به گزارش گروه رسانههای
خبرگزاری تسنیم،حجت الاسلام علی شاه علیزاده، کارشناس و پژوهشگر تفسیر و علوم قرانی در گفتگو با
شبستان و در ادامه شرح و تفسیر صلوات شعبانیه گفت: ما در توضیحات پیشین موضوع تفاوت میان مقام «نبوت» و «رسالت»، مفهوم و مصادیق «اهل بیت وحی» و خارج بودن همسران و یا سایر فرزندان پیامبر از این دایره را بازگو کردیم.
این که نجات ما، تنها در همگامی و هم قدمی با پیامبر و آل او میسر می شود نه یک گام جلوتر و نه یک گام عقب تر و جلو رفتن از آنها به معنای خروج از دین و عقب ماندن و کنار کشیدن از آنها به معنای هلاکت است، از دیگر مسایلی بود که به آن اشاره شد.
همچنین تصریح کردیم که رسول خدا صل الله علیه وآله و اهل بیت ایشان «کهف حصین» و پناهگاهی استوار و مستحکم هستند که شیطان هیچ نوع دسترسی به این پناهگاه و پناه برندگان به آن ندارد و در این کهف است که هم دین و هم دنیای ما محفوظ خواهد بود.
در ادامه این صلوات مبارک و پر محتوا می خوانیم «وَ غِیاثِ الْمُضْطَرِّ الْمُسْتَکینِ» ! واژه «غوث» به معنای کمک و یاری است، واژه «مضطر» یعنی فرد بیچاره و درمانده محض و «مستکین» یعنی کسی که دچار خواری و ذلت شده و درمانده و بیچاره است.
وی افزود: ما در این فراز از صلوات شعبانیه اقرار می کنیم که محمد و آل محمد صل الله علیهم اجمعین فریادرس افراد بیچاره و درمانده و مضطر هستند. در فرهنگ دینی ما «اضطرار» حالتی است که قران آن را به حالت انسانی تشبیه می کند که در حال غرق شدن در دریایی مواج و طوفانی است که دست و پا می زند و هیچ وسیله ای از اسباب و علل مادی برای نجات خود ندارد.
قران می فرماید: در این حالت اضطرار، فطرت انسان نوعی آگاهی درونی به وی می دهد که خدایی وجود دارد که می تواند تو را نجات دهد!! همچنان که در آیاتی از این کتاب آسمانی آمده است « أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَكْشِفُ السُّوءَ » چه کسی است که اجابت می کند مضطر را هنگامی که دعا می کند و می خواهد که او را نجات دهند؟ به غیر از خداوند منان چه کسی می تواند فریادرس و نجات بخش افراد مضطر باشدد؟
این کارشناس موضوعات قرانی تصریح کرد: طبق آیات قران، تنها خدا می تواند نجات دهنده انسان ها باشد. بنابراین خدا «غیاث» و «فریادرس» افراد مضطر و مستکین است؛ کسی که بیچارگان و درماندگان را نجات می دهد خداست! پس چرا ما در این فقره محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین را اینگونه خطاب می کنیم؟
مسلما این نوع خطاب قرار دادن، حکمتی دارد. انبیاء الهی و به شکل خاص محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین خلفای الهی در زمین هستند؛ خداوند آن زمان که می خواست حضرت آدم علیه السلام را برترین موجودات روی زمین قرار دهد فرمود: « قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ....»
وقتی ملائکه علت برتری این موجود را نسبت به سایر موجودات سوال کردند خداوند فرمود: چون او «علم الاسماء» را دارد. اما این علم چیست؟
حجت الاسلام شاه علیزاده افزود: حضرت آدم علیه السلام در واقع تجلی اسمای الهی است. یعنی اگر خداوند «غیاث» است، این «غیاث» و «فریاد رسی» خداوند در خلیفه او نیز متجلی می شود. اگر خدا «رزاق» است این «رازقیت» در خلیفه او نیز وجود دارد.
به عبارت دیگر تمام کسانی که خلیفه الله هستند از حضرت ادم تا خاتم الاوصیاء حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه همه خلیفه اسمای الهی بوده و «اسماء الله الحسنا» در وجود آنها تجلی کرده است. قران می فرماید: وقتی گرفتار می شوید خدا را به اسمای حسنای او بخوانید. و در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است که فرمود « نحن والله اسماء الحسنا... به خدا سوگند ما اسمای حسنای الهی هستیم » یعنی تمام اسمای حسنای الهی در وجود ما جلوه گر شده است.
وی در ادامه خاطر نشان کرد: اگر«غوث» و «غیاث» یکی از اسمای الهی است پس این اسم در وجود محمد و آل او نیز متجلی شده است. بنابراین در این فقره می گوییم «غوث بودن» و «فریاد رسی» خداوند متعال در وجود شما تجلی یافته و لذا هر کس که درمانده و گرفتار است و دستش از همه اسباب و مسببات کوتاه شده، اگر شما محمد و آل محمد صل الله علیهم اجمعین را بخواند شما او را نجات می بخشید و به او عنایت خواهید داشت.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها