به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، اَصبغ بن نُباته میگوید: روز ی پیرامون امیرمؤمنان علیهالسلام، در مسجد کوفه نشسته بودیم که فرمود: «اى کوفیان! خداوند، فضیلتى به شما ارزانى داشته که به دیگران نداده است و آن، مصلّاى شماست که خانه آدم و نوح و ادریس علیهمالسلام و محلّ نماز ابراهیم خلیل و برادرم خضر علیهمالسلام و نیز نمازگاه من است.
این مسجد، از جمله چهار مسجدى است که خداوند عزوجل آنها را براى اهل مسجد، برگزیده است و گویا من آن را همانند مُحرمى در دو جامه سپید مىبینم که در روز رستاخیز، آورده شده است که اهل خود و کسانى را که در آن نماز مىگزارند، شفاعت مىکند و شفاعتش هم رد نمىشود و روزگارى خواهد آمد که حجر الأسود درآن نصب مىشود.
بى تردید ، زمانى فرا خواهد رسید که آن جا محلّ نماز یکى از فرزندانم ، مهدى ، و نمازگاه همه مؤمنان شود و هیچ مؤمنى بر روى زمین باقى نمىماند ، مگر این که در آن مسجد است و یا دلبسته اوست.
پس آن را وا مگذارید و با نماز خواندن در آن، به خداى عز و جل نزدیک شوید، و براى برآمدن نیازهایتان، بِدان رو کنید که اگر مردم برکت آن را بدانند، اگر چه چهار دست و پا بر روى برف و یخ، از هر سو بدان روى مىآورند.
متن حدیث:
کتاب من لا یحضره الفقیه عن الأَصبَغ بن نُباتة:
بَینا نَحنُ ذاتَ یَومٍ حَولَ أمیرِالمُؤمِنینَ علیه السلام فی مَسجِدِ الکوفَةِ ، إذ قالَ:
یا أهلَ الکوفَةِ ، لَقَد حَباکُمُ اللّهُ عَزَّوجَلَّ بِما لَم یَحبُ بِهِ أحَدا مِن فَضلٍ : مُصَلّاکُم بَیتُ آدَمَ ، وبَیتُ نوحٍ ، وبَیتُ إدریسَ ، ومُصَلّى إبراهیمَ الخَلیلِ ، ومُصَلّى أخِیَ الخِضرِ علیهم السلام ، ومُصَلّای ، وإنَّ مَسجِدَکُم هذا لَأَحَدُ الأَربَعَةِ المَساجِدِ الَّتِی اختارَهَا اللّهُ عَزَّوجَلَّ لِأَهلِها ، وکَأَنّی قَد اُتِیَ بِهِ یَومَ القِیامَةِ فی ثَوبَینِ أبیَضَینِ یَتَشَبَّهُ بِالمُحرِمِ ، ویَشفَعُ لِأَهلِهِ ولِمَن یُصَلّی فیهِ فَلا تُرَدُّ شَفاعَتُهُ ، ولا تَذهَبُ الأَیّامُ وَاللَّیالی حَتّى یُنصَبَ الحَجَرُ الأَسوَدُ فیهِ .
ولَیَأتِیَنَّ عَلَیهِ زَمانٌ یَکونُ مُصَلَّى المَهدِیِّ مِن وُلدی ، ومُصَلّى کُلِّ مُؤمِنٍ ، ولا یَبقى عَلَى الأَرضِ مُؤمِنٌ إلّا کانَ بِهِ أو حَنَّ قَلبُهُ إلَیهِ ، فَلا تَهجُروهُ ، وتَقَرَّبوا إلَى اللّهِ عَزَّوجَلَّ بِالصَّلاةِ فیهِ ، وَارغَبوا إلَیهِ فی قَضاءِ حَوائِجِکُم ، فَلَو یَعلَمُ النّاسُ ما فیهِ مِنَ البَرَکَةِ لَأَتَوهُ مِن أقطارِ الأَرضِ ولَو حَبوا عَلَى الثَّلجِ.
«من لایحضره الفقیه،ج 1 ص 231- الأمالی صدوق،ص 298 - بحار الأنوار، ج 100 ص 389 »
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها