به گزارش خبرگزاری تسنیم از  مشهد  مقدس، حال و هوای این روزهای شهر مشهد  و حرم رضوی حال و هوایی عجیب است.

همزمان با نهم محرم الحرام سالروز تاسوعای حسینی و شهادت قمر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس حرم مطهر امام رضا (ع) همراه با خیل زائران و مشتاقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) غرق در ماتم و عزا شده است.

عزاداران حسینی در قالب دسته های منظم سینه زنی به حرم مطهر مشرف می‌شوند.

مراسم عزاداری سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) در حرم ضوی در رواق امام خمینی(ره) آغاز شده و تا پاسی از شب نیز درحرم مطهر رضوی ادامه دارد. دیشب نیز آئین شب تاسوعای حسینی در حرم مطهر امام رضا(ع) برگزار شد.

شلوغی دور حرم بسیار زیباست و به دل می‌نشیند و ایستگاه‌های صلواتی که امسال تعدادشان بیشتر شده خستگی را از جان زائران و مسافران می‌گیرد.

بارانی که این روز‌ها هر از چند گاهی می‌بارد نیز دل‌ها را تکان می‌دهد. همین باران آمده تا جانی دوباره به گلدان‌های روی ایوان ببخشد، امده تا بگوید هرچقدر دور شده‌ای از حریم یار باز هم فرصتی است که دوباره برگردیم.

برگشتن چقدر زیباست...

مثل همه کسانی که می‌توانند این روز‌ها برگردند و دوباره بروند، برگردند از کج روی‌ها و بروند به سوی معبودشان. این روز‌ها نه تنها حرم رضا (ع) بلکه مشهد نیز حال و هوایش به درستی توصیف نمی‌شود و در قلم نمی‌گنجد.

همان پرچم سیاه حرم رضا (ع) به دنیا می‌ارزد که بنشینی و نگاه کنی حسرت بخوری که چرا امروز سلامت را روبه روی بارگاه حسین(ع) نمی‌گویی و احساس خوشبختی کنی که در کنار این حریم امن الهی جای گرفته‌ای.

هیئت‌هایی که بوی اسپندشان محل را برداشته، صدای حسین حسینشان آرام است اما دلبرانه با ما بازی می‌کند، خیلی‌ها برای این روز لحظه شماری می‌کردند، برای همین امروز که به نام عباس نام گذاری شده است.

می‌خواستند ادب را از عباس یاد بگیرند، می‌خواستند بدانند وفا یعنی چه، می‌خواستند عاشقانه درس جوانمردی را یاد بگیرند می‌خواستند بدانند باب الحوائج یعنی چه؟

می‌خواستند بدانند چرا پیامبر (ص) فرموده است: «أقرّالله ُ عینک، فأنتَ بابُ الحوائج وَ اشفَع لمَن شئتَ»
خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر که خواستی شفاعت کن.

می‌خواستند بدانند چرا امام سجاد (ع) اینگونه در مدح حضرت عباس سخن گفته است: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آنکه دست‌هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛‌‌ همان گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همهٔ شهدا به آن غبطه می‌خورند»

بهتر است بگوییم عباس در هیچ اقلیم جغرافیایی جای نمی‌گیرد، نه تنها خودش بلکه حال و هوای روزهای ابوالفضلی نیز بسیار با شکوه است،او تا ابد بر دل ها حکومت می‌کند.

توحید آرش‌نیا

انتهای پیام/