به گزارش خبرگزاری تسنیم از مهریز، آداب و رسوم عزاداری محرم از جمله پدیدههای فرهنگی است که با حفظ عناصر اصلی به زیور خلاقیتهای اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده و اگر چه دارای مضامین واحدی است اما به تبع اختلافات اقلیمی و حوزههای فرهنگی با نمودهای مختلفی پا به عرصه ظهور گذاشته و بر جذابیت هر چه بیشتر خود دامن میزند.
جلوههایی از ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آیینی با عنوان جوش دوره به اوج خود میرسد.
این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و قدمت آن به 150 سال پیش بر میگردد.
در این مراسم که در اکثر حسینیههای مهریز به ویژه حسینیه باغ بهار، اعظم و دوازده امام برگزار میشود یک نفر به عنوان چاووشی خوان همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیهسرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران باوفایش، هماهنگی لازم را ایجاد میکند و گروههای شرکت کننده به ترتیب جواب میدهند و دور میزنند.
معمولاَ عزاداران در این سبک به 2 گروه در کنار هم قرار میگیرند و هر شخص با دستان خود گوشهای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین میزنند و همزمان با سینهزنی به دور محوری در وسط حسینیهها که معمولاً کَلَک یا نخل است میچرخند و نوحهخوانی میکنند.
پیرغلامان اباعبدالله علیه السلام و افراد مسنتر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردارند، با اجرای آن جلوهای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به نمایش میگذارند.
یاران عزاری کسیت که در دشت کربلا / ماتم نشین ملائک و صاحب عزا خداست و آفتابِ گرم کربلا، تابیده بر امام ما وسبب این ساز خدایا که حسین بن علی / شفیع شمر ستم جوی بد اختر نشود از مهمترین ابیاتی است که در این مراسم نوحه خوانی میشود.
انتهای پیام/ ب