به گزارش خبرگزاری تسنیم دیلی استار طی گزارشی به قلم نوشت: کاهش حدودا 6 درصدی ارزش ریال ایران در مقابل دلار در روز دوشنبه که ظاهرا در واکنش به تصمیم اوپک مبنی بر عدم کاهش تولید رخ داد، علی طیب نیا، وزیر اقتصاد ایران را وادار کرد تا نسبت به «رفتارهای هیجانی» هشدار دهد.
این کاهش ارزش ریال کوتاه مدت بود و روز بعد ارزش پول ملی ایران مجددا به جای قبلی خود برگشت، اما هم این کاهش و هم واکنش وزیر اقتصاد ایران نشان داد که همزمان با ادامه مذاکرات هسته ای در 7 ماه آینده، اقتصاد ایران تا چه حد در مقابل اتفاقات پیش بینی نشده حساس و کم تحمل است.
رهبری ایران همچنان به نحو گسترده ای از مذاکرات حمایت می کند. دلیل این حمایت رهبری ایران ساده است. در سال های 2003 تا 2005، مذاکرات هسته ای منجر به تعلیق کامل فعالیت های غنی سازی ایران شد، اما غربی ها حاضر به شناسایی حق ایران در مورد غنی سازی اورانیوم نشدند.
اما در سال 2014، ایران توانست این حق خود را به غرب بقبولاند، هرچند که اعمال این حق تحت محدودیت های فراتر از معاهده ان پی تی باشد. اکنون این امر مسلم است که یک توافق جامع، اگر به دست آید، شامل حفظ چند هزار دستگاه سانتریفیوژ ایران، راکتور آب سنگین اراک، و یک برنامه تحقیق و توسعه شامل مجتمع فردو خواهد بود.
همه اینها را می توان دستاوردهای نرمش قهرمانانه مد نظر رهبری ایران توصیف کرد. ایشان در واکنش به تمدید مذاکرات هسته ای گفتند، آمریکا نتوانست «ایران را به زانو درآورد.»
اما چشم انداز اقتصادی تحت تحریم ها برای دولت روحانی چندان مثبت نیست. هرچند در مدت تمدید مذاکرات، ایران ماهانه 700 میلیون دلار از دارایی های بلوکه شده خود را دریافت خواهد کرد، و تعلیق تحریم ها در زمینه خودرو و پتروشیمی ادامه خواهد داشت، اما خبرهای خوب برای دولت روحانی به همین حد خلاصه می شود. روحانی برای رشد اقتصادی و رساندن رشد اقتصاد کشور به 1.5 درصد در سال 2014 و 2.2 درصد در سال 2015 (بر اساس پیش بینی صندوق بین المللی پول) به کاهش بیشتر تحریم ها نیاز دارد. مطمئنا وضعیت بهتر از رشد منفی سال 2013 است، اما در حد هدف گذاری دولت روحانی برای رشد اقتصادی 4 درصدی تا مارس 2015 نیست.
این در حالی است که قیمت نفت از 112 دلار در ماه ژوئن به 70 د لار رسیده است. قیمت نفت در طی دو سال اخیر در حدود 111 دلار قرار داشت.
این به معنای درآمد کمتر و فشار بودجه ای بر دولت ایران است. یعنی دولت باید هزینه ها و سرمایه گذاری های خود را کاهش دهد. اما آیا این وضعیت منجر به تغییری در مذاکرات هسته ای و اعطای امتیازی از جانب ایران خواهد شد؟
استاد اقتصاد دانشگاه ویرجینیا می گوید، کاهش قیمت نفت تاثیری بر موضع ایران در مذاکرات نخواهد داشت. «اگر منطق پشت تمدید مذاکرات (برای آمریکا) این بوده است که کاهش قیمت نفت، موجب افزایش تمایل دولت روحانی به توافق خواهد شد، آنها باید منتظر اثبات غلط بودن این استدلال باشند.»
وی افزود، تحریم ها وابستگی دولت به درآمدهای نفتی را کاسته است و این رقم در مقایسه با سال 12-2011 به کمتر از نصف رسیده است. همچنین با توجه به کاهش یارانه پرداختی به مصرف انرژی دولت می تواند با افزایش قیمت سوخت درآمد بیشتری به دست بیاورد.
اقدامات ریاضتی حتی می تواند به توجیه اعمال اصلاحات بیشتر در سیستم یارانه ها کمک کند، به خصوص اگر دولت از حمایت سیاسی عمومی مردم از مذاکرات هسته ای بهره برداری نماید.
انتهای پیام/ 174