به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، با استعفای جورجیو ناپولیتانو از مقام ریاست جمهوری ایتالیا، دردسر تازهای به مجموعه مشکلات سومین اقتصاد بزرگ حوزه یورو اضافه شد. مرد کارکشته، اعلام بازنشستگی کرد و به سبک بازیکنانی چون روبرتو باجو در کالچو (لیگ فوتبال ایتالیا)، چکمههای خود را آویخت. حالا پارلمان ایتالیا باید هر چه سریعتر جانشین ناپولیتانو را معرفی کند.
ناپولیتانو که 89 سال دارد، دلیل این اقدام را افزایش سن و خستگی عنوان کرد. جورجیو ناپولیتانو که 89 سال سن دارد، زندگی سیاسی خود را از سال 1953 و بعنوان نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در پارلمان این کشور آغاز کرد.
وی همچنین سابقۀ وزارت کشور و نمایندگی در پارلمان اروپا را دارد. جورجیو ناپولیتانو بمدت 8 سال، نمایندۀ حزب کمونیست ایتالیا در پارلمان اروپا بود. از دیگر سمت های او پیش از ریاست جمهوری ایتالیا می توان به ریاست کمیسیون امور نهادها در اتحادیۀ اروپا اشاره کرد. جورجیو ناپولیتانو که توسط رییس جمهوری پیش از خود به عنوان سناتور مادام العمر ملقب شده بود، برای نخستین بار در تاریخ دهم می 2006 ریاست جمهوری این کشور را بعهده گرفت. وی همچنین نخستین فرد از حزب کمونیست ایتالیا است که به این سمت منصوب شد. او یازدهمین رئیس جمهوری ایتالیا بود که به مدت 9 سال این سمت را در اختیار داشت. ناپولیتانو اولین بار در سال 2006 میلادی و برای دومین بار نیز در 20 آوریل 2013 و در شرایطی که ایتالیا دچار بحران سیاسی بود، انتخاب شد. با استعفای رییس جمهوری، پیترو گرسو، رییس سنا و سرپرست سابق گروه مقابله با مافیا در ایتالیا به طور موقت این سمت را برعهده گرفته است.
رای گیری در پارلمان ایتالیا برای انتخاب رئیس جمهوری جدید احتمالا اواخر ژانویه انجام می شود و پارلمان این کشور تنها 15 روز برای انتخاب رئیس جمهوری جدید فرصت دارد. این رای گیری نمایان گر قدرت ماتئو رنزی، نخست وزیر و قانونگذاران حامی وی در حزب حاکم دموکراتیک چپ میانه خواهد بود.
برای بررسی آخرین تحولات سیاسی در ایتالیا خبرنگار بین الملل تسنیم، با سناتور ایتالیایی خانم پائولا دِ پین (Paola De Pin) از حزب جنبش 5 ستاره گفتگو کرده که در ادامه از نظر می گذرد.
به نظر شما چه کسی بهترین جایگزین برای جورجیو ناپولیتانو است؟
من فکر می کنم نخستین هدف رییس جمهور بعدی ایتالیا ، باید دفاع از قانون اساسی باشد. ناپولیتانو زمانی در این نقش شکست خورد که در اصلاحات انجام شده توسط رنتزی بی طرف ظاهر شد.
من مایلم کسی به کاخ ریاست جمهوری برود که از دموکراسی، منافع عمومی و حقوق شهروندان دفاع کند. در حال حاضر کاندیداهای زیادی وارد عرصه شده اند که این در انتخابات ایتالیا امری طبیعی است. من شخصا یک اقتصاددان شبیه پائولو ساونا یا یک روشنفکر شبیه سالواتوره ستیس را گزینه های خوبی میبینم. من همچنین دوست دارم که یک زن انتخاب شود؛ در این مورد اولویت من لورنزا کارلاساره، قاضی سابق دادگاه قانون اساسی می باشد.
به نظر شما سیلویو برلوسکونی جایگزین خوبی برای ناپولیتانو است؟
من می خواهم به یاد داشته باشیم که برلوسکونی محکوم به تقلب مالیاتی در مقام سناتوری است و بر طبق این، او صلاحیت داشتن یک پست دولتی را از دست داده است. برلوسکونی 13 سال از 20 سال گذشته را اداره کرده است و کشور هنوز تاوان سیاست های بد وی را می پردازد.
