به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم به وین، مذاکرات هستهای کشورمان قریب به 13 سال است که ادامه دارد. در ابتدا طرفمان سه کشور اروپایی بودند، آلمان، انگلستان و اروپا؛ بعدها آمریکا، روسیه و چین نیز به این گروه نیز اضافه شدند تا مذاکرات ایران با کشورهایی که خود را نماینده جامعه بینالمللی میدانند در قالب گروه 1+5 (پنج کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل به علاوه آلمان) برگزار شود.
در طی این سالها مذاکره کنندگان ایرانی نیز تغییر یافتهاند، حسن روحانی، زمانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، در کسوت دیپلمات ارشد ایرانی وارد گفتگوها شد. پس از وی علی لاریجانی و سعید جلیلی، نمایندگان بعدی ایران در مذاکرات گشتند و در چهار دولت جمهوری اسلامی ایران مذاکرات را به پیش بردند. با ورود روحانی به دفتر پاستور مسؤولیت مذاکرات به نهاد اصلی دیپلماسی کشور و محمد جواد ظریف، رئیس آن، سپرده شد.
در تمام این سالها رویکرد کشورمان صرفنظر از هر آنکسی که آن را به طرف مقابل منتقل میکرد بر مدار احقاق حق طبیعی و قانونی برنامه هستهایمان میچرخید. این رویکرد شاید در تاکتیکها دستخوش تغییراتی شد اما همه شهرهایی که میزبانی بر مذاکرات بودند از بغداد تا استانبول، و از آلماتی تا وین، همگی شاهد تلاش زنجیروار دیپلماتهایمان برای دستیابی به توافقی بودند که تأییدی باشد بر حقوقی که در قوانین بینالمللی نیز بر آنها تأکید شده است.
اکنون سالها تمام گشتهاند و به روزها رسیدهایم. حاصل مقاومت جانانه اقتصادی مردممان در طی دهه گذشته هماکنون در جبهه واحدی که دیپلماتهایمان آن را در وین نمایندگی میکنند در صف اول قرار گرفته است. پشتوانه ملی از برنامه هستهایمان نه در اکنون و روزهای آتی وین بلکه برای سالها و دههها ادامه خواهد داشت.
مذاکره کنندگان ایرانی از وزیر و معاونانش تا کارشناسانی که ساعتها در اتاقها پالهکوبورگ و جاهای دیگر به چانهزنی نشستهاند نیز با علم به این اراده و عزم است که وارد گفتگوها شدهاند. آنها به خوبی میدانند که این روزها ضربالاجلی برای آنها نیست. حجت برای آنها نه زمان که منافع ملی کشورمان است.
این روزها همه میشنویم که ضربالاجل در حال تمدید روز به روز است. ابتدا قرار شد 30 ژوئن (9 تیر) تا 7 جولای (16 تیر) ادامه یابد و سپس سه روز دیگر نیز بر آن افزوده شد. این بازههای زمانی نه تمدید مذاکرات بلکه ادامه تمهیدات مندرج در توافق موقت ژنو (برنامه اقدام مشترک) بودند تا با تداوم مذاکرات، مفاد حقوقی که در فضای آن مذاکرات انجام میشود نیز ادامه یابند.
سید عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه، و سایر دیپلماتهایمان در مصاحبههای گوناگون نیز گفتهاند که هیچگاه اسیر زمان نخواهند بود آنچه که در میز مذاکارت برایشان تعیین کننده است نه پایبندی به ضربالاجلها بلکه منافع ملی ایران است. دستیابی به توافقی خوب تنها هدف دیپلماتهایمان است.
از همین رو است که وقتی فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، به وزیر ایرانی میگوید یا خواستههای آنها را اجابت کند و یا اینکه آنها میز مذاکرات را ترک خواهند کرد، فریاد خشم ظریف بر سرش فرود میآید که "هیچگاه یک ایرانی را تهدید نکنید." فریادی که به لاوروف نیز جرأت میبخشد: "و نه یک روس را."
انتهای پیام/پ