اعوذباللهمنالشیطانالرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا»
هر آینه کسانی را که خدا و پیامبرش را آزار می دهند ، خدا در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابی خوارکننده مهیا کرده است
***
در تفسیر مجمع البیان آمده است:
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ
آن کسانى که خدا و پیامبرش را مى رنجانند، خدا آنان را در این سرا و سراى آخرت از رحمت خود دور ساخته است.
در مورد تفسیر این فراز از آیه شریفه دیدگاه ها متفاوت است:
1- به باور پاره اى آیه به کیفر نفاق گرایان و کافران اشاره دارد و روشنگرى مى کند که: آن کسانى که به ذات پاک و بى همتاى خدا شرک ورزیده و خداى یکتا را به گونه اى که در خور او نیست مى ستایند و وصف مى کنند، و با دروغ شمردن پیام او، و دروغگو انگاشتن پیامبرانش به حق ستیزى مى پردازند، خدا آنان را در این جهان و جهان دیگر از رحمت خود دور ساخته است.
با این بیان واژه «یؤذون» در آیه شریفه، به مفهوم مخالفت با فرمان خدا و وصف ذات پاک و بى همتاى او به صفاتى است که از آنها پاک و منزّه است، وگرنه نه خداى بى نیاز و شکست ناپذیر به دعا و نیایش و عبادت بندگانش نیازى دارد، و نه اذیت و آزارى به ذات پاک او مى رسد.
2- امّا به باور پارهاى دیگر منظور از اذیت و آزار رساندن به خدا، حق ستیزى در برابر نامهاى بلند و باعظمت خدا و صفات و ویژگى هاى برتر و بى نظیر اوست؛ با این بیان خدا انکارگران و حق ستیزان و ناسپاسان را از رحمت خود دور ساخته است.
3- و گروهى نیز برآنند که: منظور از اذیّت خدا همان رنجانیدن پیامبر اوست و آمدن نام خدا در جهت گرامیداشت مقام والاى پیامبر و حرمت او در بارگاه خداست؛ بر این باور گویى آیه روشنگرى مى کند که اگر بنا بود اذیت و آزارى به ذات پاک خدا برسد، از رنجانیدن پیامبرش مىرسد.
نکته دیگر در آیه مورد بحث پیوند آن بر آیه پیش است، که گویى مى فرماید: هان اى مردم با ایمان! بر پیامبرتان درودى خالصانه بفرستید، و دوستدار او باشید، و هرگز باعث رنجش خاطر او نشوید، و او را نیازارید؛ چرا که هرکسى او را بیازارد به خدا کفر ورزیده است؛ و آن گاه در ادامه آیه شریفه هشدار مى دهد که: خدا چنین کسانى را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته است و روشن است که چنین مردمى به زیان و خسران هر دو سرا و خشم پروردگار گرفتار مى گردند؛ چرا که از هدایت او در دنیا محروم گردیده و در آتش دوزخ ماندگارند.
وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا
و براى آنان عذابى خفت آور آماده ساخته است.
«حاکم ابوالقاسم حسکانى حنفى»، با سلسله سند خویش از امیرمؤمنان آورده است که فرمود: من آذى شجرة منک فقد آذانى و من آذانى فقد اذىالله و من آذى الله فعلیه لعنةالله
على جان! هرکس به اندازه سر مویى تو را برنجاند، در حقیقت مرا رنجانیده است؛ و کسى که مرا بیازارد، خدا را آزرده است؛ و آن که خدا را برنجاند، خدا او را از رحمت خود دور و به لعنت و نفرین خود گرفتار ساخته است.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها