به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام یدالله شیرمردی رئیس ستاد نماز جمعه تهران با عنوان « هشدارهای عمار انقلاب درباره تکرارحوادث تلخ پس از مشروطه» مندرج در آدینه تهران به شرح ذیل است:
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم): «اذا مات العالم الفقیه ثلم فی الاسلام ثلمة لایسدها شیء» وقتی عالمی فقیه، فوت کند در اسلام رخنه و حفرهای ایجاد میشود که هیچ چیزی نمیتواند جای آن را پر کند.
رحلت جان گداز عالم ربانی، فقیه صمدانی، سالک الی الله و معلم اخلاق و مربی نفوس حضرت آیت الله مهدوی کنی (رضوان الله تعالی علیه) ضایعه مولمه ای است که ثلمه ای را ایجاد کرد که هیچ چیز نمی تواند آن را پر کند. تشییع با شکوه پیکر حضرت آیت الله مهدوی کنی توسط مردم انقلابی و متدین تهران و حضور بی نظیر گرایشات مختلف سیاسی در این مراسم، نمایش عمق ارادت ملت ایران و نخبگان کشور به سلسله جلیله روحانیت انقلابی بود. حضرت آیت الله مهدوی کنی به عنوان نماد روحانیت مجاهد، مبارز و انقلابی در طول عمر با برکتشان با گفتار و کردارشان نسبت روحانیت و انقلاب اسلامی را به درستی نشان دادند و مفهوم «روحانیت انقلابی» به عنوان بخش مهمی از خاستگاه انقلاب اسلامی را در دوران حیات نظام اسلامی به منظور پشتیبانی، پاسداری و پیش برندگی دستاوردهای انقلاب تعریف نمودند. روحانیتی که ضمن اعتقاد به آرمان های اساسی انقلاب اسلامی به صیانت مدبرانه و مآل اندیشانه از نظام اسلامی به عنوان «اوجب واجبات» التزام داشت. ایشان به تبعیت از اسلاف عظام خود ازحرکت شیخ کلینی، در زمان غیبت صغری گرفته تا فعالیتهای شیخ صدوق، شیخ مفید، شیخ طوسی، خواجه نصیر الدین طوسی،علامه حلی، ... و در قرون اخیر شیخ فضل الله نوری، شیخ محمد خیابانی، حاج شیخ عبد الکریم حائری، آیت الله شهید مدرس، شهید نواب صفوی، آیت الله کاشانی، آیت الله بروجردی، و در نهایت امام خمینی (قدس سره) روحانیت را ملجا و پناهگاه مردم می دانست و قائل بود که روحانیت باید جایگاه پدری خود را برای جامعه حفظ نماید.
حضرت آیت الله التفات ویژه ای به هفته نامه آدینه که ارگان رسمی ستاد نماز جمعه تهران است داشتند و همواره می فرمودند که آدینه تهران با سایر نشریات و روزنامه ها در کشور که هر یک متعلق به یک جریان سیاسی خاص هستند و جناح گرایی و قبیله گرایی در آنها وجود دارد، متفاوت است. آدینه تهران از آنجا که متعلق به نماز جمعه و ائمه جمعه یعنی روحانیون انقلابی است باید جایگاه پدری خود را حفظ نماید. این رویکرد آیت الله مهدوی کنی در پیام تسلیتی که رهبر فرزانه و معظم انقلاب حضرت آیت الله امام خامنه ای
(مدظله العالی) در پی درگذشت ایشان صادر فرمودند اینگونه انعکاس یافت که «از عضویت در شورای انقلاب و سپس تشکیل کمیته های انقلاب در آغاز تأسیس نظام اسلامی تا تصدی وزارت کشور و سپس قبول نخست وزیری در یکی از سختترین دورانهای جمهوری اسلامی، و تا ورود در عرصهی تولید علم و تربیت جوانان صالح و تأسیس دانشگاه امام صادق(علیهالسلام) و تا امامت جمعه تهران و سرانجام ریاست مجلس خبرگان، همه جا و همه وقت در موضع یک عالم دینی و یک سیاستمدار صادق و یک انقلابی صریح ظاهر شد و هرگز ملاحظات شخصی و انگیزههای جناحی و قبیله ای را به حیطهی فعالیتهای گسترده و اثرگذار خود راه نداد.»
حضرت ایشان بحق اعلم علمای تهران بودند که چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن مورد تایید حضرت امام خمینی(ره) قرار گرفته بودند. پیش از پیروزی انقلاب جمعی از متدینین تهرانی خدمت حضرت امام خمینی(ره) نامه ای نوشته بودند قریب به این مضمون که در حوادث مستحدثه که به شما دسترسی نداریم به چه شخصی مراجعه کنیم و حضرت امام(ره) ذیل آن نامه مرقوم فرموده بودند: «به جناب حجت الاسلام مهدوی کنی که به اینجانب قریب الفتواست مراجعه فرمایید.» بعداً نیز این تایید تکرار شد.
