به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، آرامگاه حسین ابن موسی (ع) در سه کیلومتری شمال غربی شهرستان طبس قرار دارد. اصل بنا به تاریخ 494هـ . ق تعلق دارد و در سمت غربی صحن امامزاده ، ایوانی به نام ایوان " امیر علی مشیر " دیده می شود از ملحقات این آرامگاه ، ساختمان چهل چراغ است که مدفن چندی از حکام و بزرگان پیشین طبس است .
این امامزاده به دلیل قرار گرفتن در مسیر جاده یزد ، مشهد و حمایت های آستان قدس رضوی (ع) ، رونق بسیار یافته و به مکان زیارتی ، سیاحتی با شکوهی تبدیل شده است.
صحن و سرای بزرگ و باصفایی با درختان نخل و مرکبات و گل کاری ها تزیینی شده، این صحن به صورت چهار گوشه است و شش سر در ورودی دارد: باب الحسین،باب السلام، باب الحوائج، باب الغدیر،باب الشهدا، باب الرضا.
چهار گلدسته زیبا و بلند در چهار گوشه صحن ایجاد شده است که ارتفاع هر کدام چهل متر است.این گلدسته ها با کاشی زیبا و معرق کاری زینت یافته است.
گنبد و بنای متصل به ان در وسط صحن بزرگ قرار گرفته است، رویه گنبد با کاشی های معرق پوشیده شده است در کتیبه دوران آیاتی از سوره مبارکه نور با خط ثلث نوشته شده و نام پنج تن ال عبا در ترنج های زیبایی که بر روی آن طراحی شده است.
چهار گلدسته کوچکتر در چهار طرف گنبد هر کدام به ارتفاع ده متر ساخته شده و با کاشی های معرق و در قسمت پایین با سنگ مرمر زینت یافته است.
ازحالات و زندگى نامه امام زاده حسین در کتابهاى انساب و تراجم موجود ذکر چندانى نشده و اطلاعاتى کافى در دست نیست، اما بر پایه تحلیلى که از رونوشت نامه منسوب به امام ابوالحسن الرضا (ع) به عمل آمده، تاریخ ولادتِ این امام زاده ، اواخر قرن دوم یعنى حدود سال 178 هـ. ق بوده است.
نامه یادشده، متنى است که حضرت امام رضا (ع) آن را در شأن برادرش حسین بن موسى به والى طبس نوشته اند، و تاریخ نگارش آن و محاسبه سن حسین در هنگام مفقود شدن که در متن به آن اشاره شده و مدّت زمانى که متوارى بوده و مخفیانه به سر برده است، تاریخ ولادتِ او را روشن می سازد.
ظاهراً حسین از آخرین فرزندان موسى بن جعفر(ع) و دوران کودکى و نوجوانى وى مصادف با ایام حکومتِ هارون الرشید و تاخت و تازهاى او بوده است.
در اواخر قرن دوم هجرى که فرزندان على(ع) و شیعیان، سخت تحت تعقیبِ عمّالِ عباسى بودند، حسین بن موسى، با آن که نوجوانى بیش نبود، از ظلم و ستم خلفا امان نداشت، و همراهِ دیگر فرزندانِ موسى بن جعفر (ع) مدّتها متوارى بود و پنهان می زیست.
حضرت امام رضا (ع) ، همین که اطلاع یافتند حسین به جانب خراسان (طبس) آمده براى آگاه کردنِِ عامر بن زروامهر ( والى طبس ) که مورد اعتمادِ آن حضرت بود نامه اى به وى نوشتند، تا او را از ورودِ آن امام زاده آگاه سازند که مراقب باشد تا گزندى به وى نرسد
تعداد هشت رواق در اطراف ضریح ساخته شده است و قسمتی که ضریح در آن واقع شده محصور به رواق هاست.
هشت ترنج در زیر سقف گنبد بازمینه ای ابی گچ کاری شده و سوره های کوچک قران به شکل زیبایی در آن نوشته شده است.
در آینه کاری دیوارها کتیبه ای در ارتفاع هفت متر از کف با زمینه ای زرد رنگ طراحی شده و هفده ایه از سوره "یس "را با خط ثلث بر روی آن نوشته اند.
کتیبه ای در قسمت فوقانی ضریح با زمینه ای ابی طراحی شده که با خط ثلث و طلایی سوره "هل اتی"بر روی آن نوشته شده است.
قسمت بالایی این حاشیه کتیبه ای طلایی است که انحنایی به سمت بیرون دارد و بالاتر از آن ترنج هایی طلاکاری و جدا از هم ساخته شده که در وسط هر ترنج اسمی از اسماء الهی در زمینه لاجوردی با رنگ سفید نوشته شده است.
تعداد این ترنج ها 46 عدد است.چهار گلدان طلایی نیز در بالای هر زاویه ضریح قرار دارد. اطراف ضریح مشبک است و نقره کاری و طلا کاری شده و در وسط ضلع غربی ان دری تعبیه شده که با گل و بتونه و روکش نقره زینت یافته است.
در صحن بزرگ دو سقاخانه هر کدام با زیر بنای 67 متر مربع و ارتفاع 9 متر ساخته شده که کاشی کاریهای معرق و سنگ های زیبا، آرایش خاصی به ان بخشیده است.
در بیرون صحن بزرگ و در ضلع غربی فرهنگ سرایی با زیربنای 1760 متر مربع درسه طبقه ساخته شده که کتابخانه و سالن های مطالعه ان مورد استفاده دانش پژوهان قرار می گیرد.
انتهای پیام/ ر