به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، روزنامه جام جم در ستون طنز امروز خود نوشت؛
بیمه بودن شهروندان یک مملکت آن قدر خوب است و ممکن است روزی به دردشان بخورد، که حتی هنرمندان عزیز هم ـ که به فرموده سعدی هنرمند، قدر می بینند و بر صدر می نشینند ـ اگر بیمه شوند، بد نیست. بالاخره آنها هم برای ادامه کار هنری شان به یک تن سالم نیاز مبرم دارند و عقل سالم هم می گوید که تن سالم باید تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی قرار گیرد.
در زمینه هنرمندان زیر 50 سال گویا مشکل تا حدودی برطرف شده و مشکلی نیست. اما ظاهرا هنرمندان بالای 50 سال، هنوز مشکل دارند. از قرار معلوم ـ و بنا به گفته ها و نوشته های روزنامه های کثیرالانتشار ـ معاونان اول روسای جمهور در دولت های نهم و دهم و یازدهم، همگی شان(جمیعاً و رحمت الله) قول دادند که مشکلات مربوط به بیمه هنرمندان بالای 50 سال را حل کنند.
عمر دولت نهم و دهم که کفاف این کارها را نداد و رفت، تا رسید به دولت یازدهم. از عمر این دولت هم، طوری که با انگشت حساب کردیم، قریب 1.5 سال می گذرد، اما هنوز قضیه بیمه جمعی از هنرمندان پیشکسوت سن بالا، بخصوص هنرمندان صنایع دستی، همچنان به سلامتی، بلاتکلیف مانده است.
بسته پیشنهادی: عرایض مقدماتی را زیادی کش ندادیم که در عوض پیشنهادهای بهتر و عمیق تری در راستای ایجاد امید به هنرمندان سن بالا ارائه دهیم. ما هم یک جو تدبیر و امید داشته باشیم، بد نیست. همه اش که به دولت نمی رسد و اما رهنمودهای ارزنده ما:
1ـ آموزش صبر: هنرمندان عزیز با هر میزان ارزش هنری که دارند، احترامشان محفوظ؛ اما این طبقه خاص هم مثل مردم عامی و عادی کوچه بازار، باید یاد بگیرند که صبر بیشتری داشته باشند. ما در گذشته ها یک تعبیر قشنگ و بامعنا و مسمایی داشتیم تحت عنوان «صبر ایوب»؛ در حالی که بعید می دانم هنرمندان ما الان با این مقوله و طرز کار آن آشنا باشند. اگر این گونه صبری می داشتند که گذشت دو سه دولت، چیز مهمی براشان نبود. همچین سخت می گیرند که انگار دوسه دوره زمین شناسی را پشت سر گذاشته اند.
2ـ دیدن دم مردم: از آنجا که بودجه دولت محدود و معدود است و به گنج قارون وصل نیست؛ فلذا گاهی به کارهای هزینه بر همزمان کفاف نمی دهد و باید به نوبت انجام شود. مگر این که افراد برخوردار جامعه از یارانه ماهانه شان بگذرند و بگذارند دولت با پول آن کارهای اساسی عقب مانده از قبیل همین بیمه هنرمندان پیشکسوت را انجام دهد. از این روست که اگر هنرمندان با آن جذبه ها و جنم خاصی که در ایجاد ارتباط با مردم و اثرگذاری روی آنها دارند، در هرجا و هر زمان که پا داد، با مردم مایه دار صحبت کنند که از یارانه شان صرف نظر کنند و بدانند که جای دوری نمی رود.
3ـ ضرورت تعجیل: دولت ها بدانند و آگاه باشند که اگر در زمینه بیمه هنرمندان بالای 50 سال، زود نجنبند و کاری انجام ندهند، تعداد این عزیزان هر سال بیشتر خواهد شد و خود دولت دچار زحمت بیشتری می شود. ما هم که یک موی تنمان راضی به زحمت نیست. بعید است که دولت، آن روی سکه را هم خوانده و پیش بینی کرده باشد که در عوض، هر سال جمعی از هنرمندان سن بالا، بالاخره راهی سفر آخرت می شوند و از تعداد آنها کم می شود. دولت، مهربان تر از این حرف هاست. حالا دولت قبلی به کنار. او که هیچ؛ خود بدنه این دولت فعلی که عموما بالای 50 سال تشریف دارند و کاملا درد هنرمندان این سن را باید درک کنند. حتما که نباید هنرمند باشند که درک کنند. تازه، مگر بازی درست سیاست، کم هنری است؟
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها