به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، گونههای حیوانی بسیاری در مناطق حفاظت شده نگهداری میشوند اما برخی به دلیل در حال انقراض بودن توجه بیشتری میطلبند.
گوزن زرد ایرانی به عنوان یکی از گونههای گوزن در لیست گونههای در معرض خطر انقراض سازمان بینالمللی حفظ حیات وحش قرار دارد.
براساس شواهد موجود استان فارس یکی از زیستگاههای گوزن زرد ایرانی بوده که نقش گوزن زرد در حجاریهای تخت جمشید این موضوع را تایید میکند.
استان فارس روی سلسه جبال زاگرس واقع شده که رشته کوههای بخش غربی و جنوب این استان از پوشش جنگلی مناسبی برای زیستگاه گونههای جانوری مختلف برخوردار است.
در سال 1360 حدود 105 هکتار از محدوده امن منطقه حفاظت شده ارژن و پریشان برای طرح احیاء و تکثیر گوزن زرد ایرانی محصور شد و در پاییز 1372 شانزده راس از گوزنهای دشت ناز ساری به منطقه میانکتل در دشت ارژن فارس منتقل شد و در محوطه مذکورمحصور و رها سازی شدند.
لیلا جولایی، کارشناس محیط زیست استان فارس، تعداد گوزنهای زرد موجود در استان فارس را 32 تا 34 عدد میداند و میگوید: با وجود تلاشها برای احیای این گونه به دلایل مختلف از جمله کمبود علوفه، وجود گوشتخوارانی مانند روباه و پلنگ و درونآمیزی تعدادشان رشد چندانی نداشته است.
یکی از فعالیتهای تکثیرگونهها، تکثیر ژنتیکی گونهها و درونآمیزی و ارتباطات خویشاوندیست مثل ازدواجهای فامیلی در انسانها گونهها هم گاهی با موالید خود تکثیر میشوند. این درونآمیزی سبب از بین رفتن ذخایر ژنتیکی گونه، کم شدن مقاومت آنها در برابر بیماریها و در نتیجه به تدریج از بین رفتن تنوع ژنتیکی آن گونه میشود.
در گذشته گوزن زرد ایرانی پراکندگی وسیعی از شمال افریقا تا عراق، ترکیه و ایران داشته ولی در حال حاضر نسل آن در تمام کشورها به جز ایران نابود شده است. در ایران این گوزن در آذربایجان، مازندران، ایلام، خوزستان و فارس حفاظت میشوند.
جثهاش از مرال کوچکتر است. نرها شاخهای بلند و نسبتاً پهنی دارند. رنگ پشت و پهلوها در تابستان زرد متمایل به قرمز و زیر کفلها و دم سفید است، در قسمت پشت و پهلوها خالهای سفید مشخصی دارد. در زمستان موها بلندتر و به رنگ خاکستری با خالهای نامشخص است.
انتهای پیام/ آ