به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از ایندیپندنت، این احتمال وجود دارد که حمله به نشریه چارلی ابدو فرانسه از سوی اعضای وابسته به داعش صورت گرفته باشد. کشته شدن اهالی رسانه و پلیس در این حلمه بیانگر جدی بودن کشیده شدن دامنه جنگ عراق و سوریه به نقاط دیگر جهان است. تصور این مسئله که جنگ داخلی در عراق و سوریه که درحال حاضر در چهارمین سال خود به سر میبرد به غرب اروپا کشیده نشود، فرضیهای خام بود. در میان هزاران جوانی که از اروپا به سختی راهی عراق و سوریه شدهاند تا برای گروه داعش مبارزه کنند بدون شک تعدادی به دنبال اثبات اعتقادات مذهبی خود از طریق انجام حملاتی در کشورهای خود هستند.
یک روش سنجش میزان گسترش گروههای افراطی مشاهده بمبگذاریهای انتحاری در هفته گذشته است. تعداد زیادی از آنها تلفاتی به مراتب بیشتر از حمله به این نشریه پاریسی داشتهاند. به عنوان مثال در حمله به صنعا یک بمبگذار انتحاری 33 پلیس را به قتل رساند. در عراق نیز یک بمبگذار انتحاری دیگر 23 سرباز عراقی و قبیلهنشین سنی را در استان انبار کشت.
باتوجه به گسترش خشونت بدون توجه به اینکه چه شخص یا گروهی عامل انجام حمله به نشریه چارلی ابدو است باید این واقعیت را پذیرفت که کشورهای اروپایی در مسئله سوریه و عراق درگیر شدهاند. عملیاتهای انتحاری، قتل خبرنگاران در مقابل دوربین و اتفاقاتی از این قبیل حضور پررنگتر دولتهای غربی در مبارزه علیه داعش را به همراه خواهد داشت و همین مسئله توجیه مناسبتری برای انجام حملات بیشتر از سوی داعش در این کشورها خواهد بود.
پس از حملات 11 سپتامبر جرج بوش و تونی بلر با ارسال نظامیان آمریکایی و انگلیسی به دنبال انتقام از القاعده بودند. استراتژی نامناسب در زندانهایی مانند ابوغریب و رفتار بد ماموران سیا با زندانیان باعث شد تا چنین مکانهایی به تربیت افرادی افراطیتر تبدیل شود که در آینده و پس از آزادی از زندان اقدامات خشونتطلبانه به مراتب بیشتری را انجام دهند. تاثیر منفی این زندانها با افزایش حملات انتحاری 14 سال پس از واقعه 11 سپتامبر به اثبات رسیده است. سوال مطرح در اینجا این است که آیا با بازداشت، شکنجه و یا از بین بردن عاملان حمله به نشریه چارلی ابدو میتوان مانع از بروز مجدد چنین اتفاقاتی شد. مسلما با این اقدامات نمیتوان در برابر افرادی ایستاد که شهادت یکی از بخشهای کلیدی اعتقادات آنهاست.
اما پایان دادن به خشونت و تنشزدایی در سوریه میتواند راهی برای مبارزه با این پدیده باشد. چنین خشونتزدایی به این معنی است که آمریکا، فرانسه و انگلیس و متحدانشان این واقعیت را بپذیرند که قادر به برکناری اسد نیستند و در مقابل اسد نیز با این مسئله کنار بیاید که قادر به بازپسگیری تمام سوریه نیست. برخی معتقدند که آتشبس میان دولت و شورشیان غیرجهادی یکی از راهحلهای موجود است. قدرت در داخل سوریه تقسیم خواهد شد و برای اولین بار دولت دمشق، بغداد و پاریس میتوانند در برابر افراطیگریها متحد شوند.
انتهای پیام/پ