به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سید حسین موسویان دیپلمات سابق کشورمان طی یادداشتی در پایگاه تحلیلی المانیتور اظهارات اخیر هنری کسینجر، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی اسبق آمریکا درباره مذاکرات هسته ای با ایران را نقد کرد.
این سیاستمدار مشهور آمریکایی اخیراً در اظهاراتی با انتقاد از مذاکرات فعلی برای حل و فصل مسائل مربوط به برنامه هستهای ایران گفته بود تاثیر این روش حرکت از جلوگیری از انتشار سلاحهای اتمی به سمت مدیریت آن است.
وی افزود: «اگر کشورهای دیگر در منطقه به این جمعبندی برسند که آمریکا با نوعی از توانمندی غنیسازی که برای تولید بمب ظرف یک سال کافی است موافقت کرده و اگر آنها هم بر داشتن قابلیت مشابه اصرار کنند ما در جهانی با سلاحهای گسترش یافته اتمی زندگی میکنیم که هر کسی به مرحله دستیابی به سلاح بسیار نزدیک است .»
دیپلمات سابق کشورمان که اکنون محقق میهمان در دانشگاه پرینستون است می نویسد: برآورد کسینجر حاکی از درک محدود از وضعیت فعلی گفتگوهای هستهای، تاریخ برنامه هستهای ایران و به همان میزان نظام بین المللی فعلی در قبال موضوع اشاعه است.
نکته کلیدی فهم موضوع اشاعه هسته ای، برداشت دقیقی از معاهده منع اشاعه(ان پی تی) است که با هدف کاهش گسترش سلاح های هستهای و خلع سلاح هستهای است.
طی سالهای گذشته بسیاری از کشورهای امضا کننده این معاهده از لحاظ فنی تعهدات خود را نقض کرده اند. دست کم 5 کشور برزیل، آرژانتین، مصر، کره جنوبی و تایوان بدون اطلاع رسانی به آژانس بین المللی انرژی اتمی برنامه مخفیانه هستهای داشته اند.
دولتهای دارای سلاح هسته ای نیز در موارد بسیاری تعهدات خود را به نابودی تسلیحات هسته ای خود نادیده گرفته اند و حتی اخیرا اقدام به ارتقا و افزایش این تسلیحات کرده اند. اما در موضوع ایران، مسلما یک استاندارد دوگانه اعمال شده است.
کسینجر مطمئنا می داند که چندین کشور فاقد سلاح هستهای دارای قابلیت غنی سازی هستند، از جمله ژاپن، برزیل، آرژانتین، آفریقای جنوبی، آلمان و هلند، و هیچ گاه از این کشورها به عنوان اشاعه دهندگان سلاح هسته ای یاد نشده است.
برای سالها موضع غرب در قبال ایران این بود که نباید هیچ گونه برنامه هستهای داشته باشد. از سوی دیگر ایالات متحده تلاش کرد تا حقوق ایران بر اساس ان پیتی را نفی کند.
بر خلاف آنچه کسینجر میخواهد دیگران را وادار به باور آن بکند، توافق هستهای بار دیگر تعهد ایران به انپیتی را اثبات خواهد کرد. کشورهای مذاکرهکننده با ایران اکنون متقاعد شدهاند که تهران فراتر از تعهداتش تحت انپیتی عمل کرده است.
کسینجر در استدلال خود علیه توافق با ایران، در تلاش برای جعل مجادله ای بزرگتر درباره داشتن چرخه سوخت هسته ای است. این حربه ای است برای حفظ انحصار گروه معدودی از عرضه کنندگان سوخت هسته ای و نفی حق اکثریت کشورهای جهان از این قابلیت، که اگر چنین باشد یک نقض فاحش حقوق بین الملل است. شاید به همین دلیل است که چندین متحد آمریکا همچون برزیل و ترکیه و نیز 120 کشور عضو جنبش عدم تعهد علنا در این بحران ساختگی از ایران حمایت میکنند.
انتهای پیام/