کارآفرینی اجتماعی فرآیندی است که در آن شهروندان و موسسات برای پیشبرد راه حلها در خصوص مشکلات اجتماعی در میدان بازی، کنش گری میکنند .این مشکلات اجتماعی شامل فقر، تخریب محیط زیست، بیماری، فساد و بی مهارتی در آموزش است. به عبارتی کارآفرینی اجتماعی، فرآیند تعقیب راه حل های ابداعی برای مشکلات اجتماعی در پرتو آموزش شهروندان و گروه های هدف خاص است.
کارآفرینی اجتماعی ارتباطی عمیق با فلسفه تغییر دارد، کارآفرینی اجتماعی از دل تغییرات اجتماعی بیرون می آید،بنابر این نیاز است که موج های دموگرافیک را در کلان شهرها به جهت مهارت و یا بی مهارتی شهروندان کنترل نمود. این چکیده مهارتی، فراتر از تعاریف کلاسیک و نظری کارآفرینی اجتماعی از منظری سیاستگذارانه، یک راهکار مهارتی از تعمیق کارآفرینی اجتماعی در لایه های آسیب پذیر غیر مهارتی جامعه از تبدیل ایده به محصول و فروش آن که منجر به خروجی مولد و ارزش افزوده است را ارائه میدهد که رکن اساسی آن آموزش و مهارت افزائی گروه های هدف کارآفرینی اجتماعی است و در این راستا با استفاده از مدل اجرائی آموزش های محصول محور که فرآیندی از آموزش، بازاریابی و فروش محصولات است را مبنای کار خود قرار میدهد.
این مدل عناصر مختلف یک زنجیره محصول از نیروی انسانی تا بازاریابی و فروش را شامل می شود. متغیر دیگر در اینجا بذل توجه به پدیده محیط زیست و توسعه پایدار است که از ارکان کارآفرینی اجتماعی است و در این راستا با استعانت از اقتصاد سبز و رشته های سبز که اشتغال فراوانی را به همراه دارد،کارآفرینی اجتماعی را به اقتصاد سبز پیوند می دهد.
پیوندی که سیلابس های مهارتی آن با آموزش های فنی و حرفه ای محقق می شود، کارآفرینی اجتماعی را سیاستی اجتماعی میبیند که با اقتصاد فرهنگ و اشتغال ارتباطی چند سویه دارد که زیربنای متغیرهای مذکور، سازه های آموزشی و مهارتی شهروندان است.
در نهایت باید گفت ارتباط بین بنگاه اجتماعی و کارآفرینی اجتماعی را مورد تحلیل قرار میدهد، چرا که در راهبرد مذکور، بنگاه اجتماعی تعریف مینماید. به طور کلی فرضیه این نوشتار، تأثیر آموزش های مهارتی بر ارتقای کارآفرینی اجتماعی با استفاده از بنگاه های اجتماعی مهارت است، که این ایجاد و راهبری این بنگاه ها میتواند با زعامت کارکردی سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور و آموزش های مهارتی آن به انجام رسد.
حمیدرضاخانپور، مدیر کل آموزش فنی و حرفه ای استان تهران
انتهای پیام/