به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ شب گذشته مراسم سینما انقلاب با برگزاری نشستهایی در سالن سوره حوزه هنری تهران آغاز به کار کرد. در این برنامه با دعوت از اکبر نبوی در مقام منتقد و پژوهشگر عرصه سینمای ایران از وی سوالتی درباره سینمای ایران و رابطه آن با مردم پرسیده شد.
اکبر نبوی با تقسیمبندی شخصی خود از سینمای ایران به سینمای خواص، عوامزده و مردمی به تبیین هر یک از این سه سینما پرداخت و گفت: سینمای خواص همانند آثار آنجلوپولوس، کارگردان یونانی است یا همانند شعر خاقانی است. نمونه خوب سینمای عوامزده سینمای هند است که چه در محتوا و چه در فرم مبتذل است؛ ولی سینمای مردمی را همانند سینمای هالیوود میدانم. سینمای مردمی مثل شعر حافظ است، این سینما لایه لایه است که مخاطب بر حسب ویژگی-های خود با یکی از لایههای اثر ارتباط برقرار میکند.
نبوی از وجود سرمایهای خبر داد که حتی انگیزه اقتصادی نیز ندارد. وی وضعیت سرمایهگذاری سینمای ایران را به سازی تشبیه کرد که فردا صبح صدایش به گوش خواهد رسید.
این منتقد سینما علت موفقیت سینمای آمریکا نگرش مردمی آثار دانست که توانسته توده جامعه را به خود جذب کند. وی تصریح کرد سینمای مردمی باید به زبان فطرت نزدیک شوند؛ لیکن در ایران هنرمند میان زبان فطرت و طبیعت معلق است. وی در ادامه با اعتراض به نگاه کمیتی درحوزه فرهنگ بیان داشت که فرهنگ باید از درون خودش و با شاخصههای فرهنگی سنجیده شود؛ چرا که فرهنگ حوزهای کیفی است.
وی در پاسخ به سوالی درباره سینمای دولتی و خصوصی اذعان داشت پنجاه درصد از افرادی که معتقد به خصوصی شدن سینما هستند بدون کمک دولت نتوانستهاند تاکنون فیلمی بسازند و بخش دیگر نیز با حضور اقتصادی دولت مشکلی ندارند؛ بلکه با نظارت دولتی مشکل دارند. وی سپس از نگرانی خود نسبت به حضور سرمایه خصوصی ابراز کرد که یک فاقد ریشه است و دو سرمایهگذار دغدغه فرهنگی ندارد. نبوی همچنین از وجود سرمایهای خبر داد که حتی انگیزه اقتصادی نیز ندارد. وی وضعیت سرمایهگذاری سینمای ایران را به سازی تشبیه کرد که فردا صبح صدایش به گوش خواهد رسید.
این روزنامهنگار سینمایی در اشارهای به سینمای آمریکا و سینمای خصوصی گفت: در آمریکا ملاک امنیت ملی و دفاع ملی است و هالیوود به غیر از این هدف دیگری ندارد از همین روست که CIA سالانه در 200 فیلم مشارکت دارد و این در حالی است که در ظاهر سینمای آمریکا خصوصی است.
وی در پاسخ به سوالی درباره تغییر شکل اکران از سینما به مسجد و هیئت و خانه با چنین نظریهای مخالفت کرد و علت آن را نگنجیدن چنین اکرانی در تعاریف سینما دانست. وی تقسیمبندی تهرانی و شهرستانی را غلط دانست چرا که نگاه معرفتی به سینما ندارد و تفکر جغرافیایی حاکم در فضای فرهنگی را غلط خواند. وی در انتها بزرگترین مشکل سینمای ایران را داستان اعلام کرد و از تنبلی در داستاننویسی ایرانی گفت و با مقایسهای میان دستمزد نویسندگان هالیوودی و ایرانی و نسبت بهرهمندی سرمایه میان نویسنده و بازیگر، علت آن را ریشهیابی کرد. وی در انتها از عدم توجه شایسته به داستان چه از جانب بخش دولتی و چه خصوصی گلایه کرد.
این مراسم با اکران «مرگ ماهی» آخرین ساخته روحالله حجازی ادامه یافت.
انتهای پیام/