به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، چند روز گذشته، انوشیروان محسنی بندپی، رئیس سازمان بیمه سلامت ایران اعلام کرد: 98 درصد جمعیت کشور تحت پوشش بیمههای مختلف پایهای سلامت هستند که از این میزان بیش از 40 میلیون نفر تحت پوشش بیمه سلامت و بقیه شامل دیگر بیمهها میشوند. هنگامی که چنین آماری از سوی یک مقام مسئول اعلام میشود اگر، تحلیلی در رابطه با کم و کیف آن صورت نگیرد، این گونه به نظر میرسد که بیمه در کشورمان از وضعیت بسیار مطلوبی برخوردار است اما، اگر جزئیات بیمه در ایران را مورد بررسی و ارزیابی قراردهیم به این نتیجه میرسیم که عدهای از این تعداد بیمهشدگان تنها روی کاغذ بیمه شدهاند چرا که، معنای اصلی بیمه و هدف از بیمه جبران خسارت از سوی بیمهگذار است حال آنکه، در برخی از حوادث جبران خسارت یا تسهیلات بیمه یا عملا ارائه نمیشود یا بیمه شده به سختی و با گذراندن پروسهای طولانی موفق به دریافت هزینههایی که پرداخت کرده است، میشود.
سابقه 100ساله بیمه در ایران
نخستین بار در سال 1289 خورشیدی دو شرکت بیمه آمریکایی به تاسیس نمایندگی در ایران پرداختند. تاسیس شرکت سهامی بیمه ایران در تاریخ پانزدهم آبان 1314 و همچنین تصویب قانون بیمه در هفتم اردیبهشت 1316 را باید نقطه آغاز تحولات بازار بیمه ایران دانست. در سال 1329 نخستین شرکت بیمه خصوصی ایرانی با نام بیمه شرق و در سال 1350 نیز بیمه مرکزی ایران تاسیس شد.در حال حاضر، بیمه اشخاصی را که متحمل لطمه، زیان یا حادثه ناخواستهای شدهاند قادر میسازد پیامدهای این وقایع ناگوار را جبران کنند. خسارتهایی که به این قبیل افراد پرداخت میشود از پولهایی تامین میشود که برای خرید بیمه نامه میپردازند و با پرداخت آن در جبران خسارت یکدیگر مشارکت می کنند. به بیان دیگر، همه کسانی که خود را بیمه میکنند با مشارکت در سرمایهای که متعلق به همه خریداران بیمه است، در جبران خسارت و زیانهای هر یک از افراد بیمه شده، شریک و سهیم میشوند.بیمهها به سه دسته کلی اشخاص (عمر، حادثه، درمان)، اموال (بیمه اتومبیل، آتش سوزی، بیمههای مهندسی، بیمه حمل و نقل) و مسئولیت (مسئولیت کارفرما درقبال کارکنان و...) تقسیم میشوند. البته برخی بیمههای خاص نیز اخیرا در ایران به وجود آمده است.
کارشکنی بیمهها در پرداخت خسارت
در این میان برخی از بیمهها کمتر شناخته شدهاند چرا که به نظر میرسد تنها چیزی روی کاغذ باشد و در عمل حرفی برای گفتن نداشته باشد.یکی از این بیمهها، بیمه دانش آموزی است؛ بیمهای که دانش آموزان و والدین آنها اصلا نمیدانند چیست و معلمها نیز فقط میدانند اگر حادثهای در مدرسه اتفاق بیفتد، بیمه هزینهها را میدهد.مدارس هنگام ثبتنام پولی بابت بیمه حوادث از دانش آموزان می گیرند و آنها هم چون پرداخت هزینه بیمه اجباری است آن را پرداخت میکنند. برای همین هم است که کمتر کسی پیدا می شود که درباره بیمه دانشآموزی و سقف تعهدات آن چیزی بداند. از سوی دیگر، مدیران مدارس ادعا میکنند تمام دانشآموزان مدرسه تحت پوشش بیمه قرار دارند. این در حالیاست که، وقتی حادثهای برای دانش آموزان در مدرسه اتفاق میافتد تنها اقدامی که مسئولان مدرسه انجام می دهند تماس گرفتن با والدین فرد حادثه دیده است که در این میان هم اغلب هزینههای مربوط به درمان برعهده والدین دانش آموز قرار می گیرد.بیمه دانشآموزی یا همان بیمه حوادث تحصیلی با اینکه گمنام است ولی 30 سال است که در کشور وجود دارد. البته بیمه دانشآموزی وقتی به کار میافتد که یک حادثه با تعریفی که بیمه از حادثه دارد، منطبق شود. هر ساله والدین دانشآموزان با آنکه بیخبرند اما، حق بیمهای را پرداخت میکنند که در زمان وقوع حادثه به آنها تسهیلاتی ارائه میدهد. بر اساس آمار، در سال تحصیلی گذشته، شرکت بیمهگر، جبران غرامت فوت ناشی از حادثه در شبانه روز تا مبلغ یک میلیون و 800 هزار تومان، جبران غرامت نقص عضو (دائم، کلی، جزئی) ناشی از حادثه تا سقف دو میلیون و 500 هزار تومان، هزینههای درمان سرپایی و بیمارستانی ناشی از هر حادثه و زلزله تا سقف 300 هزار تومان، جبران هزینههای جراحی ناشی از بیماری (به شرط بستری در بیمارستان) تا سقف 250 هزار تومان و هزینه خرید و پیوند کلیه به مبلغ 800 هزار تومان را تعهد کرده بود. این در حالی است که دانشآموزان شرکت کننده در اردوها نیز اگر مثل این اواخر دچار حادثه شوند، خسارات جانی آن با بیمه حوادث دانشآموزی جبران میشود. علاوه بر این، تمام اردوهای دانشآموزی نیز تا سقف دیه کامل، تحت پوشش بیمه مسئولیت مدنی رفتهاند.این موضوع تنها در رابطه با دانش آموزان مدارس صدق نمیکند بلکه، دانشجویان و همه مسافران مترو هم بیمه هستند و آگاهانه یا نا آگاهانه این حق بیمه را پرداخت میکنند. این درحالیاست که در زمان وقوع حادثه وضعیتی مشابه وضعیت دانشآموزان دارند.
