به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، سرمقاله روزنامه خراسان در شماره امروز پنجشنبه به شرح ذیل است:
باوجود تلاش های قدرت های زیاده خواه برای انزوای ایران اسلامی در چند دهه گذشته، اما به دلایل فراوان ازجمله منابع سرشار طبیعی خداداد، نیروی انسانی خلاق، تنوع گسترده زیست محیطی، موقعیت منحصربه فرد جغرافیایی، سیادت و مرجعیت فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در منطقه، بازار بزرگ چند ده میلیونی و ... ایران کشوری نبوده و نیست که دنیا بتواند از آن چشم بپوشد. ازاین رو حتی دشمنان این ملک و ملت هم هرجا که نتوانسته اند از راه زور و تجاوز، کسب منفعتی داشته باشند، از در تزویر و سیاست واردشده اند، چراکه قطع رابطه با ایران بیشتر از آنکه برای این کشور هزینه زا باشد، برای بریدگان از آن خسارت های شدیدتری دارد.
اکنون که چشم اندازی نسبی برای به سرانجام رسیدن مذاکرات چندین ساله و درنتیجه پایان تحریم های خودساخته قدرت های سلطه جو ترسیم شده است، همان کسانی که شدیدترین دشمنی ها را در حق مردم ایران روا داشتند، بیشتر از هرکسی به خوان گسترده ایرانی چشم طمع دوخته اند و حرص و آز خود را پنهان نمی کنند و با پررویی تمام برای هجوم به بازار پرسود ایران صف کشیده اند تا مگر خود تحریمی گذشته را جبران کنند.
اینکه پایان تحریم های ظالمانه برای ایجاد فصل تازه ای از روابط و تعامل با دنیا (دنیا به معنی واقعی آن و نه به معنی موردنظر بعضی سیاسیون که در همین چند کشور سلطه جو خلاصه می شود)، فرصت مغتنمی است، حرف حقی است و دولتمردانی که رفع همه مشکلات را به نتیجه مذاکرات گره زده بودند، تلاش خواهند کرد تا در فرایندی منطقی زمینه توسعه و پیشرفت هرچه بیشتر کشور را با استفاده از فرصت های ایجادشده هموار سازند، بااین حال یک مسئله خیلی مهم هم مورد انتظار است و آن اینکه به تحریم کنندگان مردم ایران نباید جایزه داد. البته کسی انتظار مقابله به مثل با تحریم کنندگان را ندارد، اما حتماً باید میان کشورهایی که با تحریم های گسترده شرایط زندگی را برای ایرانیان سخت کردند و کشورهای دیگری که رفتار متفاوتی داشتند و در شرایط تحریم رفتار منطقی تری با کشورمان داشتند فرق گذاشته شود.
در شرایط جدید، دولت ایران نباید دوستان دوران سختی خود را به نفع تحریم کنندگان حریص کنار بزند، بلکه اگر قرار است پاداش و جایزه ای از سفره اقتصاد ایران نصیب کسی شود، این بهره نباید نصیب تحریم کنندگان شود، چراکه فشردن دست های پر طمع آمریکایی ها و متحدان اصلی شان مانند فرانسه، انگلیس، کانادا و چند کشور انگشت شمار دیگری که در دوران تحریم های ظالمانه، دشمنی را در حق مردم ایران تمام کردند، از سیاست و اعتدال به دور است. انتظار مردمی که دشواری های ناشی از دشمنی این دسته از کشورها را تحمل کرده اند آن است که دولت ایران اگر برای مجازات آنان اقدام نمی کند (که اگر چنین کند، عین عدالت است)، با میدان دادن اقتصادی غیرمنطقی به آن ها، برای دشمنی شان از دولت و مردم ایران جایزه نگیرند!
این مسئله از منظر اقتصادی هم قابل توجه است و بازگشت بی حساب وکتاب تحریم کنندگان و حتی غیر تحریم کنندگان به اقتصاد ایران، با دورنمای مبهمی که برای آینده توافق در دست اقدام وجود دارد، خلاف عقل و منطق اقتصادی است و چه بسا به وابستگی بیشتر و آسیب پذیری جدی تر منجر شود؛ بنابراین چاره کار و کلید توسعه و پیشرفت اقتصادی ایران حتی در شرایط پساتحریم، عمل به نسخه اقتصاد مقاومتی و تقویت بنیه اقتصاد ملی است.
انتهای پیام/