به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، دکتر شهاب اسفندیاری استاد دانشگاه هنر در مطلبی در صفحهی شخصی خود در یکی از شبکههای اجتماعی نوشت:
بدن شهید حرمت و قداست دارد. «به نمایش عمومی گذاشتن» پیکر مطهر شهدا در جعبه و شیشه، مانند اشیاء موزه ای، به نظر من یک خطای فاحش فرهنگی است. جامعه ای که صرفا با شنیدن خبر یافته شدن آن پیکرها و کیفیت شهادت شان چنان واکنش نشان داد، آیا نیاز به چنین تصاویر عریانی دارد برای تحریک؟!
بماند که خانواده این شهدا در این خصوص ذی حق هستند. وای به حال آن مسئولی که بدون اجازه پدر و مادر این شهید پیکر فرزندشان را «به نمایش عمومی گذاشته». و چه تهوع آور است استفاده از این تعبیر در این موضوع...
پینوشت:
1-به نظر می آید «نمایش عمومی» پیکر این شهید، صرفا برای اثبات ادعای «دست بسته» بودن این شهدا انجام شده. عذر بدتر از گناه. اساسا چه ضرورتی دارد ادعاهای قابل مناقشه ای مثل «زنده به گور شدن» و یا «دست بسته بودن» این شهدا آنقدر برجسته شود که حالا برای اثبات آن چنین استفاده ابزاری و غیر اخلاقی از پیکر یک شهید انجام شود؟ می فرمایند می خواستیم مظلومیت این شهدا را منتقل کنیم! می شود شما لطف کنید همان کار تفحص را انجام بدهید و پیام فرهنگی صادر نفرمایید؟ شهید خود رساترین پیام ها است. مظلومیت این غواصان جوان از چهره های آنها در تصاویر قبل شهادت می بارید. حتی اگر فقط غرق شده بودند، آنهم با دست باز، باز هم در اوج مظلومیت بودند. به سناریونویسی هیچ نیازی نبود.
2-کاملا مشخص است که مسئول مربوطه از دلالت های ضمنی انتشار چنین تصویری از پیکر یک شهید آگاه نبوده است. از تقلیل «جهاد» به «باستان شناسی»، از تبدیل «شهید» به «مرد نمکی». از حس اشمئزازی که این تصویر در برخی مخاطبان کودک و نوجوان ایجاد خواهد کرد. سوال این است که آیا مدیران مسئول رسانه ای و سردبیرانی که انتشار این تصاویر را تایید کردند هم به این مسائل واقف نبودند؟ آیا هر تصویری هر مسئولی ارائه کند آنها باید منتشر کنند؟ مسئولیت حرفه ای و اخلاقی رسانه این وسط چه می شود؟
3- در عرف و فرهنگ رایج غربی، هرچند نمایش بدن کاملا برهنه انسان زنده هم می تواند امر مجاز و اخلاقی تلقی شود، اما به تصویر کشیدن بدن یک انسان متوفی جزء خط قرمزها است. نشانه بی حرمتی به آن فرد و خانواده اش است. حالا ببینید نمایش این پیکر و انتشار این تصویر در رسانه ها چه تصوری از ما نزد دیگران ایجاد می کند؟ آنها احترام و عاطفه ما نسبت به شهدای جنگ مان را چگونه خواهند دید؟
انتهای پیام/