روزهای عمرش نوشت تا به دست رهبرش برساند، اما فرصت نشد ... و در نهایت دیداری هم محقق نشد.
شهید جعفریمنش سال 62 در عملیات والفجر4 و در ارتفاعات 1904 بر اثر برخورد ترکش به سرش مجروح شد. روزگار جانبازی او از 22سالگی آغاز شد. موج انفجار و فشار ترکش به مغزش او را آزار میداد. وقت و بیوقت تشنج میکرد و این تشنج برایش بسیار حادثه آفرین بود. کمکم عوارض مجروحیت هم بهسراغش آمدند، سمت چپ بدنش لمس شد. چشم چپش را تخلیه کرد، کامش را از دست داد. لگنش چندین بار عمل شد، کلیههایش را از دست داد، پای راستش از زیر زانو قطع شد و 8 سال دیالیز شد. او سرانجام در 16 مردادماه 93 در بیمارستان عرفان تهران به آرزویش یعنی شهادت رسید.
روایت آخرین روزهای عمر او و نامهاش به امام خامنهای در ادامه میآید:
انتهای پیام/*