خبرگزاری تسنیم - یاسر شیخی یگانه
«هرکه خود را نشناخت از راه نجات دور شد و گیج و سرگردان ماند». اما علی (ع)
به راستی به کارگیری این سخن در هر زمینهای کارگشا است. برای مثال در عرصه هنرِ موسیقی باید پیش از هر چیز به موسیقی ایرانی بپردازیم و این هنر را بشناسیم که ریشههایی معنوی و دینی دارد. حال اینکه در همین موسیقی ایرانی ریشهها در موسیقی نواحی و مناطق مختلف کشور نهفته است. پس باید در شناخت ریشهها جدیت داشته باشیم. این ریشهها همان خودِ ما هستیم. پس با شناختِ موسیقی نواحی خودمان را در زمینه موسیقی نواحی شناختهایم.
پرسش اینجاست؛ ما در شناختِ موسیقی نواحی یا همان ریشههای موسیقی ایرانی یا همان «خودِ ما» در موسیقی چه کردهایم تا در این عرصه دچار گیجی و سرگردانی نشویم؟
سال 1378، به همت محمدرضا درویشی، جشنوارهٔ موسیقی نواحی متولد شد. این جشنواره تا سال 1383 به کار خود ادامه داد، اما در سالهای بعد دیگر نتوانست تداوم داشته باشد. پس از آن موسیقی نواحی به عنوان بخشی از جشنواره موسیقی فجر مطرح شد.
اردیبهشت ماه 1390، پس از سالها تعطیلی، جشنواره موسیقی نواحی باز هم به کار خود ادامه داد تا هفتمین دوره از این جشنواره در تهران و کرمان برگزار شود. البته دیگر خبری از محمدرضا درویشی بنیانگزار این جشنواره نبود و دبیری این جشنواره به جهانگیر نصری اشرفی رسید.
جالب اینکه ادامه برگزاری جشنواره موسیقی نواحی تنها برای چند دوره بود و خیلی زود کار این جشنواره به تعطیلیِ دوباره کشید. سال 1392 جشنواره موسیقی نواحی با دبیری محمود کاظمی برگزار شد که البته با ضعفهای بسیاری همراه بود.
در سال جاری یعنی 1393 هم با تغییر مدیریتها در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره موسیقی نواحی باز هم تعطیل شد. جالبتر اینکه برای سال آینده نیز قرار است جشنواره موسیقی نواحی تعطیل بماند. پیروز ارجمند مدیر کل دفتر موسیقی کمبود بودجه را دلیل این امر میداند.
به هر روی در سالهای گذشته ثابت شده که موسیقی نواحی دیواری کوتاه دارد و با کوچکترین مشکلی این جشنواره تعطیل میشود.
متاسفانه در سالهایی که جشنواره موسیقی نواحی تعطیل شد، مسئولان جشنواره موسیقی فجر هم حاضر نشدند بخشی از این جشنواره را به موسیقی نواحی اختصاص دهند تا بخشی از نبودِ جشنواره موسیقی نواحی جبران شود.
نگاهی به اتفاقهای بالا نشان میدهد که ما تا چه حد به شناختِ خودمان در عرصه موسیقی اهمیت دادهایم!
در سال جاری صحبتهایی از حضور هنرمندان شناخته شده عرصه موسیقی جهانی در ایران برای برگزاری کنسرت به گوش رسید که تا کنون هم حضور یکی از این چهرهها یعنی «کیتارو» در ایران میسر شده است. البته در لابه لای همین خبرها، برگزار نشدن جشنواره موسیقی نواحی هم مطرح میشود. حال باید پرسید که با این رویه ما به کجا میرویم؟
کسانی مانند «کیتارو» که اکنون چهرههایی شناخته شده در موسیقی جهان هستند، بخشی از موفقیتشان را مدیون موسیقی فولکلورِ کشورشان هستند. کیتارو در کنفرانس خبریاش در ایران گفت که بخش زیادی از آهنگسازیهایش برگرفته از موسیقی اصیل ژاپن است. حال ما همین هنرمند را برای برگزاری کنسرت به ایران میآوریم و از سوی دیگر جشنواره موسیقی نواحی خودمان را تعطیل میکنیم.
به طور حتم آمدن چهرههای شناخته شده موسیقی جهان به ایران اتفاق خوبی است، اما وقتی ما خودمان را نشناسیم درباره ریشههای موسیقیمان به این چهرههای شناخته شده موسیقی جهان که مهمان ما هستند، چه میخواهیم بگوییم؟
انتهای پیام /