به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، "دویچه وله" آلمان در مطلبی به قلم "فرانک سیرن" نوشت: هنوز توافق اتمی با ایران امضا نشده است این کشور از نظر اقتصادی آزدانه بازی می کند و توسط کشور چین با آغوش باز پذیرفته می شود.
در ادامه آمده است: در حال حاضر بخصوص برای ایران یک مسئله مطرح است و آن این است که هر چه سریع تر به وضعیت معمولی سیاسی و اقتصادی بر گردد. تهران می خواهد خود را از چنگال تحریم ها رها کند. در بین کشورهای 5+1 که با ایران درباره توافق هسته ای مذاکره می کنند چینی ها در کنار روس ها بیش از همه دست ایران را برای رهایی باز گذاشته اند. بخصوص پکن به دنبال دستیابی به منابع معدنی و مناسبات سیاسی با این کشور خاورمیانه است.
حالا آمریکایی ها برای پکن این کار را راحت کرده اند که خود را به عنوان شریک مطمئنی به ایران نشان دهد. بنابراین واشنگتن در یمن در یک جنگ نمایندگی جدید گرفتار شده است. آمریکایی ها از سعودی ها در جنگ علیه حوثی ها در یمن حمایت می کنند که این گروه ها به نوبه خود مورد حمایت ایران قرار دارند.
انگلیس و فرانسه هم به آمریکا و عربستان سعودی وفادار مانده اند. برلین هم البته نمی خواهد آشکارا از اقدامات آمریکا در یمن انتقاد کند، اما بسیار مشکوک است که خشونت از خارج یک راه حل است.
نویسنده در ادامه نوشت: پس فرصت ها برای چین که دوباره یک مناسبات تنگاتنگ با ایران را در پیش گیرد در این شرایط بسیار خوب است. در سال 2010 پکن سرمایه گذاری های خود در ایران را بسیار محدود کرد بدون اینکه در تحریم های غرب علیه این کشور مشارکت کند. دولت چین در آن زمان این رویکرد را هوشمندانه تر دانست که آشکارا رودرروی ائتلاف غربی قرار نگیرد. پکن همواره این موضع را اتخاذ می کرد که مذاکره با ایران بهتر از تحریم است. در این بین در آمریکا حداقل باراک اوباما با این موضع چین موافق است. اپوزیسیون قدرتمند جمهوریخواه اما مخالف این موضع هستند. آن ها می خواهند از طریق حمایت های نظامی از سعودی ها در یمن ایران را تحریک و عصبانی کرده و به این ترتیب رویکرد نزدیکی اوباما به ایران را خنثی کنند.
در این میان یک هیات ایرانی به ریاست وزیرنفت ایران این هفته به پکن سفر می کند. در حالی که غرب با اشتیاق به یمن می نگرد ایران می خواهد مناسبات و همکاری های اقتصادی خود با چین را به سرعت تقویت کند. همچنین در این هفته پکن تهران را به عنوان عضو بانک توسعه زیر ساخت آسیا موسوم به AIIB که آمریکا به شدت با این امر مخالف است خواهد پذیرفت. همچنین در سال گذشته و در جریان مذاکرات اتمی با ایران چین علامت های آشکاری را در مسیر ایران فرستاد.
چین همچنین به عنوان بزرگترین مشتری نفت ایران در سال 2014 سی درصد نسبت به سال قبل از آن نفت بیشتری از ایران خریداری کرد. بر عکس واردات نفت این کشور از عربستان سعودی حدود هشت درصد کاهش پیدا کرد. پکن همچنین می خواهد پروژه های گازی و نفتی در ایران که توسط شرکت های چینی تامین مالی می شوند را دوباره راه اندازی کند. چین در حال حاضر بزرگترین سرمایه گذار در زمینه تجارت های نفتی ایران است و اقتصاد آلمان با نگرانی به این مسئله می نگرد. در حالی که صادرات ماشین آلات آلمانی به ایران از سال 2006 حدود 75 درصد کاهش پیدا کرده است چین صادرات خود به این کشور را چهار برابر کرده و در عین حال از سال 2011 در همین وضعیت باقی مانده است.
اما حالا دوران توقف و احتیاط برای چین به سرآمده است. پکن با خطرات بازی می کند. یمن و توافق هسته ایه مچنان دو ناشناخته بزرگ در این بازی هستند. پکن بر این باور است که حتی اگر یمن اوضاعش متشنج شد و توافق هسته ای به اجرا درنیاید جبهه غربی دیگر مانند سابق قاطعانه رویاروی ایران نمی ایستد. همواره در اینجا این پرسش مهم تر می شود که آلمانی ها در چنین شرایطی چگونه رفتار می کنند.
انتهای پیام/