به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، کسب قهرمانیهای متعدد در لیگ برتر و درخشش در جام باشگاههای آسیا سبب شده تا ورزش دوستان در زنجان حساب ویژهای را برای واترپلوی باز کنند ولی این ورزش پرافتخار استان این روزها حال و روز خوبی ندارد و حرف از کنارهگیری از لیگ برتر در میان است.
ورزشی که بیش از 150 عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی را در کارنامه دارد معلوم نیست در لیگ برتر امسال حضور دارد یا نه؟ انگار مسئولانی که در نایب قهرمانی این تیم در آسیا عکس یادگاری میگرفتند آن روزها را فراموش کردهاند.
سال گذشته نیز واترپلو مشکل اسپانسری داشت بهطوری که برخی از صنایع خوشقول ما برای حمایت از این تیم اعلام آمادگی کرده و بعد از گذشت چند روز دبه میکردند تا اینکه واترپلوی زنجان لیگ را بدون حامی آغاز کرد و برای حضور در جام باشگاههای آسیا به هر دری میزد تا اسپانسر جذب کند و کار مربی تیم نیز به جای تمرکز بر مسائل فنی دور زدن اتاق مسئولان بود تا اینکه در دقیقه نود زرین معدن آسیا حمایت از این تیم را برعهده گرفت.
بعد از حمایتهای اندک و دقیقه نودی، این تیم جواب اعتماد را داد و نایب قهرمانی آسیا را برای استان زنجان به ارمغان آورد ولی امسال غرق در بدهی به فکر کنارهگیری از لیگ برتر است که اگر این اتفاق روی دهد لیگ واترپلو جای خالی بچههای دیار غواصان دریادل را حس خواهد کرد.
انگار با این شرایط تلخیخای بسکتبال این بار در واترپلو اتفاق خواهد افتاد و واترپلو نیز باید همانند بسکتبال توپهای خود را از لیگ برتر جمع کند و ستارهگان جوانش را در اوج ثمردهی به سایر استانها بدهد و قطعا با این شرایط کسی دیگر فریادهای عمو اکبر را هنگام بازیهای لیگ نخواهید شنید.
این روزها صدای عمو اکبر آنچنان ضعیف است که نمیخواهد بدهکاران صدایش را بشنوند، فقط به آرامی میگوید حضورمان در لیگ امسال در هالهای از ابهام قرار دارد.
رئیس هیئت و سرمربی واترپلوی زنجان با وجود غرق شدن در بدهی همچنان نگران واترپلوی استان است و انگار از این همه بیمهری خسته نشده و قصد دارد آسیا را فتح کند.
این مربی در توصیف واترپلوییستهای جوان تیمش به این جمله بسنده میکند و میگوید آنها به خاطر زنجان ماندهاند، شاید این بیمهریها پاداش آن نایب قهرمانی است که صدای عمو اکبر را خاموش کرده است.
وقتی قدر فوتبال را در زمان شهاب زنجان ندانستیم، شهرداری نیز نتوانست شادی را به جمع ورزش دوستان و فوتبالیها تزریق کند و با وجود هزینه چند صد میلیونی و نداشتن بازیکن بومی از رسیدن به لیگ دسته یک جاماند.
بسکتبال همیاری زنجان که سالن محل بازیها را مملو از تماشاگر میکرد یک لحظه از هم میپاشد و بچههای ووشو کار ما نیز به اجبار در دیگر استانها به میدان میروند و بدمینتون نیز در سکوت از لیگ کنار میرود و بانوان کبدی نیز با وجود تلاش 5 ساله به خاطر 3 میلیون تومان از لیگ باز میمانند.
انگار هنوز قطار ترمز بریده ورزش زنجان به ایستگاه تدبیر نرسیده است که واترپلو قصد کنارهگیری از لیگ را دارد، شاید واترپلوی ما نیز باید منتظر 1+5 بماند تا تحریمها را بردارند و صنایع به سراغ ورزش بیایند.
صنایعی که برای سرخابیها کمک مالی کردهاند از خاک و آب و امکانات این استان بهره میبرند و ورزش زنجان را تحریم میکنند که در این شرایط نیاز به یک دیپلمات کارکشته ورزشی داریم تا برای این بحران ساختگی ورزش زنجان چارهای بیندیشد.
قرار بود امسال برای مشکل اسپانسری ورزش زنجان چارهای اندیشیده شود ولی هنوز این قولها عملیاتی نشده، ای کاش مانند سال گذشته کمی دیر نشود......
گزارش از علی الماسی
انتهای پیام/ ب