اهمیت و ضرورت پرداختن به طب سنتی و احیا و روزآمد کردن آن را میتوان از ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار داد. اگر طب سنتی و اسلامی در کشور نهادینه شود، تحول بزرگی در زمینههای مختلف همچون اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی رخ خواهد داد.
ارتقای نظام سلامت، اهمیت اقتصادی و نقس سیاسی از اهداف احیا و روزآمد کردن طب سنتی است و باید گفت که احیای طب سنتی یکی از محورهای اقتصاد مقاومتی در کشور است.
احیای عاقلانه طب سنتی گامی در تحقق اقتصاد مقاومتی است و در یک کلام میتوان به این موضوع اشاره کرد که طب سنتی برای پیشگیری از بیماریها تکیه گاه مورد اطمینانی است.
اقتصاد مقاومتی راهبردی است که رهبر انقلاب برای خارج شدن از مشکلات اقتصادی که در کشور حاکم است بیان کردند و طب سنتی یکی از مقولههایی است که میتوان برای رسیدن به اهداف اقتصاد مقاوتی از آن استفاده کرد، چرا که طب سنتی توانایی بالایی دارد تا بتواند بسیاری از هزینههای سیستم بهداشت و درمان را که به دلیل وابستگیهای مختلف به مواد و تجهیزات خارجی را کاهش دهد.
مطالعات نشان داده است که استفاده از تجربیات طب سنتی احتمال کشف مواد موثر دارویی را تا 40 درصد افزایش میدهد، این در حالی است که این میزان در پژوهشهای اتفاقی یک درصد است.
به گواهی متخصصان، طب سنتی ایران که ثمره تجربیات گسترده دانشمندان و حکمای ایرانی طی زمانهای طولانی است، توانایی ارائه راه حل در برخی از بیماریهایی را که امروزه طب جدید در برخورد با آنها ناتوان است و یا به درمان علامتی آنها بسنده میکند، دارا است.
البته باید به این موضوع هم اشاره کرد که کل نگر بودن طب سنتی خود عاملی برای موفقیت آن است و میتوان به جرات عنوان کرد که یکی از مسائلی که طب نوین به ویژه با افزایش رشتههای تخصصی و اطلاعات در رشتههای تخصصی با آن مواجه شده است، رویکردهای تشخیصی و درمانی بدون در نظر گرفتن همه شرایط بیمار است.
کل نگر بودن طب سنتی به پزشک این توانایی را میدهد تا در عین حال که بر اساس تخصص خود در زمینه بیماریها اظهار نظر میکند؛ بتواند به گونهای برای بیمار برنامه ریزی پیشگیرانه و درمانی ارائه دهد که کمترین عوارض دامنگیر بیمار شوند.
البته کاهش مصرف دارو و صرفه جویی ارزی از دیگر برکات طب سنتی است چرا که آمارها نشان میدهند که بیش از 50 درصد از مراجعه کنندگان به پزشکان علیرغم تجویز دارو نیاز به دارو ندارند، و به سادگی میتوان با استفاده از روشهای غیردارویی (ماساژ درمانی، طب سوزنی، حجامت و ...) به درمان آنها پرداخت.
اگر بتوانیم در این بیماران از روشهای درمانی جایگزین استفاده کنیم، از یک سو میزان مصرف داروهای شیمیایی و هزینههای مختلف برای واردات دارو و مواد اولیه دارویی در کشور کاهش پیدا میکند و از طرفی عوارض مصرف دارو به بیمار تحمیل نخواهد شد و میتوان گفت که بیمار رضایت بیشتری به نسبت به درمان خود خواهد داشت و بیمار کمتر از این پزشک به پزشک دیگر مراجعه خواهد کرد.
به جرات میتوان به این مسئله اذعان کرد که طب سنتی قادر به درمان بسیاری از بیماریهاست، ولی به این نکته هم باید اشاره کرد که درمان در طب سنتی زمانبر؛ ولی پایدارتر است.
انتهای پیام/