کامیار عبدی در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به سوالی در خصوص تخریب آثار تاریخی کشور اظهار داشت: در کشورهای اروپایی مانند انگلیس، در لندن "جورج برنارد شاو" یک سال در خانهای زندگی میکرد و این خانه الان ثبت ملی شده است و آن را بازسازی میکنند، کار به جایی رسیده است که حتی شخصیتهای خیالی مانند"شرلوک هولمز" که وجود خارجی ندارد آنقدر در فرهنگ انگلیسی جا می گیرد که خانه خیالی داستان را وجود خارجی دادند و ان را تبدیل به موزه کردند به طوری که وقتی شما وارد میشوید میبینید که اینجا لباسهایش قرار میداده است، این میز کارش است و اینجا کتابخانهاش.
وی اضافه کرد: این در حالی است که ما "علیاکبر دهخدا" و "محمد معین" را داریم ولی خانه آنها را خراب میکنیم در حالی که فکر نمیکنیم آیا بچههای ما در آینده نمیخواهند ببینند که دهخدا کجا زندگی میکرده است؟ این وضع شهرهای بزرگ است پس فردا میگویند در تخت جمشید این همه سنگ تلنبار کردند که چه شود؟
سردبیر مجله باستانشناسی و تاریخ ادامه داد: در این فرهنگ اولویت با پول است نه فرهنگ، ممکن است بگویند انگلیس این همه درآمد دارد، چه نیاز دارد از بازدیدکنندگان خانه شرلوک هولمز پول درآورد، باید به این نکته توجه داشت که شکلگرفتن انگلیس برای 2 هزار سال گذشته است در حالی که ایران 7 هزار سال قدمت دارد، آنها تاریخ میسازند و ما تخریب میکنیم.
عبدی یادآور شد: گویی با یک لجبازی خشونتآمیز، کلنگ برداشتیم که میراث فرهنگی خود را تخریب کنیم، بعد می گوییم چرا تاجیکستان میگوید ابوعلیسینا ایرانی نیست، اهل تاجیکستان است یا فردوسی و رودکی اهل ترکمنستان هستند، آنها میفهمند که باید برای کشورشان فرهنگ و تاریخ بسازند اما ما اینجا آنچه داریم، خودمان دستیدستی نابود میکنیم.
وی افزود: کشورهای عربی پول هزینه میکنند برای خودشان تاریخ و فرهنگ بسازند، جای تاسف است که الان بزرگترین مجموعه سفالهای زرینفام که شاهکار هنر اسلامی و نیشابور ایران مرکز بزرگ آن بوده است، شیخهای عرب، بزرگترین مجموعه آنها را به کمک قاچاقچیان، از ایران و اروپا و امریکا خریدند و در کویت موزه سفال زرینفام زدند، کسی که یک مقدار سواد داشته باشد میفهمد که روی این ظرف بسیار زیبا نوشته شده است مثلاً «حسین ابن عبدالله، سنه فلان، نیشابور»، آنها آنقدر وقیحند که روی تابلوی راهنما نمینویسند نیشابور یا ایران، بلکه نوشتهاند سرزمینهای اسلامی.
انتهای پیام/