نظر شما راجع به رومانو پرودی چیست، آیا او می تواند یک رییس جمهور موفق باشد؟
رومانو پرودی پس از انتخاب نشدن در انتخابات 2013 ، شانس زیادی برای رییس جمهور شدن دارد. البته خود او گفته که خیلی مایل به نامزدی دوباره نیست. من متوجه ام که پرودی بخصوص در خارج از کشور برای تجربه ی قبلی بین المللی خود شایسته قدردانی است اما برای من یک نامزد ایده آل نیست.
نظر شما درباره عملکرد ماتئو رنتزی در سال 2014 چیست؟
نخست وزیر ماتئو رنتزی، پس از وعده های بسیاری که به ایتالیایی داد موفق به حفظ تعهدات خود نشد. متاسفانه، بحران اقتصادی در ایتالیا در دولت او بدتر شد و اصلاحات فعلی راه حلی برای مشکلات ایتالیا نیست. بنابراین، نظر من در مورد دولت او بسیار منفی است.
پیشنهاد شما برای حل بحران اقتصادی ایتالیا چیست؟
بحران کنونی در ایتالیا عمدتا به دلیل عدم وجود نقدینگی شرکت ها و کاهش تقاضای داخلی است. در نتیجه کاهش فروش شرکت ها منجر به افزایش بیکاری و در بسیاری از موارد، باعث ورشکستگی بسیاری از شرکت ها شده است.
برای حل مشکل بحران مالی، ما باید بانک های تجاری را از بانک های سرمایه گذاری جدا کنیم، که من قانون آن را هم پیشنهاد داده ام. در ترازنامه بانک ها مقدار اعتبار ورشکستگی آمده است. سپس دولت باید تصمیم بگیرد که آیا ، تحت شرایط خاصی برای بانک های دچار مشکل کمک مالی بکند؛ همانگونه که در سایر کشورهای اروپایی انجام شده است و یا اینکه یک بانک دولتی برای راه اندازی مجدد وام به خانواده ها و کسب و کار ایجاد کند. من به فرضیه دوم تمایل بیشتری دارم.
جنبه دیگری که دستور کار سیاسی ایتالیایی ها را اشغال کرده است مالیات است. برای کاهش سطح مالیات شرکت ها و خانواده ها اولین گام آزاد کردن منابع و افزایش سرمایه گذاری و مصرف خواهد بود. علاوه بر این، ایتالیا باید به طور جدی در مورد استراتژی خروج از یورو فکر کند. یورو اقتصاد ما را خفه کرده است. متاسفانه، ممکن نیست کشورهای اروپایی با اقتصادهای خیلی متفاوت بتوانند با یک ارز واحد زندگی کنند.
همچنین، پارامترهای اعمال شده توسط بروکسل بیش از حد سفت و سخت هستند و بانک مرکزی اروپا مانند سایر بانکهای مرکزی به عنوان یک وام دهنده عمل نمی کند. ماریو دراگی قطعا در تلاش برای حل و فصل این وضعیت است، با این حال، هنوز هم مقاومت بیش از حد، به خصوص از جانب آلمان برای تغییر نقش بانک مرکزی اروپا وجود دارد ، اگر این وضعیت تغییر نکند، من هیچ راه حل دیگری برای به بهبود حاکمیت پولی و مالی ایتالیا نمی بینم.
پیش بینی شما در مورد اقتصاد ایتالیا در سال 2015 چیست؟
همانطور که گفتم، ایتالیا تا زمانی که متحمل ریاضتهای اعمال شده توسط شاخص های اروپایی است، من فکر نمیکنم که وضعیت بهبود یابد. در واقع، آنها به طور قطعی باعث بدتر شدن بحران می شوند.
روابط بین ایران و ایتالیا را در زمان رئیس جمهور روحانی چگونه مشاهده می کنید ؟
من فکر می کنم ایتالیا و ایران می تواند در بسیاری از زمینه ها با هم همکاری کنند. گفتگوی سیاسی بین ایران و غرب باید ادامه یابد. سیاست های رئیس جمهور روحانی، بدون شک یک فرصت است که نباید از دست برود. من می دانم که رئیس جمهور شما بسیار به احترام به حقوق بشر حساس است، این نقطه، به نظر من یک گام مهم رو به جلو در روابط بین ایران و جامعه غرب است.
گفتگو از مهدی دل روشن