حسین توکلی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص نتایج تیم ملی وزنهبرداری در مسابقات جهانی اظهار داشت: درست است که این نتیجه نمیتواند برای ما راضی کننده باشد اما با توجه به داشتههایمان و موجودیتی که در شرایط کنونی وزنهبرداری ما دارد باید به این نتیجه راضی باشیم.
وی افزود: در مسابقات جهانی 8 مدال طلا در کل دنیا تقسیم شد و یکی از این مدالها به ایران رسید و روسیه با آن عظمت و پشتوانهسازی با خوش شانسی یک مدال طلا کسب کرد، البته این مدال نیز به دلیل آماده نبودن بهداد سلیمی بود.
دارنده مدال طلای مسابقات وزنهبرداری المپیک 2000 سیدنی در ارتباط با عملکرد بهداد سلیمی خاطرنشان کرد: سلیمی در 2 مسابقه سنگین پیش از این شرکت کرده بود و بیتردید نمیتوان برای همه مسابقات آمادگی محض داشت. کیانوش رستمی برعکس سلیمی در این مسابقات در اوج خود قرار داشت اما سلیمی نقطه اوجش در بازیهای آسیایی بود اما به اعتقاد من این 2 وزنهبردار میتوانند در المپیک ریو 2 طلای خوشرنگ برای ایران به دست بیاورند.
توکلی عنوان کرد: این مدال چیزی از ارزش بهداد کم نخواهد کرد. به اعتقاد من چون در بازیهای آسیایی رقابت کمتر بود اما در این مسابقات رقابت بیشتر شده بود، بهداد کمی به مشکل برخورد. بهداد میتوانست در اینچئون کمی ضعیفتر عمل کند تا در آلماتی به مشکل نخورد اما به هر شکل ورزش حرفهای است و چنین رخدادهایی در آن طبیعی است. از سوی دیگر توقعات نیز از بهداد سلیمی زیاد شده بود و او یک سال در میادین نبود و به همین دلیل استرسش بیشتر شده بود و حتی قصد داشت همه چیز را جبران کند ولی برعکس ضربه خورد.
وی ادامه داد: همانگونه که سلیمی اشاره کرده باید کارایی مدیریتی هم مانند انتظارات از وی 100 درصد باشد اما متاسفانه مسئولان به سلیمی و وزنهبرداران بی توجه بودند. از سوی دیگر برخی از وعدههایی که به بهداد داده شده بود محقق نشد و نباید در این خصوص یک طرفه به قاضی رفت. داشتههای ما بیشتر از این نبود و حتی چند نفر نیز به دلیل مصدومیت کنار رفتند ولی با این حال با این نفرات نتیجه خوبی کسب شد.
سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان کشورمان تصریح کرد: به اعتقاد من میتوانستیم در 2 وزن بهتر عمل کنیم. کیانوش رستمی بهترین وزنهبردار ایران بودو کیا قدمی نیز خیلی خوب کار کرد و حداکثر نتیجهای که میتوانست برای ما در این وزن رقم بخورد پنجمی بود که قدمی این عنوان را از آن خود کرد. البته بهرامزاده فاصله زیادی با روزهای اوجش داشت و عسکری و رضائیان نیز خودشان نبودند.
انتهای پیام/