به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، در دومین روز از برگزاری بیست و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان، کارگاه آموزشی کاربرد فانتزی در شخصیت پردازی توسط دکتر عطاء الله کوپال در سالن سینمای کانون پرورش فکری و نوجوان همدان برگزار شد.
عطاء الله کوپال در این کارگاه آموزشی به مقایسه سبک آثار نمایشی پرداخت و اظهار کرد: بهره گیری از خصوصیات مبالغه آمیز در هنر باید مورد توجه قرار گیرد و قهرمانان آثار لئوکلاسیک خشک و خشن هستند و تعداد شخصیت در آثار کلاسیک کم است، ضمن اینکه زیاد بودن تعداد شخصیت سبب میشود تماشاگر نتیجه را گم کند.
وی یونانیان را پایه گذار داستان درام دانست و افزود: در آثار رمانتیک تعداد شخصیت زیاد است اما در آثار دراماتیک تعداد شخصیت ها متناسب است چرا که هدایت هدایت و مدیریت کردن تعدد شخصیت ها در صحنه کار سختی است.
مدرس کارگاه آموزشی کاربرد فانتزی در شخصیت پردازی گفت: در آثار نئوکلاسیک از نشان دادن صفات پست انسانی اجتناب می کند و توجه صفات مداوم انسانی را نشان میدهند.
وی بیان کرد: نویسنده باید آنچه که هست را بدون پیشه داروی قبلی ارائه کند و احساسات و عقل خود را در تجسم دنیای خارج کنار بگذارد بر این اساس کارهای درام مدرن جایگاه ابدی پیدا کردند و مداوم روی صحنه هستند.
کوپال افزود: کارگردانها در انتخاب اثر به دنبال داستان رئالیسم هستند چرا که شخصیت پردازی بهتری دارند و نگرش به انسان به لحاظ اجتماعی و تاریخی را مورد توجه قرار میدهند.
وی با بیان اینکه صنعت قرن 19 سبب شده انسان و ماشین کنار یکدیگر قرار بگیرند و نویسندگان و اهل هنر نیز به این سبک زندگی توجه کردند، تصریح کرد: در شخصیت پردازی فانتزی خلق کاراکتر (خلق فرد ویژه) به جای تیپ باید مورد توجه قرار گیرد که نمونه این آثار مبتنی بر تیپ در سریالهای تلویزیونی مشاهده میشود به گونه ای نتیجه سریال و هر سکانس مشخص است.
مدرس کارگاه آموزشی کاربرد فانتزی در شخصیت پردازی با اشاره به قرار داشتن منطق حرکت در وجود شخصیتها عنوان کرد: رئالیسمها شخصیت را به حرکت در میآورند و به روح آن پویایی میبخشند.
وی منش هنر را در یکه بودن و ذات هنر را متکی بر وحدت دانست و گفت: در خلق آثار باید از کلیشه سازی اجتناب کرد و هنری قابل توجه است که تماشاگر احساس نکند که شخصیت در سکانس بعدی چه کاری را انجام میدهد و اثر تولیدی نمونه نداشته باشد.
کوپال اظهار کرد: در آثار رمانتیک شخصیت به صورت طولانی توصیف میشود اما در رئالیست توصیف اجتماع و محل زندگی شخصیت اولویت دارد و نویسنده رئالیست به هیچ وجه لزومی نمیبیند که فرد مشخص غیرعادی و یا عجیبی به با اشخاص معمولی فرق دارد به عنوان قهرمان داستان خود انتخاب کند.
وی افزود: در سالهای اخیر داستانهای تکراری می شنویم و گاهی نمونه های خوب به ویژه در این دوره از جشنواره تئاتر اتفاق افتاده است اما متأسفانه در تئاتر و سینما شخصیت های به یادماندنی مانند قهرمان و ضد قهرمان خلق نکردیم و در آثاری که ضدقهرمان خوبی نداشته باشید قهرمان خوبی هم ندارید.
مدرس کارگاه آموزشی کاربرد فانتزی در شخصیت پردازی گفت: تئاتری خوب است که ضدقهرمان بسازد ولی متأسفانه نمایش را با تصوری از قهرمان شروع می کنیم و همچنین در نمایش کودک یک سوم طول مدت نمایش را راوی صحبت می کند و بعد درام آغاز میشود.
وی تأکید کرد: در اجرای نمایش اول باید ضد قهرمان تولید شود و اگر نماش ما ویژه تئاتر کودک است باید ضد قهرمان نیز ساخته شود تا اثربخشی خود را داشته باشد.
انتهای پیام/ ب