به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، مدارس ایرانی تفاوتهای ریز و درشت بسیاری با مدارس نقاط دیگر جهان دارند، یک تفاوتشان هم شاید این باشد که هرگز خالی از جمعیت نمیمانند. ١٣ روز تعطیلات نوروز، وقتی که کلاسهای درس از هیاهوی دانشآموزان فارغ میشوند نوبت به کولهبارها و چمدانها میرسد که کنار میز و نیمکتها جاخوش کنند. جمع قابل توجهی از فرهنگیان تعطیلات عیدشان را در مراکز اسکان آموزش و پرورش میگذرانند تا سفرشان با هزینهای بسیار کمتر از اقامت در هتلها، سپری شود. فرهنگیان بسیاری برای گذران تعطیلات باز هم به دامان مدارس باز میگردند تا به میزان هزینهای که میخواهند بپردازند در یکی از چهار گروه مراکز اقامتی دستهبندی و سامان داده شوند.
یکی از برگهای برندهای که سازمان و شرکتها در حوزه رفاه برای کارمندانشان رو میکنند در اختیار گذاشتن مراکز اقامتی در شهرهای توریستی و زیارتی به خصوص در فصلهای گردشگری است. آموزش و پرورش با یک میلیون نفر جمعیت فرهنگی زیر پوشش از این قاعده مستثنی نیست اما پیکره عظیم این سازمان سبب شده تا برای استقرار آنها در زمان سفر از تمامی امکانات موجود استفاده شود؛ از بهترین تا پایینترین کیفیت. ١٨٠ مرکز رفاهی (خانههای معلم)، ٣٠٠ اردوگاه، ٥٠ پردیس دانشگاهی، ٧٠٠ پایگاه اسکان و ١٠ هزار و ٨٠٠ کلاس درس در نوروز ٩٤ برای اسکان فرهنگیان در نظر گرفته شدهاند.
معاون رسانه وزارت آموزش و پرورش به «اعتماد» میگوید چهار نوع مرکز اقامتی در اختیار فرهنگیان، کارمندان دولت و حتی مشاغل آزاد قرار میگیرد: «از ١٠ تا ٢٠ اسفند ثبت نام اینترنتی برای رزرو جا در این مراکز انجام شد و ظرفیت رزرو که ٢٠ درصد از ظرفیت این مکانهاست پر شده است. ٨٠ درصد باقی هم ضمن مراجعه حضوری در خدمت مسافران قرار میگیرد. بدیهی است که اولویت ما اسکان فرهنگیان است و در صورت خالی ماندن بخشی از ظرفیت از سایر گروهها مهمان میپذیریم که نرخ اقامتشان با فرهنگیان متفاوت است.» به گفته رسول پاپایی چهار دسته اقامتی شامل گروه ویژه، الف، ب و ج بنا بر میزان امکانات دستهبندی و قیمتگذاری شدهاند:
مدارس گروه ویژه: مدارسی هستند که دارای اتاقهای مجهز به تخت، فرش، یخچال، تلویزیون، وسایل گرمایشی و سرمایشی، پتو و بالش هستند (حمام و آشپزخانه مشترک).
مدارس گروه الف: مدارسی هستند که دارای اتاقهایی مجهز به فرش، پتو، بالش، وسایل خنککننده و گرمازا، یخچال و تلویزیون اختصاصی هستند و حمام و آشپزخانه مشترک است.
مدارس گروه ب: مدارسی هستند که دارای اتاقهای مجهز به فرش، پتو، بالش، وسایل خنککننده و گرمازا هستند. یخچال، تلویزیون، حمام و آشپزخانه به صورت مشترک است.
مدارس گروه ج: مدارسی هستند که دارای اتاقهای مجهز به فرش یا موکت و حتیالامکان پتو بوده و یخچال، اجاق گاز و تلویزیون مشترک است.
با وجود امکانات حداقلی در مدارس گروه ج، پاپایی میگوید که تمامی این مراکز در روزهای نوروز اشباع میشوند: «گاهی استقبال تا حدی زیاد است که مجبور میشویم حیاط مدرسه را هم برای چادر زدن برخی مراجعان در اختیارشان بگذاریم». چند روز پیشتر خبرگزاری فارس در گزارشی از تعرفههای اسکان نوروزی فرهنگیان نرخ «برپایی چادر در محل» را هم اعلام کرده بود: فرهنگیان شش هزار، کارکنان دولت ٩ هزار و مشاغل آزاد ١٢ هزار تومان. اما حالا پاپایی میگوید که تمام تلاش آموزش و پرورش بر این است که ظرفیتها و محدودیتهای پذیرش را به گونهای تقسیم کنند که امسال خبری از برپایی چادر در مدارس نباشد.
نوروز سال ٩٣ بنا بر اعلام آموزش و پرورش ١٤ میلیون نفرروز در مراکز اقامتی آموزش و پرورش اسکان داده شدند. میزان نارضایتی برخی از کسانی که تجربه اقامت در این مراکز را دارند میشود از خلال نظراتی که در ذیل اخبار مربوط به اسکان فرهنگیان در سایتهای خبری میگذارند حدس زد اما با این وجود هر ساله این مراکز مملو از جمعیت میشوند، جمعیتی که مدارس را به جای هتلها مینشانند. پاپایی میگوید: «ما رقیبی برای هتلها نیستیم چون نگاه اقتصادی به این مساله نداریم. تنها تلاش داریم تا هر کاری که از دستمان ساخته است برای همکاران فرهنگی که قصد سفر دارند انجام دهیم. میدانم برخی از این کلاسهای محل اقامت تنها مجهز به یک موکت هستند و حتی نیمی از فضای کلاس همچنان در اشغال نیمکتهای دانشآموزان است و از نظر امکانات مراکز ما قابل مقایسه با هتلها نیستند اما این حداقل کاری است که میتوانیم برای همکارانمان انجام دهیم.» اما او همچنان اشاره میکند که بخشی از این جمعیت به دلیل کمبود مراکز اقامتی به امکانات آموزش و پرورش رو میآورند یعنی تنها بحث قیمت هم نیست.
