به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، سازمان جهانی بهداشت طب سنتی را این گونه تعریف کرده است "مجموعه تمامی علوم نظری و عملی که در تشخیص طبی، پیشگیری و درمان بیماریهای جسمی، ذهنی یا ناهنجاریهای اجتماعی به کار میرود و به صورت گفتاری یا نوشتاری از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته باشد".
به عبارت دیگر طب سنتی واژهای کلی است که هم به سیستمهای طب سنتی مانند طب سنتی چین، آیورودای هند و طب یونانی - عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق میشود. درمانهای طب سنتی شامل دارو درمانی (استفاده از گیاهان دارویی، اجزاء حیوانی و معدنی) و روشهای غیر دارویی (طب سوزنی، ماساژ و درمانهای روحی روانی) است.
در کشورهایی که سیستم خدمات پزشکی در آنها بر پایه طب مدرن استوار است، به جای طب سنتی اغلب از واژه طب مکمل و طب جایگزین استفاده میشود.
علل پیشرفت و لزوم ترویج طب سنتی از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی
سازمان جهانی بهداشت علت پیشرفت و لزوم ترویج طب سنتی را در سه نکته میداند:
الف- خصوصات ذاتی طب سنتی: طب سنتی مزایای خاصی نسبت به تمامی سیستمهای طبی وارداتی داراست چرا که جزئی از فرهنگ مردم محسوب میشود و در حل بعضی مسائل فرهنگی سلامت نقش قابل توجهی دارد. معرفی، توسعه و ترویج طب سنتی احترام به فرهنگ و میراث مردم در سراسر جهان است.
ب- ویژگی کل نگر بودن طب سنتی: طب سنتی دارای روشی کل نگر است و به این نکته تأکید دارد که سلامتی و بیماری نتیجه عدم تعادل و توازن انسان در کل سیستمی است که او را احاطه میکند. از این نگاه عامل مهاجم و تغییرات بیماری زا نقش جانبی را بر عهده دارند.
ج) قابل اجرا بودن طب سنتی: از نقطه نظر اجرایی مهمترین دلیل قانع کننده برای توسعه و ترویج بنیادی طب سنتی این حقیقت به شکل علمی و منطقی یکی از راههای مطمئن برای رسیدن به پوشش بهداشتی برای همه کشور است.
انتهای پیام/