به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور بیانیهای درباره قطعنامه جدید سازمان ملل پیرامون برنامه هستهای کشورمان صادر کرده است.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَ أَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُمْ مَیْلَةً واحِدَةً)
دشمن همواره در کمین است که از فرصت استفاده کند و دوست میدارد که شما از سلاح و متاع خود غافل شوید و یکباره به شما حملهور شود.
با توجه به خاتمه یافتن مذاکرات و انتشار برنامه جامع اقدام مشترک، در روزهای گذشته، اخباری مبنی بر قطعنامه سازمان ملل منتشر گشته است است، با مرور اجمالی پیشنویس قطعنامه، نکات مبهم و نگرانکنندهای وجود دارد که جامعه نخبگانی کشور، آنها را برای آینده کشور نامطلوب میدانند.
قطعنامه شورای امنیت به غیر از ماهیت تائیدی آن برای توافق، حاوی برخی جزئیات است که اهمیت آنها کمتر از اصل توافق نیست. به همین جهت بررسی مفاد آن حائز اهمیت است و نحوه اجرای توافق را روشن میکند. اهمیت مفاد این قطعنامه به حدی بود که یکی از بندهای آن یعنی تحریمهای تسلیحاتی و موشکی، مدتها میان ایران و 1+5 محل بحث بوده است. از همین رو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای سراسر کشور چند نکته را به اختصار در رابطه با این قطعنامه بیان مینماید:
1_ در طول این دو سال مذاکره هر بار طرف آمریکایی بحث توان دفاعی - موشکی کشورمان را پیش کشیده و خواستار مذاکره در خصوص این موضوع شده است، از طرف مسئولین ارشد کشوری و لشگری نظام با پاسخهای دندانشکنی مواجه شده و بر آحاد ملت روشن و مشخص بوده است که توان دفاعی و بازدارندگی، نیاز مبرم ملت ایران بوده تا در برابر ناملایمتهای منطقهای و جهانی بتواند از استقلال ایران اسلامی عزیز، پاسداری نماید اما متأسفانه در پاراگراف 3 ضمیمه bپیشنویس قطعنامه فوق خواستار محدودیتهای شدیدی در خصوص برنامه موشکی ایران شده است.
2_ طبق اصل 77 قانون اساسی عهدنامهها، مقاولهنامهها، قراردادها و موافقتنامههای بینالمللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد. همانطور که در متن «جمعبندی مذاکرات وین» تصریح شده است، این توافق باید در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی و کنگره آمریکا تصویب و تأیید شود.
صدور قطعنامه جدید در شورای امنیت سازمان ملل بخشی از توافق وین است؛ چرا قبل از اینکه اصل این توافق در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی تأیید شود بخشی از این توافق در شورای امنیت سازمان ملل به صورت قطعنامه صادر شود؟
آیا این قطعنامه تعهدآور و الزامآور بینالمللی جایگاه مجلس و قوانین داخلی ایران را تضعیف نمیکند و ساختارهای تصمیمگیر داخلی را در عمل انجام شده قرار نمیدهد؟ در صورت عدم تصویب این توافق در داخل کشور، آیا ایران ناقض توافق در سطح جهان معرفی نمیشود؟ با توجه به اینکه 90 روز برای بررسی این توافق در داخل کشورهای طرف مذاکره مهلت داده شده است، اصرار طرف غربی برای تسریع صدور قطعنامه جدید آن هم قبل از بررسی در پایتختها چیست؟
3_ بندهای 11 و 12 قطعنامه پیشنهادی که درباره مکانیسم بازگشتپذیری تحریمها علیه ایران است، دست کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل را برای بهانهتراشی علیه فعالیتهای هستهای کشورمان و بازگشت قطعنامههای تحریمی پیشین باز گذاشته است، به طوری که با کوچکترین بهانهای میتوانند ظرف 30 روز و با یک وتوی ساده تمام تحریمها را علیه کشورمان بازگردانند و از آنجا که طرفهای غربی علیالخصوص آمریکای بد عهد، همواره بر توافقات خود پایبند نبوده است، بیم آن میرود که جمهوری اسلامی تعهدات برگشتناپذیر خود را انجام دهد، لیکن طرف غربی با بهانههای واهی از جمله موکول کردن به نظر نهایی آژانس بینالمللی از انجام وظایف خود سرباز زند.
با توجه به موارد فوق و با توجه به مهلت 90 روزه کشورها برای بررسی متن برجام، بسیج دانشجویی خواستار به تعویق افتادن صدور قطعنامه و موکول گشتن آن به پایان دوره 90 روزه و همچنین اصلاح موارد مذکور میباشد.
انتهای پیام/