به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، یکى از دوستداران امام جعفر صادق علیهالسلام گوید: یک نفر از یاران حضرت بیمار شد و ما عدهاى از یاران امام براى عیادت او بیرون رفتیم.
در راه با حضرت صادق علیهالسلام روبرو شدیم. از ما پرسیدند: کجا مىروید؟ عرض کردیم به عیادت فلانى میرویم. فرمودند: بایستید. ما ایستادیم. حضرت فرمودند: آیا سیبى، بهى، تُرنجى، کمى عطر یا قطعهاى عود با یکى از شما هست؟ عرض کردیم: از این چیزها با خود نداریم. حضرت فرمودند: مگر نمىدانید که بیمار از این که چیزى برایش ببرند، آرامش مىیابد.
متن حدیث:
محمد بن یعقوب ، عن محمد بن یحیى ، عن موسى بن الحسن ، عن الفضل بن عامر أبی العباس ، عن موسى بن القاسم ، عن أبی زید ، عن مولى لجعفر بن محمد ، قال : مرض بعض موالیه فخرجنا إلیه نعوده [ ونحن عدة من موالی جعفر فاستقبلنا جعفر فی بعض الطریق فقال لنا : أین تریدون؟ فقلنا : نرید فلانا نعوده ، فقال لنا : قفوا ، فوقفنا ، فقال : مع أحدکم تفاحة ، أو سفرجلة ، أو اترجة ، أو لعقة من طیب ، أو قطعة من عود بخور؟ فقلنا : ما معنا شیء من هذا ، فقال : أما تعلمون أن المریض یستریح إلى کل ما أدخل به علیه؟!
«وسائل الشیعه،جلد 12،صفحه 427»
منبع: مشرق
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها