به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آیتالله محمدتقی مصباحیزدی در جلسه درس اخلاق ویژه ماه رمضان، با اشاره به نعمتهای خداوند اظهار داشت: خداوند از بندگانش انتظار پاداش ندارد، خداوند به خاطر نعمتهایش بر کسی منت نمیگذارد، اگر او نعمتی را از کسی دریغ بدارد، این به معنی تضییع حق بنده نیست، خداوند به هیچ وجه در هیچ حالی به هیچ چیزی نیاز ندارد.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) افزود: زمانی که خداوند به کسی بخشش میکند، نیاز ندارد که او را تحقیر کند و به او منت بگذارد، این اقتضای فیاضیت و کمال ذات خودش است. خداوند به ذات، خودش را دوست دارد و آثار وجودش را از جهت اینکه آثار او هستند، دوست دارد، مطلوبیت اشیای دیگر هم مطلوبیت به تبع است.
استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به منت گفت: منت گذاشتن یک انگیزه نفسانی میخواهد که انسان احساس کند کمبودی را دارد و برای ارضای این کمبود خود منت میگذارد، این منت گذاشتن برای پوشاندن حقارت شخصی خودش است. اما آن وجودی که کمبودی ندارد و حقارت در او معنی ندارد، منتی نمیگذارد، خداوند نیازی به منت گذاشتن ندارد. کلمه من در قرآن به معنی نعمت دادن سنگین است، نه اینکه به معنی منت باشد.
رئیس موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) از بین بردن صفات بد در انسان را ضروری دانست و افزود: از صفتهای بدی که در انسان وجود دارد و باید او خودش را از این صفت نجات بدهد، این روح برتری طلبی است. نعمتهای آخرت برای کسانی است که در دنیا برتری طلب نباشند. انسان طبعاً برتری طلب است و دوست دارد که بر دیگران تسلط پیدا کند، انسان زمانی که به دیگران چیزی را میدهد، توقع خدمت متقابل یا تواضع را دارد و این یک نوع منت گذاشتن است.
آیتالله مصباح یزدی با اشاره به نعمتهای خداوند بیان کرد: یکی از شیوههای قرآن بیان نعمتهای خداوند است تا انسانها متوجه بشوند. خداوند این نعمتها را در قرآن به ما یادآوری میکند تا ما از او شکرگذاری کنیم. خداوند نیازی به منت گذاشتن ندارد، اما این مخالف آن نیست که او انسان را به آنچه خیرش در او است، راهنمایی کند.
وی خاطرنشان کرد: راه رسیدن به کمال انسان این است که او شکرگذار نعمتهای خداوند باشد. خداوند از شکر نعمت لذتی نمیبرد، بلکه او میخواهد بنده شکرگذار باشد تا او به کمال برسد و این لطفی دیگر از خداوند است برای اینکه به او بفهماند که رسیدن به سعادت منوط بر این است که شکرگذار باشد. خداوند نعمتهایش را بیان میکند و آنها را تکرار میکند تا انسان را وادار کند که به کمال برسد و لیاقت درک رحمتهای بیشتر را پیدا کند.
آیتالله مصباح یزدی تصریح کرد: کاری که انسان برای قدردانی انجام میدهد، را شکر میگویند. خداوند انسان را به گونهای خلق کرده که در برابر کار خیری که برای او انجام میشود، عکسالعمل نشان میدهد و این یک مسئله فطری است. انسان بر این اساس حتی به دشمنش هم احساسش را بیان میکند، در حالی که فایدهای برایش ندارد. کودک یک ساله به فردی که به او محبت میکند، لبخند می زند و این یک مسئله فطری است. این احساس در وجود ما است و عاملش خداوند است.
استاد عالی حوزه علمیه قم شناخت خالق را ضروری دانست و افزود: باید این شناخت در ما به وجود بیاید که چه کسی این نعمتها را به ما داده است و اگر انسانی این مسئله را متوجه شود، در او یک حالت انفعالی پیدا میشود که میخواهد در مقابل این نعمتها یک عکسالعملی انجام بدهد. بالاتر از خداوند کسی نیست که شکرش به جای بیاید. شکر کردن را خداوند به انسان آموخته و انگیزهاش را او در انسان به وجود آورده است.
وی تصریح کرد: در روایات منظور از شکرکردن خداوند، پاداشی است که او به انسان میدهد. ما نمیتوانیم کاری را انجام بدهیم که اثری بر روی خداوند بگذارد، دل سوختن حالت انفعالی است که برای یک موجود مادی به وجود میآید، وقتی که می گوییم خداوند شکر میکند، در واقع او در مقابل شکر بنده، به او پاداش میدهد که از آن به عنوان شکر یاد میشود. خداوند نفعی از انسان نمیبرد، اما سفره رحمتش گسترده است و در برابر شکر بندگان، دوباره به آنان رحمت میکند، رحمت خداوند حد و مرز ندارد.
انتهای پیام/ آ