بی خبری خوش خبری نیست
تمامی بیمهها زمانی کارآمد هستند که جمعیت هدف، از آن مطلع باشند علاوه بر این، کارآمدی وقتی است که معلمان و مدیران و سایر مسئولان دانشگاهها و مترو با آگاهی از مفاد قرارداد بیمه، هم خود از مزایای آن بهرهمند شوند و هم وقتی با حادثهای مواجه میشوند، بتوانند جامعه هدف را راهنمایی کنند. البته، این ناآگاهیها به هیچ وجه از شرکت بیمهگر سلب مسئولیت نمیکند چون، بیمهای که وجود دارد اگر از وجود آن اطلاعی در دسترس نباشد آن بیمه، در ذهن مردم بودنش با نبودنش یکی است یعنی، اتفاقی که در حال حاضر در کشور ما مصداق دارد؛ اینکه کمتر کسی را میشود سراغ گرفت که کوچکترین اطلاعی از برخی خدمات بیمه که هزینه آن را پرداختهاست، داشتهباشد.
لزوم اطلاع رسانی درباره مزایای بیمه
یک سیاستگذار اجتماعی می گوید: بیمههای دانش آموزی، دانشجویی، مسافران مترو و... در زمره بیمههای تجاری جای می گیرند. فرشید یزدانی تصریح میکند: در بیمههای تجاری اغلب، بیمهگذار به فکر سود خودش است و از این رو، هر چه کمتر مراجعه کننده داشته باشد بیشتر سود میبرد بنابراین، طبیعی است که کاری به مباحث اجتماعی نداشته باشد و مسائل اقتصادی در اولویت قراربگیرد. بنابراین، بیمه گذاران مسلما تمایلی به آگاهی رسانی در این حوزه ندارند مگر در مواقعی که این آگاهیرسانی با هدف تبلیغات تجاری و کسب سود اقتصادی صورت بگیرد.او می افزاید: بنابراین، وظیفه آموزش و پرورش، مترو و سایر نهادهاست که به جامعه هدف خود اطلاع رسانی کنند که اگر دچار حادثهای شدند میتوانند از مزایای این بیمهها استفاده کنند. طبیعتا از طریق آگاهی رسانی وسیع است که امکان استفاده از این مزایای بیمهای برای بیمه شدگان ایجاد میشود.یزدانی با اشاره به اجباری بودن این بیمهها ادامه میدهد: تعارضی که در این حوزه وجود دارد این است که از یک سو اجباری بودن این گونه بیمههاست که افراد باید هزینه آن را بپردازند و از سوی دیگر، می بینیم که نظارت بایسته بر عملکرد بیمه گذار در راستای تعهد به وظایفش وجود ندارد. این در حالیاست که، وقتی موضوعی اجباری است باید حق و حقوقی هم در ازای آن برای شهروندان قائل شد که در این مورد خاص اطلاع رسانی حق اصلی افراد است و باید از سوی کسی که خریدار بیمه است انجام گیرد.
تبلیغات ضعیف
سخنگوی کانون صنفی معلمان نیز می گوید: هر ساله بیمه گذار مبلغ قابل توجهی را از محل بیمه حوادث دانش آموزی از وزارت آموزش و پرورش کسب می کند اما، در قبال آن آنگونه که باید خدماتی به بیمهشدگان ارائه نمیدهد.محمود بهشتی میافزاید: والدین دانش آموزان میدانند فرزندانشان بیمه شدهاند و هزینهای بابت آن پرداخت کردهاند اما، نمیدانند که مزایای این بیمه چیست که آن هم به تبلیغات ضعیف مدارس و وزارت آموزش و پرورش در این زمینه برمی گردد.او بیان می کند: آموزش و پرورش می تواند از مسئولان مدارس و رسانهها در راستای اطلاع رسانی کمک بگیرد چرا که حوادث دوران تحصیل بسیار زیاد است و اگر به درستی اطلاع رسانی شود اثر مثبتی بر جای خواهد گذاشت.
منبع: آرمان
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها