به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، دکتر رمضان کلوندی درگفت وگو با ایرنا به خاصیت آنتی اکسیدان آرتیشو اشاره کرد و گفت:ماده موثره موجود در آرتیشو مانع انباشته شدن چربی در سلول های کبدی می شود.
وی به وجود دو نوع ترکیب شامل اسید کافئیک و فلاونوئیدها در این گیاه دارویی اشاره کرد و گفت:اسیدکافئیک سبب برطرف شدن چربی کبد شده و فلاونوئیدها به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدان بسیار قوی، رادیکال های آزاد کبد را جذب و از تکثیر آنها جلوگیری می کند.
کلوندی اظهار کرد:عصاره این گیاه، ذخایر چربی در کبد و سایر بافت ها را کاهش می دهد و با مهار آنزیم هیدروکسی متیل گلوتاریل، کوآنزیم A و ردوکتاز سبب کاهش کلسترول در بدن می شود.
این عضو هیات علمی بر مصرف این گیاه با تجویز پزشک تاکید کرد و گفت: این گیاه به شکل دمنوش و در مدت 45 روز باید استفاده شود تا از این طریق بتواند آنزیم های کبدی را تنظیم کند.
** تاثیر آرتیشو بر کم کاری کبد و جلوگیری از انسداد کسیه صفرا
وی به تاثیر آرتیشو بر کم کاری کبد و جلوگیری از انسداد کسیه صفرا اشاره کرد و گفت: براساس آزمایش کلینیکی تاثیر این گیاه بر کسیه صفرا و کاهش درد شکمی و تهوع نیز به اثبات رسیده است.
کلوندی، افزایش ترشح صفرا و افزایش دفع صفرا را از دیگر ویژگیهای این گیاه برشمرد و افزود: دفع سنگ های کیسه صفرا از دیگر مزایای آرتیشو است.
وی اظهار کرد:در صورتی که سنگ کسیه صفرا حدود 2 تا 3 میلی گرم باشد می توان با استفاده مستمر و منظم این گیاه، آنها را دفع کرد.
عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان اظهار کرد: کاهش تا 59 درصدی کلسترول و حدود 82 درصدی تری گلیسیرید از جمله اثرات دیگر آرتیشو است.
کلوندی اضافه کرد که طرح استفاده از گیاه دارویی آرتیشو در سال گذشته در استان همدان با همکاری پزشک متخصص داخلی توسط 30 بیمار که دارای کبد چرب بودند و آنزیم های کبدی آنها نامنظم داشتند، انجام شد.
وی اظهار کرد: با انجام آزمایشات، سونوگرافی و اندازه گیری آنزیم های کبدی بیماران پس از مصرف گیاه دارویی آرتیشو و مقایسه آن با آزمایشات قبل از مصرف این گیاه، اثرات بسیار مثبت این گیاه دارویی برکاهش کبد چرب و تنظیم آنریم های کبدی به اثبات رسید.
آرتیشو یا کنگر فرنگی، گیاهی خاردار و چند ساله است که به صورت بومی در نواحی جنوب اروپا و مدیترانه یافت می شود. این گیاه از خانواده کاسنی (Asteraceae) است. منشا اصلی این گیاه ناشناخته است ولی احتمال داده می شود، شمال افریقا (مراکش)خاستگاه اصلی این گیاه باشد.