به گزارش خبرگزاری تسنیم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل کشورهای عربی در مقاله جدید خود در پایگاه روزنامه الکترونیکی رأی الیوم نوشت: شبکههای تلویزیونی عربی و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس این روزها مملو از اخبار مربوط به حملات هوایی به یمن و اهدافی است که تخریب میشوند، مستی بیسابقهای میان همه اعضای ائتلاف ایجاد شده است. البته بهندرت میتوان تصاویری از کشته شدههای غیرنظامی و بیگناهی دید که بهدست این حملات موشکی جان خود را از دست دادند، عناصری که سازمان ملل متحد تعداد آنها را بالغ بر هزار نفر میداند و سههزار غیرنظامی نیز تاکنون زخمی شدهاند.
همه شبکههای تلویزیونی همچنان مانند گذشته تصاویری از جنازههای کشتار غیرنظامیان در حملات موشکی در سوریه و حتی قربانیان سازمان تروریستی موسوم به دولت اسلامی در عراق و کوهستانهای سنجار را نشان میدهند. اما بنا به دلایلی که ما حتماً آنها را میدانیم حتی یک تصویر از غیرنظامیان یمنی کشته شده و زخمیها نشان نمیدهند. این در حالی است که همین رسانهها ادعای کار حرفهای و رسانهای دارند و بعضی از آنها شعار پرداختن به نظرات مخالف و مختلف سر میدهند، گویا در جنگی که هم اکنون نزدیک به چهار هفته است که در یمن آغاز شده بهجای موشکهای ساخت آمریکا با قابلیت انفجار و کشتار بالا، گُل و ریحان بر سر مردم ریخته میشود.
وضعیت انسانی یمن در بدترین حالت ممکن قرار دارد، این تنها سخن ما نیست، بلکه بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد نیز خواستار آتشبس فوری برای رساندن کمکهای انسانی و مواد غذایی به بیش از 25میلیون یمنی شد که بهعلت این حملات از جهان دور افتادهاند، اما این صداها هیچ گوش شنوایی برای خود نمییابد.
بیشتر مردم یمن بهویژه در دو پایتخت شمالی و جنوبی موقت و دائم از قطع کامل شبکه برق و سوخت و فقدان بیشتر مواد اساسی زندگی شامل مواد غذایی و دارویی رنج میبرند. بندرها تعطیل و فرودگاهها تخریب شدهاند و کشور در حالتی از انزوای مطلق و بدون ارتباط با دنیای خارج زندگی میکند. مردم یمن بدون توجه به مذهب خود حق مهاجرت برای نجات خود به کشورهای همسایه را ندارند، درست مانند جنگهایی که (بهاستثنای جنگ غزه) در مناطق دیگر ایجاد میشود. عجیب است که کشورهای همسایه میگویند که این جنگ را برای دفاع از آنها و جلوگیری از ریخته شدن خون آنها انجام میدهند.
ما نمیدانیم چرا تاکنون توافقی برای آتشبس انسانی که گروههای خیریه بتوانند در سایه آن کمکها و امدادهای خود را به شهروندان یمن برسانند و پزشکان بتوانند هزاران مجروح را مداوا کنند، ایجاد نشده است، ارزشهای انسانی و رحم و مروت کجا رفته و چرا اینقدر از قلبهای جریانهای متخاصم دور شده است؟
چیزی که این روزها میشنویم صحبت از تخریب اهداف و انبارهای تسلیحاتی در بخشهای مختلف یمن و مانورهای نظامی هوایی و زمینی و دریایی و مشارکت هواپیماهای تعدادی از دولتها در حملات هوایی است؛ آنها در رقابتی که مردم غزه برای آن دلسوزی میکنند، گویا صنعا را پایتخت آلمان در اوج جنگ جهانی دوم میبینند و عدن را شهر لنینگراد یا سنپترزبورگ تصور میکنند.
از زمان آغاز حملات موشکی سه هفته کامل گذشته و بانک اهداف به پایان رسیده است، اما هیچ تلاشی برای جمع کردن طرفهای متخاصم به دور میز مذاکرات برای رسیدن به راه حل سیاسی یا پایان دادن به خونریزیها مشاهده نمیکنیم، گویا یمنیهایی که در این جنگ کشته میشوند، انسان نیستند. ما در اینجا از تمام آنها صحبت میکنیم و هیچ تفاوتی بین کسانی که در صف ائتلاف حوثیها هستند یا هواداران منصور هادی و حامیان وی در کشورهای حاشیه خلیج فارس قائل نیستیم. همه آنها خانواده ما و برادران و فرزندان و خواهران و مادران و کودکان ما هستند.
