خبرگزاری تسنیم:
یکی از خطبه هایی که زمینه ساز قیام عاشورایی سال 61 هجری میباشد خطبه ای ست که حضرت اباعبدالله الحسین یک سال قبل از قیام عاشورا در حج سال 60 هجری بیان فرموده اند. اهمیت خطبه از آن جهت است که در میان جمعیت انبوهی از علمای اسلام و آگاهان امت بیان شده و مخاطب آن به بیانی خواص امت و دین شناسان مسلمان می باشند. برخی گفته اند حاظران در این خطبه حدود 200 نفر از اصحاب پیامبر و 500 نفر از تابعین (نسل بعدی اصحاب) و صدها تن از دیگر آگاهان امت بوده اند.
امام حسین(علیه السلام) جامعه ای را ملامت میکنند که سال آینده به تراز "امام کشی" خواهد رسید
حضرت امام حسین (ع) در این خطبه با خطاب هایی تند وضعیت جامعه ای را ترسیم میکنند که لاجرم در سال آینده کار آن به قیام حسینی می رسد و جامعه ای را ملامت میکنند که سال آینده به تراز "امام کشی" خواهد رسید. جامعه ای که خواص و آگاهان و روحانیون آن وظیفه خود را رها کرده اند. گرچه مخاطب ظاهری فریاد های امام حسین حاضران در صحرای منا بوده اند اما مخاطب حقیقی تمام جوامع دینی در تمام دورانها و تاریخ هستند. امروز نیز از پس پرده های تاریخ، ما نیز مخاطب فرمایش امام حسین(ع) هستیم. اگر عاشورا زنده است و هر سال این خون تازه تر از همیشه می جوشد پیام آن و فریادهای دردمندانه امام شهید نیز زنده است و هر سال از نو طنین می اندازد.
اعتبروا أیها الناس بما وعظ الله به أولیاءه من سوء ثنائه على الأحبار إذ یقول «لو لا ینهاهم الربانیون و الأحبار عن قولهم الإثم » و قال «لعن الذین کفروا من بنی إسرائیل على لسان داود و عیسى ابن مریم ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون. کانوا لا یتناهون عن منکر فعلوه لبئس ما کانوا یفعلون »
بی تفاوت نباشید و احتمال دهید مخاطب اندرز های قرآن شما نیز باشید!
ای مردم از موعظه ی الهی پند بگیرید، موعظه ای که خداوند برای دوستانش بیان می نماید. یعنی ای مردم اگر خود را دوست خداوند می دانید چشم باز کنید و ببینید خداوند در قرآن چگونه خطرهایی را گوشزد کرده و بر حذرتان داشته است. بی تفاوت نباشید و احتمال دهید مخاطب اندرز های قرآن شما نیز باشید!. آیا ندیده اید خداوند در قرآن روحانیون مسیحی و روحانیون یهودی را توبیخ می کند که چرا قوم خویش را از بدی ها باز نداشتند. چرا ظلم ها را دیدند و فریاد نزدند و بنگرید که در قرآن بنی اسراییل را به دلیل پرهیز از امر به معروف و نهی از منکر ملعون شمرده است.
و إنما عاب الله ذلک علیهم لأنهم کانوا یرون من الظلمة الذین بین أظهرهم المنکر و الفساد فلا ینهونهم عن ذلک رغبة فیما کانوا ینالون منهم و رهبة مما یحذرون و الله یقول «فلا تخشوا الناس و اخشون » و قال «المؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر»
خداوند این روحانیون و خواص را بشدت توبیخ نموده است. چرا؟ چون در مقابل دیدگان آنها ظالمانی در جامعه اسلامی به فساد و منکر می پرداختند. آشکارا ظلم می نمودند و این آگاهان سکوت کردند و بر سر ظالمین فریاد نزدند و آنها را باز نداشتند. عده ای از آنان بخاطر طمعی که به این ظالمان داشتند و عده ای بدلیل ترسشان. عده ای همکاسه و هممنافع با ظالمان شده بودند و نان از سفره ی ظلمه بر می داشتند و عده ای نیز ترس از خشم ظالمان و از دست دادن منافعشان آن ها را به سکوت وا داشت در حالی که خداوند در قرآن می گوید « از مردم نهراسید و از من بترسید». بجای آنکه از خدا بترسند و وظیفه ی خویش را انجام دهند از ظالمان ترسیدند و سکوت کردند. چنین آگاهان و عالمان و خواصی همانانند که مورد لعنت و توبیخ خدا در آیات قبل قرار گرفته اند.
انتهای پیام/