به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، اسماعیل اسماعیلی جلودار سرپرست گروه کاوش باستانشناسی مولوی امروز" سهشنبه" گفت: با هماهنگی و پشتیبانی پژوهشکده حفاظت و مرمت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و دانشگاه بقیةالله اعظم(عج) برداشت نمونههای آزمایشگی از اسکلت تدفین 7 هزار ساله توسط متخصصان ژنتیک با کمترین آسیب انجام شد.
وی افزود: کاوشهای باستانشناسی تکمیلی در محل تدفین اسکلت با حمایت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستانشناسی به زودی شروع خواهد شد.
اسماعیلی جلودار اقدامات انجام شده در دو بخش علمی و اجرایی برای پاسخ به پرسشهای بنیادی باستانشناسی درباره این محوطه باستانی را بسیار مفید و با ارزش دانست.
حمید فدایی عضو هیات علمی پژوهشکده حفاظت و مرمت نیز دراین رابطه به خبرنگار سایت پژوهشگاه (Richt.ir) گفت: محمود تولایی رییس مرکز ذخیره ژنتیک انسانی دانشگاه بقیه الله اعظم(عج) و تیم همراه از استخوانهای femure و دندان نمونههای مورد نیاز را برداشت کردند. در این روش به منظور آسیبرسانی کمتر به femure از ناحیه شکستگی موجود در استخوان به وسیله اسکالپل نمونهبرداری شد.
به گفته وی از ناحیه فک سمت چپ نیز نمونههای دیگری، برای انجام مطالعات تکمیلی ژنتیک با کمترین آسیب به ساختار فیزیکی اسکلت و در اندازه کمتر از دو سانتیمتر برداشت شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده حفاظت و مرمت تصریح کرد: با هماهنگی باستانشناسان استحکام بخشی و پوشش اولیه حفاظتی اسکلت 7 هزار ساله خیابان مولوی انجام گرفت. پس از انجام نمونهبرداری، کارشناسان پژوهشکده حفاظت و مرمت عملیات تثبیت و استحکام بخشی اسکلت را انجام دادند و به این منظور خاکهای اطراف محل قرارگیری اسکلت با استفاده از رزینهای آکریلیک و متاکریلات استحکام بخشی شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده حفاظت و مرمت گفت: با انجام این اقدام برای ادامه کارهای حفاظتی، ساختار این اثر مهیا شده تا در اثر عوامل طبیعی دچار تخریب نشود.
پرستو عرفانمنش، کارشناس پژوهشکده حفاظت و مرمت در بخش فرسودگی زیست محیطی (بیولوژی) پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی نیز نمونه بسیار ریزی از بقایای جمجمه اسکلت را برای مطالعه تغییرات سلولی و بافتی استخوان برداشت کرد.
بر اساس این گزارش، چندی پیش پس از مشاهده اتفاقی قطعات سفال در میان حفاریهای فاضلاب خیابان مولوی توسط یک دانشجوی باستانشناسی کاوشهای باستانشناسی در این محل انجام شد و تداوم این کاوشها به شناسایی اسکلتی متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد منجر شد که با این کشف قدمت سکونت در تهران به 7 هزار سال رسید، همچنین ادامه تحقیقات بر روی این اسکلت و بررسیهای اولیه متخصصان حوزههای انسانشناسی، کالبدشناسی، ژنتیک و باستانشناسی نشان داد که این اسکلت متعلق به یک زن میانسال است.
انتهای پیام/