به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جشنواره سوره ماه در حالی تجربه 23 دوره خود را از سر میگذراند که این جشنواره از لحاظ ساختاری سر شکلی مناسب نسبت به گذشته پیدا کرده است. تمرکز جشنواره در یک نقطه شهری و اجرای نمایشها در چهار سالن مجموعه حوزه هنری، علاوه بر اینکه به مخاطب حق انتخاب میدهد، این توانایی را نیز فراهم میکند تا تمامی آثار یک روز برای تئاتربین پیگیر ممکن باشد. البته ای کاش این اتفاق در طول سال نیز رخ دهد تا مخاطبان بتوانند از این امکانات بهرهمند شوند.
برخلاف انتظار که چنین جشنوارههایی مملو از آثار تکراری و کلیشهای در باب دفاع مقدس یا واقعه عاشوراست، این دوره از جشنواره سوره ماه، کلکسیونی از تنوع و تجربه بود. نگاه مولفان به اقوام از شاخصههای مهم اجراهای این دوره بود. نمایشهایی کهگاه از فرهنگ مردمان ترکمن گمیشان تصویری عاشقانه خلق کردهاند،گاه مقاومت زنانه یک دختر عرب از عشیرههای خوزستانی را به نمایش گذاشتهاند و گاه نگاهی اجتماعی به وقایع معمول روز کشور داشتهاند که کمتر در تئاتر مرسوم است.
چنین تنوعی، در اجرا نیز ملموس است. برخی آثار با تکیه بر اصول تئاتر فیزیکال، فضایی هارمونیک از حرکت و خیال بر صحنه نمایش برپا کردهاند و برخی در قالب یک نمایش رئالیستی، مخاطب را مماس بر دنیای درامایتک خود به همراهی دعوت کردند. جشنواره سوره ماه با حضور جوانان عرصه تئاتر، مجالی برای هنرمندانی شد که این فرصت برای آنان در سالنها و جشنوارههای دیگر فراهم نمیشود. البته حضور کارگردانان و نویسندگان جوان موفق سال 93 تئاتر کشور در این جشنواره تعادلی نسبی به فضای رقابتی جشنواره ارائه داده است که از جمله آنها میتوان به محمد مساوات، پوریا کاکاوند و... نام برد.
با حرکت فضای آثار امسال جشنواره به سمت نمایشهایی در باب اقوام، خانواده، جامعه و زندگی اسلامی، دست هنرمند را برای خلق نگاه دراماتیکش را باز نگاه داشته است. این بار جنگ، انقلاب و عداوتهای سی و چند ساله نه در قالب خاکریز و نبردهای خیابانی که در شاکله ساختارهای اجتماعی خودنمایی میکنند.
قدرت قلم نمایشنامهنویسان نیز نسبت به دورههای قبل، از پیشرفتی نسبی خبر میدهد. حضور حداقلی نمایشنامهنویسان شاخص در حوزه تئاتر مورد علاقه جشنواره سوره مهر، شاید بر عدهای سخت و ناپسند باشد؛ ولی نویدبخش ورود نسل جدیدی از نمایشنامهنویسان دغدغهمند در حوزه این گونه تئاتر خواهد بود.
اضافه شدن بخشی به نام بچههای مسجد در جشنواره امسال، حاصل تلاشی یک ساله از کوروش زارعی است که البته از کمی آثار اجرایی و عوامل اجرای آنها از سیاستهای اولیهای که اعلام شده بود، دور بود.
جشنواره سوره ماه همانند دیگر جشنوارههای حاضر در تقویم هنری کشور، خالی از ایراد نیست. شاید یکی از ایرادهای اساسی این جشنواره، همپوشانی آن با دو جشنواره بینالمللی کودک و نوجوان همدان و خیابانی مریوان است که حضور برخی گروههای نمایشی در هر سه فرصت، چیزی جز افت در اجراها را به دنبال نداشت و در عرصه رسانهای نیز مشکلاتی را ایجاد کرد.
اختلاف کیفی اجراها در برخی موارد بسیار مشهود است. در تجربه تماشای دو اجرا میتوان فهمید که یک گروه با نمایشنامهای مناسب، تمرینهای طولانی و تمرکز بهتر پا به عرصه رقابت نهاده و گروهی دیگر، بدون تجربهای درخور جشنواره سوره ماه و یا استفاده از یک متن استخواندار و ساختارمند، اجرایی کسالتآور عرضه میکند.
فارغ از این مسائل، نگارنده امیدوار است مسئولان حوزه نمایش حوزه هنری، طبق قولهای همیشگی خود، فضایی مناسب برای اجرای عموم آثار برتر و برگزیده این دوره از جشنواره سوره ماه را بهتر از دیگر سالها و دورهها برگزار نمایند تا شاهد روشن بودن چراغ سالنهای عادت کرده به خاموشی حوزه هنری باشیم.
انتهای پیام/