به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، «ترکیه و جاده های افغانستان»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن می خوانید؛
رجب طیب اردوغان به عنوان اولین رئیس جمهور ترکیه پس از چهار دهه به افغانستان سفر کرد. هدف ظاهری این سفر افتتاح طرح های عمرانی ترکیه در افغانستان عنوان گردیده در حالی که اردوغان پیام همکاری با دولت جدید افغانستان به ریاست جمهوری اشرف غنی و مدیر اجرایی عبد الله عبد الله را نیز اعلام می دارد.
برخی منابع خبری نیز اعلام کردند که ترکیه تلاش کرده تا نقش میانجی را در روابط پاکستان و افغانستان ایفا نماید چنانکه همزمان با سفر وی برخی مقامات ارشد پاکستان نیز راهی کابل شدند. میانجی گری ترکیه در روابط دو کشور دارای سابقه ای طولانی است که در قالب برگزاری نشست های سه جانبه میان سران سه کشور صورت گرفته است. هرچند که ترکیه به عنوان عضوی از ناتو در حوزه نظامی در افغانستان فعالیت قابل تاملی دارد و در قالب روابط دو جانبه نیز با افغانستان و حتی پاکستان روابط گسترده ای برقرار کرده اما این سئوال مطرح است که چرا ترکیه در مقطع کنونی برای تقویت حضور در این کشورها فعال گردیده و سعی دارد تا نقش گسترده تری را در شبه قاره ایفا نماید.
بخشی از این رفتار در قالب رقابت درونی اعضاء ناتو قالب بررسی است. هر چند که ناتو ادعا دارد که در قالبی واحد ایفای نقش می کند اما در عمل میان اعضاء آن رقابت برای کسب منافع بیشتر مشاهده می شود. در حوزه افغانستان به صراحت این رقابت قابل مشاهده است چنانکه پس از امضاء توافقنامه امنیتی میان کابل واشنگتن سایر کشورها از جمله فرانسه، آلمان، انگلیس نیز به دنبال تکرار این روند می باشند. ترکیه نیز که این حضور را تهدیدی برای منافع خود می بیند با حضور ارشد ترین مقام خود در افغانستان سعی در تقویت مواضع اش دارد که امضای توافقنامه امنیتی میان دو کشور نمودی از آن است. نمایش چهره ای فعال در حوزه اقتصادی و نیز میانجی گری میان طالبان و کابل و افغانستان و پاکستان به دنبال کسب محبوبیت میان مردم و دولتمردان افغانستان است. نکته دیگری که در رفتار ترکیه مطرح است زنجیره ناکامی های منطقه ای این کشور است.
سران ترکیه در اشتباه محاسباتی دیگر وارد بازی آمریکا علیه سوریه و عراق گردیده به گونه ای که رسما به حمایت از داعش پرداختند. این طرح به رغم هزینه های بسیار ناکام مانده و می رود تا به یک رسوایی برای ترکیه مبدل گردد. آنکارا برای آنکه از انزوای منطقه ای رهایی یابد و به نوعی جایگاه منطقه ای مصنوعی برای خود ایجاد نماید رویکرد به فراپیراموی را در دستور کار قرار داده که توجه به افغانستان و پاکستان بخشی از آن می باشد. البته این سناریو مطرح است که اردوغان سعی دارد تا از نیروهای طالبان در این کشورها در ازای کمک های اقتصادی برای تقویت داعش بهره گرفته تا شکست های منطقه ای خود را جبران نماید. چنانکه چندی پیش عربستان در قبال پاکستان علیه سوریه این طرح را اجرا کرده و در ازای کمک مالی خواستار اعزام 30 هزار نیروی طالبان سوریه شد. به هر تقدیر سفر اردوغان اولا می توان نتیجه ناکامی منطقه ای و رقابت درونی ناتو دانست که در قالب حمایت های اقتصادی و سیاسی از کابل صورت می گیرد.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها