به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، روزنامه جام جم در ستون طنز خود نوشت؛
این که تیم ملی فوتبال ایران در مقابل تیم ملی فوتبال عراق، بازی را در پنالتیهای بیرحم آخر کار و بعد کلی زحمت و تلاش و دویدن و عرق ریختن در جام باشگاههای آسیا واگذار کند و به سلامتی بکشد کنار، برگردد منزل که استراحت و رفع خستگی کند، چیزی نیست که آدم ناراحت شود و از کوره در برود.
بالاخره، همین شکست ها مقدمه پیروزی های آینده است. حالا گاهی شکست های قبل از پیروزی، یک مقداری بیشتر از حد معمول به طول می کشد که باز هم نباید موجبات عصبانیت کسی را فراهم کند.
یک نمونه اش حرکت و حمایت خوب برخی از اهالی موسیقی از اهالی فوتبال است. ایشان در پست هایی که در صفحات خود در فضاهای مجازی گذاشته اند، گفته اند که از پیروزی مهم تر، جنگیدن تا پای جان برای خوشحال کردن 80 میلیون ایرانی در سراسر جهان است.
1- خارج زدن مشترک: چون در عالم موسیقی نیز گاهی و گه گداری، بعضی ها خارج می زنند و نباید سریع ناراحت شد؛ چیزی که زیاد است، ساز. خب دوباره می زنند. گاهی خارج می روند تا در باشگاه های خارجی سرمایه گذاری کنند. گاه نیز خارج از عرف و انتظار، قراردادهای آنچنانی می بندند که آدم خیال می کند می خواهند تیم برزیل را شکست بدهند.
2- زدن ناجور: در موسیقی هم پیش می آید که عده ای ندانسته یا حتی گاه بندرت دانسته، اقدام به زدن مثلاً شیپور از سر گشادش می کنند؛ به هوای این که هم تنوعی در سازوکار خود داده باشند، هم که گامی در جهت جامعه چندصدایی مورد نظرشان برداشته باشند.
3- ساز مخالف: دیده شده است که در حوزه موسیقی هم بعضی ها همین طور الکی ساز مخالف می زنند. سازی ناسازگار با سلایق عمومی و طبع و طبیعت آدمی. خب در فوتبال هم گاهی پیش می آید که بعضی ها ساز مخالف با بقیه می زنند. بنابراین هرکس در تلاش است تا گل خودش را بزند.
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها