به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، روزنامه جام جم در ستون طنز خود نوشت؛
یکی از مشکلاتی که بیماران دارند، ناتوانی در خواندن نسخه های اطباست. نه که آنها سواد انگلیسی شان خراب باشد، خیر، اشکال از دستخط ناخوانای دکترهاست.
عموما یک طوری می نویسند که انگاری تعمد دارند مریض نسخه به دست، در مسیر مطب به داروخانه، نتواند آن را بخواند و خدای نکرده هوس کند برگردد راجع به داروهایش اظهارنظر کند و زبانم لال، عالم پزشکی را زیر سوال ببرد.
نسخه های پزشکان، علی العموم بر چهار گونه است:
گونه اول: نسخه هایی که بیمار نمی تواند آنها را بخواند.
گونه دوم: نسخه هایی که داروخانه ها هم نمی توانند بخوانند.
گونه سوم: نسخه هایی که خود پزشک هم نمی تواند مجددا آن را بخواند.
گونه چهارم: نسخه های که در آینده باید باستان شناسان از آن رمزگشایی کنند.
خود حقیر، گاهی دکترهای داروسازی را مشاهده کرده است که برای خواندن نسخه، همه همکاران داخل داروخانه را صدا زده و سرانجام نسخه را به جماعت خوانده اند.
گاهی دیده ام که چند بار، کاغذ نسخه را بلاتشبیه عین نقشه گنج، سر و ته کرده اند، بلکه به نام دارویی که خوانده اند، مطمئن شوند. بالاخره صحبت از جان آدمیزاد است، نه بلانسبت برگ چغندر!
راهکار حل مشکل: برای برطرف شدن مشکل درست خواندن نسخه های پزشکی، دو راه وجود دارد. یا باید برای جمیع پزشکان بدخط، کلاس خوشنویسی اجباری گذاشت؛ یا که اصلا قید نسخه را از بیخ زد. راهکاری که در برخی کشورهای توسعه یافته، رواج یافته و از قضا خوب هم جواب داده؛ مگر در مواردی که خوب جواب نداده. این راهکار، استفاده از نسخه های الکترونیکی است. دکتر، اقلام داروهای مریض را به داروخانه ایمیل می کند و داروخانه چی محترم هم بهای داروهای نسخه را به بیمه می میلد. (میل می کند!)
بسته پیشنهادی: بهترین پیشنهاد برای حل معضل بدخطی و بدخوانی نسخه های پزشکان، همان است که در بالا به آن اشاره شد و باید که عن قریب در مملکت ما نیز ترویج داده شود. فلذا ما دیگر چه پیشنهادی بدهیم بهتر و شسته رفته تر از این؟.... فقط می توانیم بر پیشنهاد فوق، حاشیه بزنیم و چیزهایی به عنوان تکمله عرض کنیم که یک چیزی عرض کرده باشیم:
1ـ سند تو آل کردن: چون در ایران ممکن است داروخانه ها همه اقلام دارویی یک نسخه را نداشته باشند؛ بهتر است که پزشک محترم نسخه اش را همزمان به تمامی داروخانه ها ایمیل کند. هر داروخانه ای که داروها را داشت، مریض بنده خدا یکراست به همانجا برود که علاف نشود. حالا دیگر نمی دانم که مثلا داروفروشان سیار خیابان ناصرخسرو هم باید ایمیل داشته باشد، یا که بساط آنها از آنجا جمع شده است و همه چی دست خود داروخانه هاست؟
2ـ امکان چت کردن: اگر بشود که شخص بیمار برای زدن آمپول مورد نظرش در جای مناسب، بهترین آمپول زن ممکن را پیدا کند که دردش کمتر باشد، خیلی خوب می شود. برای این کار باید زنندگان سوزن نیز به ایمیل و دیگر نرم افزارهای مجازی مجهز شوند و عکس هایی از نمونه های آمپول زنی خود در معرض دید عموم بگذارند که ملت هم بتوانند زیر آن کامنت بگذارند و از خودشان لایک در کنند. خب مسلما هر آمپول زنی که بیشترین لایک را داشت، گزینۀ مناسب تر است. مثلا خود حقیر هیچ وقت به تزریقاتی سر کوچه مان مراجعه نمی کنم. پیرمرد بنده خدایی که آنجا کار می کند، لرزش دست دارد.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها