، در دیابت نوع 1 (یا دیابت جوانی یا دیابت وابسته به انسولین) پانکراس هیچ انسولینی ترشح نمی کند. انسولین هورمونی است که بدن را قادر می سازد تا گلوکز موجود در غذا را به انرژی تبدیل کند. در نبود این هورمون، گلوکز به جای تبدیل به انرژی به جریان خون باز می گردد و سبب ایجاد علایم و مشکلات بسیاری از جمله خستگی می شود.
دیابت نوع 1 با نوع 2 متفاوت است زیرا دیابت نوع 1 تنها با انسولین قابل درمان است و انسولین معمولا از طریق تزریق زیر پوستی یا از طریق پمپ انسولین به فرد تجویز می گردد. بسیاری از علایم دیابت نوع 1 مشابه نوع 2 است.
اما اکنون محققان آلمانی و اسپانیایی با استفاده از فناوری نانو به روش متفاوتی دست یافته اند که می تواند درمانی برای دیابت نوع یک باشد. محققان در این روش سلول های ایمنی بدن را که باعث تخریب بافت سلول های پانکراس می شوند را خارج کرده و بعد از آنکه به طور ژنتیکی اصلاح شدند مجددا به بدن تزریق کردند.
سلول هایی که به این روش اصلاح شده بودند نه تنها دیگر به سلول های لوزالمعده حمله نمی کردند بلکه علائم دیابت را نیز کاهش می دادند. این روش همانند ساخت واکسنی است که اخیرا برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید استفاده شده بود.
در حال حاضر، هیچ راهی برای پیشگیری از دیابت نوع 1 وجود ندارد اما هدف از درمان این است که قند خون را تا حد امکان به میزان طبیعی نزدیک کرد، به این ترتیب پیشرفت عوارض دراز مدت دیابت که نتیجه آسیب رسیدن به بعضی از اعضای بدن است، کند یا متوقف می شود و شخص می تواند به زندگی عادی و طبیعی خود ادامه دهد.