سریال قتل و کشتار در سوریه با دهها نفر آغاز شد و سپس به صدها و هزاران و صدهاهزار نفر رسید. ما از خداوند میخواهیم که تعداد کشته شدن غیرنظامیان در یمن در همان عدد هزار اولیه باقی بماند، چرا که گرسنگی و محرومیت و فقر شدید برای این ملت عربی اصیل و مهماننواز و شجاع کافی است. این کشور در لیست 20 کشور فقیر دنیا جای گرفته است، اما با این وجود با مجموعهای از کشورهای "برادر" خود محاصره شده که شمارش اموال صدها میلیارد دلاریشان برایشان مشکل شده و نمیدانند با این پولها چهکار کنند و در چهراهی هزینه نمایند.
مسائل مطرح شده از سوی یک منبع دیپلماتیک الجزایری باعث خوشحالی ما شد، چرا که روز جمعه از وی شنیدیم که پیامهای متقابلی بین ریاض و تهران در دو هفته گذشته برای پایان دادن به درگیریهای مسلحانه در یمن و جلوگیری از تبدیل آن به جنگ گستردهتر منطقهای رد و بدل کرده است.
این منبع تصریح کرد که یکی از این پیامها متضمن اقداماتی است که بر سر آنها توافق شده تا درگیری بین نیروهای دریایی عربستان سعودی و کشتیهای باری ایرانی که از تنگه باب المندب عبور میکنند، اتفاق نیفتد. اقدامات دوم در زمینه جلوگیری از درگیری بین نیروهای دریایی ایران و همتای سعودی آن است.
این سخن باعث خوشحالی ما شد، چرا که جنگ منطقهای در آستانه درگیریهای موجود در یمن آخرین چیزی است که ما انتظار آن را داریم، این جنگ میتواند مصیبتی دیگر برای منطقه و ساکنان آن علاوه بر مصیبتهای موجود ما در عراق و سوریه و لیبی رقم بزند.
بله، احتمال این درگیریها وجود دارد. تنگه باب المندب منطقهای است که مملو از کشتیهای جنگی سعودی و مصری و ایرانی است. اینها کشتیهایی هستند که ما هرگز در جنگها یا تجاوزهای متعدد اسرائیل نامی از آنها نشنیدهایم، درست مانند جنگندههایی که رژیمهای مختلف عربی برای مشارکت در جنگ یمن در مسابقهای بینظیر در منطقه آنها را عازم این کشور میکنند.
احتمال درگیری وجود دارد چرا که عربستان سعودی تهدید به بازرسی کشتیهای ایرانی بهاتهام انتقال سلاح برای حوثیها و متحدان آن کرده است و هر نوع مبالغه در این بازرسیها یا هر تعرض خواسته یا ناخواسته میتواند شعله این جنگ منطقهای را که حجم کشتار و ویرانی آن سنگین خواهد بود، برافروخته سازد، جنگی که احتمالاً سالها به طول انجامد و هیچکدام از طرفها پیروز یا شکست خورده نشوند، مانند جنگ هشتساله که بین ایران و عراق به وجود آمد.
بنا بر این دلایل و دلایل دیگر ما انتظار داریم که طرح الجزایر شامل توقف درگیریها در یمن و بازگرداندن تمامی طرفها به میز گفتگوها بدون مطرح کردن پیششرط نیز بشود، تنها پیششرط موجود در این روند میتواند حفظ وحدت اراضی و مردم شناختی یمن و بازسازی مؤسسات دولتی بر مبنای دموکراسی و عدالت و مساوات و تقویت همزیستی بین ملت یمن و امت واحده اسلامی باشد.
ملت یمن که در اوج کرامات و مردانگی قرار دارد، از برادرانی که آنها را گرسنه نگه داشته و منزوی کرده و باب زندگی را بهروی آنها بستهاند، مهربانی گدایی نمیکند، این ملت در عین حال تسامح را براساس اصالت و ارزشهای اخلاقی خود فراموش نکرده است، پس بترسید از خشم این ملت که تمامی مبارزان در طول تاریخ را شکست داده و مانند قلههای سرافراز، سربلند باقی مانده است.
انتهای پیام/ر*