در وقف نامه مدرسه مروی قید شده که اعلم علمای تهران می بایست تولیت این مدرسه را بر عهده بگیرد و حضرت امام تولیت این مدرسه را به حضرت آیت الله مهدوی کنی سپردند و از همه مهمتر این فراز از بیانات بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی که «به آیت الله مهدوی کنی ارادت داشته، دارم و خواهم داشت. « امام خمینی(ره) که در قضاوت درباره اشخاص آنقدر احتیاط می کردند در خصوص آیت الله مهدوی کنی (رضوان الله تعالی علیه) اینگونه آینده ایشان را تضمین کردند. آنچه را که امام پیش بینی کرده بود مردم پس از رحلت امام و تا آخرین روز حیات آیت الله مهدوی کنی به عینه دیدند. حضرت آیت الله چه در زمان امام خمینی(ره) و چه در زمان امام خامنه ای(مد ظله العالی) سر سوزنی از مسیر ولایت و تولی فاصله نگرفتند و در همه جا و در همه اوقات بر بنیان مرصوص پشتیبانی از ولایت فقیه، ایستادگی بر آرمان های انقلاب و تبری از دشمنان ولایت استوار بودند. چه آن زمانی که در دوره اصلاحات ابراز نگرانی می کردند و هشدار می دادند که عده ای می خواهند حوادث پس از مشروطه را در ایران تکرار کنند.
در دوره اصلاحات روند ها به گونه ای بود که بیم آن می رفت، عده ای به نام روشنفکری و تجدیدنظر طلبی تجربه تلخ 15سال پایانی سلطنت قاجار پس از سال1285 را در راستای تضعیف اسلام اصیل، روحانیت مبلغ و مجاهد و هتک مقدسات و ارزشهای ناب اسلامی مجدداً در کشور به وجود بیاورند. اما هشدارهای بهنگام حضرت آیت الله مهدوی کنی مانع از تعبیر این رویای شوم انگلیسی و آمریکایی شد.
چه آن مقطع حساس فتنه 88 که در برابر فتنه گران قد علم کردند و به روشنگری پرداختند. ایشان ذخیره ای برای انقلاب اسلامی بودند که در شرایط بحرانی از شورای انقلاب گرفته تا مسئولیت کمیته های انقلاب اسلامی و تا وزارت کشور، نخست وزیری، ریاست مجلس خبرگان و... بدون ذره ای حب جاه و مقام و صرفا به منظور ادای تکلیف و رفع اضطرار وارد میدان می شدند و علی رغم طنطنه علمی و فقاهتی خود حتی حاضر بودند اگر انقلاب نیاز داشته باشد مسئولیت های اجرایی صرف و به ظاهر سطح پایین را نیز بپذیرند. به تعبیر حضرت آیت الله علم الهدی امام جمعه محترم مشهد روزی که تاریخ جمهوری اسلامی را بنویسند حتما بدین نکته اشاره خواهند کرد که در مقطع حساسی از این انقلاب مقدس یک فقیه مجاهد با آن قدرت و توان علمی و فقاهتی مسئولیت امور شهروندی جامعه را در وزارت کشور پذیرفت و یا حاضر شد مسئولیت خطیر کمیته های انقلاب اسلامی را بر عهده بگیرد.
اما باقیات الصالحات ماندگار حضرت آیت الله در کنار همه این خدمات و فداکاری ها تاسیس دانشگاه امام صادق(ع) است. این دانشگاه امروز 7000 فارغ التحصیل در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری در رشته های مرتبط با مدیریت کشور تربیت کرده است. تلفیق علوم دینی با علوم جدید نوآوری و شجاعت آیت الله مهدوی کنی برای تامین کادرهای آینده انقلاب اسلامی بود. دانشجویان این دانشگاه هر یک به تنهایی در گوشه ای از این مملکت منشا خیرات و برکات هستند و مطمئناً ثواب تمام فعالیت های آنها به روح پر فتوح آن فقیه پارسا می رسد. سخن گفتن در خصوص این مرد بزرگ بسی دشوار است اما در یک جمله باید گفت که آیت الله مهدوی کنی روحانی در طراز انقلاب اسلامی بود که به یک الگو تبدیل شد و شاخص های حیات سیاسی و اجتماعی ایشان می تواند خط کش مدرجی برای جامعه روحانیون انقلابی کشور باشد که می خواهند به انقلاب و نظام خدمت کنند. انشاالله حوزه های علمیه ما در مسیر تربیت آیت الله مهدوی کنی های جوان قدم بردارد.
انتهای پیام/