وقتی چارهای جز کلاس درس نیست
«در هیچ جای دنیا گردشگران را در مدارس اسکان نمیدهند.» آبان ماه سال جاری مدیرعامل جامعه صنفی تاسیسات اقامتی استان اردبیل از تبدیل مدارس به مهمانسرا و اسکان فرهنگیان و سایر گردشگران انتقاد کرد. جعفر بذری در گفتوگو با خبرگزاری مهر با تاکید بر اینکه جامعه صنفی تاسیسات اقامتی استان بارها اعلام کرده که هتلها و مهمانسراهای تحت پوشش را با تخفیفات ویژه برای فرهنگیان واگذار میکند، گفت: «مذاکرات و مکاتبات در این زمینه تاکنون بی نتیجه مانده و هر سال شاهدیم که با افزایش تعداد مدارس طرح اسکان علاوه بر فرهنگیان بخش عمدهای از گردشگران نیز جذب میشوند». دغدغهای که بذری مطرح کرده بود هم اشاره به کساد شدن بازار هتلها در این استان داشت و هم خسارات وارده به مدارس: «این بحث علاوه بر تضرر صنعت هتلداری استان اردبیل موجب آسیب و تخریب مدارس میشود و در این میان هزینههای اخذ شده نمیتواند هزینههای استهلاک این مراکز را تامین کند».
اما به نظر میرسد میزان موضعگیری نسبت به اقامت گردشگران در هتلهای غیررسمی یا همان کلاسهای تبدیل شده به مراکز اقامتی بسته به میزان هجوم گردشگران به هر منطقه متفاوت است. سید امیرحسین امینی، مسوول روابط عمومی هتل لاله در مشهد به «اعتماد» میگوید که هتلداران این شهر در هفته نخست نوروز اصلا نسبت به مدارس اقامتی آموزش و پرورش حس رقابت ندارند: «هفته ابتدایی نوروز به دلیل تعطیلات رسمی حدود ٩٥ درصد از هتلهای مشهد کاملا پر از جمعیت هستند بنابراین هتلداران مشکل جذب مشتری ندارند اما از هفته دوم که این عدد به ٦٠ درصد میرسد وضع فرق میکند. به هر حال اگر مراکز اسکان آموزش و پرورش نباشند این مسافران به سراغ هتلها میآیند». اما امینی معتقد است که مشکل اساسی هتلها بیش از اینکه ناشی از فعالیتهای موازی آموزش و پرورش باشد برخاسته از موانع رشد گردشگری است: «از سال ٨٧ که بنزین سهمیهبندی شد بزرگترین ضربه به جذب گردشگر داخلی زده شد، بالا رفتن نرخ بلیت هواپیما و قطار هم در پی آن آمد، اینها دلایل اصلی هستند که به کار هتلها ضربه میزنند». او البته اذعان دارد که نرخ مراکز اقامتی آموزش و پرورش قابل مقایسه با هتلها نیستند: «با این درآمدهای پایین نمیشود انتظار داشت که اقشار متوسط جامعه برای استقرار در هتل این همه هزینه کنند. البته به نظرم این نوع اقامت کسر شأن جامعه فرهنگیان هم هست اما اگر این گزینه نباشد بسیاری قادر به سفر رفتن نخواهند بود. به نظرم چارهای نیست جز برقرار بودن مدارس به عنوان مراکز اقامتی».
مدیر اتحادیه هتلدارن استان فارس نه تنها مدارس را رقیبی برای هتلها نمیداند بلکه از فعالیت آنها ابراز خوشنودی هم میکند: «به نظرم بودن مدارس به عنوان مراکز اقامتی به رشد گردشگری کمک میکند. مسافران نوروزی آنقدر در شهرهایی مثل شیراز هستند که اگر یک گوشهای از این جمعیت هم به مدارس بروند ما از این کمکی که به اسکان جمعیت مسافران داده میشود خوشحال میشویم». سید حسن سیادتان البته اضافه میکند که صنعت گردشگری هم باید با واقعیات جامعه و لزوم پایین آوردن هزینههای سفر توجه کند: «ما همین حالا هم مهمانپذیرهای ممتاز داریم که قیمتهای بسیار مناسبی دارند اما معتقدم که باید برای ساخت هتلهای ارزان قیمت هم اقدام کنیم، هتلهایی که مردم بتوانند از عهده مخارج اقامت در آن برآیند باید چنین مراکزی تاسیس شود تا بالاخره این قانون هر ایرانی یک چادر مسافرتی خلاص شویم، هموطنان ما باید قادر باشند آبرومندانه سفر کنند.»
موافقان و مخالفان تبدیل مدارس به مراکز اقامتی هر کدام دلایل خود را دارند. اما تا رسیدن به ساخت مراکز اقامتی ارزان یا توانایی آموزش و پرورش در ساماندهی مناسبتر مراکز اقامتی برای فرهنگیان، نوروز امسال هم بار و بنه مسافران در کنار تختههای سیاه برقرار و رختخوابهایشان در میانه کلاسهای درس گسترده میشوند شاید هم این میزان از علاقه به سفر با وجود تمام مشکلات پیشرو قابل ستایش باشد؛ ستایشی که حتما باید در فراتر از حرف در ساماندهی وضعیت گردشگری به چشم بیاید.
منبع: اعتماد
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها