به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه نیویورکتایمز مینویسد یک ماه مانده به ضربالاجل دستیابی به توافق هستهای، بازرسان بینالمللی گزارش دادهاند که ذخایر سوخت هستهای ایران طی 18 ماه گذشته 20 درصد افزایش داشته است.
این گزارش ادعای دولت اوباما مبنی بر اینکه برنامه هستهای ایران طی این مدت "مسکوت" مانده است را تاحدودی تحت تأثیر قرار میدهد.
مقامات و کارشناسان غربی نمیتوانند بصورت دقیق دلیل این امر را شناسایی کند. یک احتمال این است که ایران با برخی مسائل فنی مواجه شده که مانع از تبدیل اورانیوم غنیشده به صفحات سوختی برای رآکتورها میشود. یک احتمال دیگر این است که تهران با افزایش ذخایر اورانیومی خود درصدد افزایش قدرت خود درصورت شکست مذاکرات است.
مقادیر افزوده شده به ذخایر اورانیوم غنیشده ایران در گزارشی که آژانس در جمعه گذشته منتشر کرده است مورد اشاره قرار گرفتهاند. بازرسان آژانس که بازرسیهای تقریبا روزانهای از تأسیسات تولیدی هستهای ایران دارند گزارش دادهاند که هیچ مدرکی دال بر تلاش ایران برای دستیابی به تسلیحات هستهای نیافتهاند و اینکه تهران کار بر روی تأسیساتی که ممکن است به توانمندیهای بمب هستهای منجر شوند را متوقف کرده است.
نیویورکتایمز مینویسد که افزایش ذخایر اورانویم غنیشده ایران میتواند فرآیند مذاکرات را پیچیدهتر سازد. در اصل، دولت آمریکا باید کنگره و متحدینش را متقاعد کند که ایران طی چند ماه پس از دستیابی به توافق ذخایر خود را 96 درصد کاهش خواهد داد.
ریچارد نفیو، متخصص ایران در دانشگاه کلمبیا که در کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا فعال بود، میگوید: "از دیدگاه آمریکا، این امر یقینا چیز ایدهآلی نیست." وی ادامه میدهد که ذخایر افزایش یافته توافق را به خطر نمیاندازد زیرا ایران میتواند راهی برای حل این مسأله بیابد بالاخص اگر پیشنهاد رفع تحریمها به این کشور داده شود.
یکی از عناصر کلیدی توافق آتی بر اساس فکتشیت آمریکاییها کاهش ذخایر اورانیوم ایران به 300 کیلوگرم است. مقداری که نمیتوان با آن بمب هستهای ساخت.
مقامات آمریکایی اظهار نظر علنی درباره گزارش آژانس نداشتهاند. اما چندین مقام، که خواستند هویتشان فاش نشود، میگویند ایرانیها متوجه هستند که تحت یک توافق نهایی باید بخش اعظمی از سوخت خود را از دست بدهند و طی 15 سال آتی به میزان کمی بسنده کنند.
مقامات میگویند انتظار دارند ذخایر اورانیوم ایران طی چند ماه پس از توافق کاهش زیادی یابد، یا از طریق انتقال آن به خارج و یا تبدیل آن به گونهای که غنیسازی دوباره آن برای استفاده تسلیحاتی غیرممکن شود.
انتهای پیام/