به گزارش خبرگزاری تسنیم پایگاه خبری یور میدل ایست طی گزارشی نوشت: اولین کارخانه مدرن تولید چای در ایران در سال 1930 ساخته شد، اما فرهنگ چای در این کشور از تاریخچه ای کهن برخوردار است و به اوایل قرن پانزدهم میلادی بر می گردد.
استان گیلان در اواخر قرن نوزدهم به عنوان یک منطقه ایده آل برای کشت چای شناخته شد و تا به امروز مهمترین مرکز چای ایران بوده است. حتی یک موزه ملی چای در این منطقه وجود دارد. اگر به موزه ملی چای ایران سری بزنید، با کاشف السلطنه، یکی از پیشگامان تجارت چای ایران آشنا می شود، وی به عنوان کنسول ایران در هند، از مصونیت دیپلماتیک برخوردار بود و این مصونیت موجب می شد که قدرت استعماری انگلیس نتواند فعالیت های وی را به راحتی کنترل کند. وی ابتدا این مهارت را در مزارع و کارخانه های چای هندی آموخت.
فصل برداشت چای در گیلان آغاز شده و پیش بینی شده که میزان تولید چای امسال در مقایسه با سال 2014، 15 درصد افزایش داشته باشد. اما در سال های اخیر، چای کاران ایرانی با مشکلات عدیده ای مواجه بوده اند.
بر اساس گزارشی که گاردین در سال 2005 منتشر کرد، چای «به صورت پنهانی به ایران قاچاق می شود... صنعت چای کشور با مشکلات عمیقی مواجه است و کشتزارهای سرسبزی که زمانی میلیون ها چای کار و کارگر در آنها کار می کردند، اکنون برای چرای دام مورد استفاده قرار می گیرند.»
در این مقاله همچنین به ارتباطات موجود بین قاچاقچیان چای آمده بود: «به رغم اینکه مردم ایران یکی از چای دوست ترین ملت های دنیا هستند، اقتصاد چای این کشور از واردات فراوان چای خارجی و قاچاق رنج می برد و به گفته تجار محلی (این قاچاقچیان) اغلب دارای روابط نزدیک فامیلی با چهره های قدرتمند هستند.»
به منظور احیای صنعت چای کشور، دولت باید اقدام سریعی انجام دهد. در مارس 2015، موسسه یورومانیتور اینترنشنال بر اهمیت انجام اصلاحات در این بخش تاکید کرد و نوشت: «تجارت غیرقانونی احتمالا یکی از موانع اصلی رشد این بخش در دوره مورد بررسی باقی خواهد ماند و انتظار چندانی مبنی بر اقدام سریع دولت برای کنترل روند رو به افزایش قاچاق چای نمی رود. همچنین انتظار می رود که به دلیل هزینه بالای تولید و نبود سیاست حمایتی دولت، تولید چای در داخل به تدریج متوقف شود. به علاوه، تغییر ذائقه از چای غیر بسته بندی به سمت چای با کیفیت دارای برندهای معتبر در طی دوره مورد بررسی با شتاب بیشتری ادامه خواهد داشت.»
انتهای پیام/ 5