به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از المانیتور، اکنون با گذشت بیش از یک سال و نیم از ریاست جمهوری حسن روحانی، دولت وی در حال از دست دادن میلیاردها دلار درآمد نفتی به دلیل افت شدید قیمت ها در بازار جهانی است.
روحانی در سال 2013 با وعده حل مشکل بیکاری و تورم و بازگرداندن رونق به اقتصاد کشور به ریاست جمهوری رسید. تاکنون برخی از آسیب های اقتصادی ناشی از سوء مدیریت دولت قبلی و تحریم های غرب بهبود یافته است. تثبیت قیمت ارز و اجرای سیاست های پولی و مالی نرخ رسمی تورم سالانه را نصف کرده و به کمتر از 20 درصد رسانده است.
به علاوه، تعامل مجدد با جامعه بین المللی و پایان دادن به سال ها تحریم، از ابزارهای روحانی برای حل مشکلات اقتصادی بوده است. روحانی گفته که «یکی از راه های حل مشکل بیکاری رسیدن به توافق در مذاکرات هسته ای است. زیرا زمانی که تحریم ها برداشته شوند، سرمایه وارد کشور خواهد شد.»
اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران اخیرا اعلام کرده که ایران در صورت برداشته شدن کامل تحریم ها می تواند 500 میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی جذب نماید.
تلاش های دیپلماتیک محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه دولت روحانی تاکنون منجر به کاهش محدود تحریم ها شده است.اما اینها برای جذب سرمایه گذاری خارجی به ایران، احیای اقتصاد کشور و ایجاد فرصت های شغلی کافی نبوده است.
به رغم بهبود نسبی امور، بالا رفتن نرخ بیکاری از چالش های مهم اقتصادی دولت حسن روحانی است. جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران نشان می دهد که نرخ بیکاری در کشور در طی پاییز 2014، یک درصد نسبت به تابستان افزایش یافته و به 10.5 درصد رسیده است. برای ایران که دارای یکی از جوان ترین جمعیت های جهان است، مسئله بیکاری به گفته معاون اول رئیس جمهور، به وضعیت بحرانی رسیده است. بر اساس آمارهای رسمی، بیش از 2.5 میلیون نفر از نیروی کار کشور در حال حاضر بدون شغل هستند.
سجاد صادقی، لیسانسه 28 ساله از یکی از دانشگاه های معتبر تهران از زمان فارغ التحصیلی در تابستان دنبال کار بوده است. وی می گوید: «هرجا که می روم آنها از من سابقه شغلی می خواهند. کسی که تازه فارغ التحصیل شده چگونه می تواند تجربه کار داشته باشد؟»
علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاع معتقد است، بیکاری جوانان به زودی تشدید خواهد شد، زیرا انتظار می رود که در طی 7 سال آینده حدود 5 میلیون نفر به خیل بیکاران اضافه شوند و رقم کل بیکاران به 7.5 میلیون نفر برسد.
یک تحلیلگر مسائل تجاری گفت: «بسیاری از این جوانان تحصیلکرده انتظار دارند بعد از تمام شدن از دانشگاه کار تمام وقت بیابند، اما آنها به اندازه نسل قبل از خود پویا و پر جنب و جوش نیستند. ... بسیاری از این جوانان به اصطلاح واجد شرایط تحصیلکرده، مهارت های لازم برای کار کردن را نیاموخته اند و تنها امیدوارند برای شرکت های خارجی کار کنند.»
امین شاکری، فعال بازار کار در این باره گفت: «هر سال تعداد زیادی از دانشجویان فارغ التحصیل می شوند، اما زمانی که دنبال کار می گردند، کاری پیدا نمی کنند. اکثر آموزش های ارائه شده در دانشگاه ها کاربردی نیستند، و مهارتی را به دانشجو نمی آموزند. این مسائل موجب تشدید بیکاری در ایران شده است.»
رضا اسلامی، مدیر یک شرکت خصوصی در تهران گفت: «اکثر جوانانی که درخواست کار می دهند، مهارت های اولیه کار کردن را ندارند... برای برخی، همه ان چیزی که دارند یک مدرک دانشگاهی است و هیچ دانش عملی ای از کار گروهی یا دیگر مهارت های مورد نیاز ندارند. من ترجیح می دهم که فرد بام هارت را استخدام کنم و دستمزد بالاتری به اون بدهم، حتی اگر او مدرک دانشگاهی نداشته باشد.»
شاکری گفت، نگاهی به کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که «دولت باید از توسعه آموزش های فنی و شغلی حمایت کند، چراکه آموزش نیروی انسانی ماهر برای توسعه اقتصادی ضروری است.»
انتهای پیام/ 71